Παυλόπουλος ο «τουρκοφάγος»

Πάντα με μεγάλο ενδιαφέρον ακούω τoν ακαδημαϊκό Προκόπη Παυλόπουλο. Σε ό,τι και εάν πει. Είναι βαθιά γραμματιζούμενος και με μεγάλη εμπειρία στα κοινά. Οπότε σίγουρα μόνο κέρδη έχει να αποκομίσει κάποιος ακούγοντας, διαβάζοντας τον ακαδημαϊκό Προκόπη Παυλόπουλο. 

Για το περάσμά του από την πολιτική δεν πρόκειται να σας φάω ιδιαίτερα το χρόνο με τα όσα μεγάλα και σπουδαία έχει πετύχει. Όσοι γνωρίζουν, γνωρίζουν. 

Τον άκουσα λοιπόν το πρωί στον Νίκο Χατζηνικολάου στον realfm να μιλά για τα ελληνοτουρκικά και για το τι πρέπει να κάνει ο Μητσοτάκης όταν θα δει απέναντί του τον Ερντογάν. 

«Δεν μπορεί να παραμείνει σιωπηλός για όσα συμβαίνουν στην Τουρκία», ύψωσε την ένταση στη φωνή του ο Προκόπης Παυλόπουλος. 

Όπως τότε στο Προεδρικό Μέγαρο που τα είχε πει κατάμουτρα στον Ερντογάν. 

Αυτό είναι ένα παράδειγμα που αρέσει στον ακαδημαϊκό Προκόπη Παυλόπουλο να χρησιμοποιεί. Γιατί θεωρεί πως τότε «έσφαξε» με τη γλώσσα της διπλωματίας τον Πρόεδρο της Τουρκίας και μάλιστα μέσα στο σπίτι μας. Ανοίγοντας θέμα για τη Λωζάννη. 

Είναι κάτι σαν την πολιτική του παρακαταθήκη, ας πούμε. Κάποιος άλλος για παράδειγμα θα μπορούσε να αντιτείνει τον βασικό μέτοχο. Αλλά τέλος πάντων. 

Δεν ξέρω αν θυμάστε τη σκηνή. Και τη γλώσσα του σώματος και όλα τα υπόλοιπα που ακολούθησαν σε εκείνη τη δραματική συνάντηση του Προεδρικού Μεγάρου. 

Εντάξει, ο καθένας βλέπει αυτό που θέλει. Και πιστεύει εκείνο που θέλει. Λέγε, λέγε μπορεί στο τέλος η φαντασίωση να γίνει μία μορφή εσωτερικής μας πραγματικότητας. 

Ποιος είμαι εγώ άλλωστε που θα το κρίνει αυτό. Άνθρωποι είμαστε και μπορεί να σκεφτούμε ότι ο Προκόπης που ποτέ δεν συγχώρεσε τον Μητσοτάκη που το 2015 δεν τον ψήφισε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας βρήκε μια ευκαιρία να κάνει τη δική του πατριωτική επανάσταση. Είναι της μόδας άλλωστε στα τελευταία επεισόδια που ζούμε κυρίως εκτός Βουλής. 

Άλλωστε, πιστεύω βαθύτατα πως εάν σήμερα σε μία χαλαρή απογευματινή στιγμή πετύχεις κάπου τον κ. Παυλόπουλο και ανοίξεις μια κουβέντα στο τέλος θα σου πει πως «έσωσα την Ελλάδα τότε που όλοι ήθελαν να μας πετάξουν εκτός ευρώ». 

Με ισχυρές παρεμβάσεις σε διεθνείς παράγοντες που φαντάζομαι στέκονταν σούζα όταν στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής σε εκείνες τις χαλαρές απογευματινές ώρες, ακουγόταν η ισχυρή φωνή του Προκόπη Παυλόπουλου. 

Οι μνήμες όμως από την εποχή του Προκόπη Παυλόπουλου και της παρέας του Μαξίμου που τον πρότεινε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας - αν και γνώριζα τότε από νωρίς την είδηση προσωπικά αδυνατούσα να την πιστέψω - είναι νωπές και ισχυρές. Γιατί ο Προκόπης είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της σκοτεινής περιόδου των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. 

Η χώρα έζησε στα όρια μια ανάσα από τον «γκρεμό», δεν γνώριζε εάν υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα, στο μεταναστευτικό γινόταν πάρτι στα νησιά, οδηγήθηκε σε ένα αυτοκτονικό δημοψήφισμα αλλά στο Προεδρικό Μέγαρο είχε πάντα λιακάδα. 

Που να τολμήσει να μας ακουμπήσει η Τουρκία; Τρέμει την ελληνική υπεροπλία σε αέρα και θάλασσα είπε ο ατρόμητος Προκόπης Παυλόπουλος που είδε σαν άγαλμα μπροστά του να χαστουκίζει ο Κασιδιάρης την Κανέλλη. 

Και 12 ναυτικά μίλια θέλει τώρα ο Προκόπης Παυλόπουλος και να πάρουμε γιουρούσι αν χρειαστεί τους «θρασύδειλους» Τούρκους. Άκου, «θρασύδειλους»...