Πέθανε ο δικηγόρος και αγωνιστής της Πολιτικής Οικολογίας, Κώστας Διάκος

Σε ηλικία 76 ετών έφυγε από τη ζωή ο δικηγόρος και βασικός στέλεχος των Οικολόγων Πράσινων, Κώστας Διάκος. Τη θλιβερή είδηση γνωστοποίησε ο γιος του Γιώργος, με ανάρτηση στο Facebook. «Ο πατέρας μου, Κώστας Διάκος από χθες έφυγε, ταξίδι σε έναν άλλο κόσμο που πάντα ονειρευόταν».

«Καλό ταξίδι σύντροφε και φίλε»

«Ο αιφνίδιος θάνατος του Κώστα Διάκου, συγκλόνισε σήμερα την πράσινη οικογένειά μας» αναφέρει το κόμμα Πράσινοι - Οικολογία. Όπως σημειώνει, «ο Κώστας Διάκος υπήρξε ιστορικό στέλεχος της Πολιτικής Οικολογίας, αγωνιστής, εξαιρετικός νομικός περιβάλλοντος και επιτυχημένος αυτοδιοικητικός (Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής). Με αφετηρία τον αντιδικτατορικό αγώνα πρωτοστάτησε στο καταναλωτικό, οικολογικό και περιβαλλοντικό κίνημα. Καλό ταξίδι σύντροφε και φίλε! Τα βαθιά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του».

Με τη σειρά της, η συνεργάτις και Περιφερειακή Σύμβουλος Επικεφαλής του συνδυασμού «Πελοπόννησος Οικολογική» Δήμητρα Λιμπεροπούλου, αποχαιρέτησε τον Κώστα Διάκο από το δικό της προφίλ, παραθέτοντας φωτογραφία του, από το καλοκαίρι. «Αντίο φίλε» γράφει.

«Ακραιφνής ιδεολόγος, αγωνιστής, εξαιρετικός νομικός περιβάλλοντος»

Με ανακοίνωσή της, η Πανελλήνια Ένωση Καταναλωτών «ΒΙΟΖΩ», σημειώνει:

«Με οδύνη ανακοινώνουμε την απώλεια του αντιπροέδρου του ΔΣ της Βιοζώ και ιδρυτικού της στελέχους, Κώστα Διάκου.

Υπήρξε ακραιφνής ιδεολόγος, αγωνιστής, εξαιρετικός νομικός περιβάλλοντος, με μακρά ιστορία στο Καταναλωτικό, Οικολογικό και Περιβαλλοντικό Κίνημα. Πάλεψε ενάντια στην δικτατορία και υπήρξε στέλεχος του αριστερού πολιτικού χώρου.

Καλό ταξίδι στο φως, σύντροφε!

Τα βαθιά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του».

Για την πολιτική του δράση, ο Κώστας Διάκος θα έλεγε πριν μερικά χρόνια, στο ogdoo.gr, ότι:

«Όταν ήμουν μαθητής κινούμουν στο χώρο ενός προοδευτικού κέντρου περί τον Γεώργιο Παπανδρέου. Στη συνέχεια μπλέχτηκα στους Λαμπράκηδες. Μετά ήρθαμε στην Αθήνα και προέκυψε η χούντα. Επειδή μου είχε ζητήσει ο πατέρας μου να κάνω φροντιστήρια τα καλοκαίρια, πέτυχα τα Ιουλιανά. 1965. Εκεί ήταν η πρώτη ένταση. Τότε διαπίστωσα πολλά πράγματα και ριζοσπαστοποιήθηκα πολιτικά. Ήμουν στις τελευταίες τάξεις του λυκείου. Είδα πώς αλλάζουν οι πρωθυπουργοί, πώς φτιαχνόντουσαν οι πλειοψηφίες, το ξύλο που έπεφτε, προέκυψε η δολοφονία του Λαμπράκη εξού και η νεολαία με τον Θεοδωράκη μπροστά. Άρχισα να βλέπω όλα αυτά που χαρακτηρίζανε την Ελλάδα ως μια ξενοκρατούμενη χώρα χωρίς να της δίνουν τις ιδεολογικές και πολιτικές βάσεις που προκύπτουν από τον μαρξισμό, που μιλά για τον ιμπεριαλισμό, το τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού κλπ. Υπήρχαν τα ανάκτορα που ουσιαστικά έκαναν κουμάντο. Η δικτατορία έδωσε και πρακτική αιτιολογία στη δραστηριότητά μου κι εκεί άρχισαν οι πρώτες κουβέντες. Αυτό που δεν γνωρίζουν πολλοί είναι το 1968 η πρώτη αντίδραση απέναντι στη χούντα έγινε στη Νομική Σχολή Αθηνών και ήμουν εγώ από τους πρωτεργάτες. Μια επιτροπή φοιτητών είχαμε ένα αίτημα φοιτητικό το οποίο πήρε γρήγορα πολιτικές διαστάσεις κι έτσι αρχίσαμε να διαδηλώνουμε. Έτσι έγιναν οι πρώτες γνωριμίες και αρχίσαμε να συζητάμε. Εκεί αρχίζει να μπαίνει στον ιδεολογικό προβληματισμό μου ο Μαοϊσμός. Τότε άρχισα να έχω επαφές με κάποιους ανθρώπους και από την Καρδίτσα που ήταν στο χώρο αυτό».