Πώς είναι να ζεις στην υψηλότερη πόλη του κόσμου - Όχι πάντως όπως νομίζετε...
Οδοιπορικό στη La Rinconada, την υψηλότερη πόλη του κόσμου από τον Ammar, ταξιδιώτη και συνιδρυτή του ταξιδιωτικού καναλιού «Yes Theory»
Στη La Rinconada, την πόλη των 50.000 κατοίκων, που βρίσκεται στις Άνδεις και σχεδόν 17.000 πόδια πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ταξίδεψε ο youtuber Ammar Kandil, συνιδρυτής του πετυχημένου ταξιδιωτικού καναλιού «Yes Theory».
Όσοι ζουν εκεί πρέπει να αντιμετωπίζουν καθημερινά τη χαμηλή πίεση του αέρα. Λέγεται ότι περίπου το 25% των κατοίκων πάσχει από υποξία – μια κατάσταση κατά την οποία ολόκληρο το σώμα ή μέρος του στερείται επαρκούς οξυγόνωσης.
Αλλά αυτό ίσως είναι το μικρότερο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Η πόλη χαρακτηρίζεται από τεράστια ποσοστά εγκληματικότητας. Είναι ενδεικτικό ότι ο Ammar χαρακτήρισε το ταξίδι ως ένα από τα πιο ριψοκίνδυνα που έχει κάνει μέχρι σήμερα. Συζητώντας με έναν ντόπιο, ο Ammar έμαθε ότι πυροβόλησαν σε κοινή θέα έναν άνθρωπο.
Επιπλέον, δεν υπάρχουν δρόμοι, υδραυλικές εγκαταστάσεις και αποχετεύσεις. Τα σπίτια είναι κατασκευασμένα από κυματοειδή φύλλα κασσίτερου χωρίς μόνωση.
Τη μια στιγμή ο Ammar είχε πανοραμική θέα και την επόμενη ήταν περικυκλωμένος από σακούλες σκουπιδιών. «Από την πανέμορφη θέα κατά την άνοδο, στη θάλασσα από σκουπίδια», ακούγεται να περιγράφει χαρακτηριστικά.
«Θέλω να πω ότι αυτό συμβαίνει όταν 50.000 άνθρωποι εγκαθίστανται κάπου που δεν πρέπει να εγκατασταθούν χωρίς τις απαραίτητες υποδομές για να μπορέσουν να ζήσουν εκεί και με παράνομη μεταλλευτική δραστηριότητα παντού. Φίλε, αυτό μου ραγίζει την καρδιά», σχολιάζει.
Σε υψόμετρο 5.100 μέτρων βρίσκεται ένα ορυχείο εξόρυξης χρυσού. Οι άνδρες εργάζονται εκεί ενώ οι γυναίκες πωλούν αγαθά, σκουπίζουν τους βράχους που πετιούνται από τα ορυχείο αναζητώντας κόκκους χρυσού ή κερδίζουν χρήματα από την πορνεία.
Ο Ammar πιάνει κουβέντα με έναν φιλικό ντόπιο μεταλλωρύχο στο ντοκιμαντέρ, ο οποίος δηλώνει ότι πιστεύει ότι εξορύσσεται έως και 1 κιλό χρυσού κάθε μέρα. Αυτό αξίζει περίπου 75.000 δολάρια.
Οι χρυσωρύχοι εργάζονται χωρίς μισθό, δικαιώματα και ασφάλιση. Υπό την επίβλεψη ένοπλων ομάδων, μαζεύουν τον χρυσό και τον παραδίδουν στις ομάδες αυτές που ανήκουν κατά κανόνα στο οργανωμένο έγκλημα.
Ανά μερικές ημέρες δωρεάν εργασίας (ένα δεκαπενθήμερο ή έναν μήνα, ανάλογα με τη συμφωνία) έχουν στη διάθεσή τους λίγες «ελεύθερες» ημέρες, στη διάρκεια των οποίων όσο χρυσό βρίσκουν μπορούν να τον κρατήσουν, γεγονός που προσελκύει στην πόλη χιλιάδες ανθρώπους.
