«Πατρίς , Θρησκεία , Οικογένεια»
Τις τελευταίες μέρες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα μια φράση, το «Πατρίς, θρησκεία , οικογένεια», που χρησιμοποίησε πριν από πενήντα και χρόνια, η χούντα των Συνταγματαρχών. Ένα σύνθημα, που ακριβώς σημάδεψε την χούντα και την περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα, ακούγεται παράξενα στα αυτιά όλων όσων, έστω και από πολύ μικρή ηλικία έζησαν την επταετία.
Οι τρείς αυτές λέξεις, έγιναν και πεδίο αντιπαράθεσης όχι μόνον αναμεσά στα κόμματα αλλά και εσωκομματικά στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Κι αυτό, γιατί ο κ Κασσελάκης χρησιμοποίησε τις λέξεις αυτές, προφανώς θέλοντας να ρίξει «εκλογικά δίχτυα» και αρκετά δεξιότερα του κόμματός του. Όταν όμως αυτό προκάλεσε μια μικρή σύγχυση στους «προοδευτικούς» του κόμματός του, προσπάθησε να τα γυρίσει, με τρόπο που μάλλον δεν έπεισε ούτε τον ίδιο.
Ας δούμε όμως, αν και γιατί αυτές οι τρείς λέξεις αποτελούν κάτι κακό, κάτι εξοβελιστέο.
Πατρίδα: Μα όλα τα κόμματα δεν αγωνίζονται για την πατρίδα, αυτό δεν διατυμπανίζουν; Όλοι οι πολίτες (πλην ίσως όσων πιστεύουν στον διεθνισμό) δεν θέλουμε μια καλύτερη πατρίδα, δεν λέμε συνέχεια να προστατέψουμε τα σύνορα της πατρίδας, δεν υπηρετούμε στις ένοπλες δυνάμεις «για την πατρίδα», δεν έχουν γίνει πόλεμοι για την υπεράσπιση της πατρίδας;
Αλλά και πέρα από αυτό το Σύνταγμα της χώρας, στο οποίο όλοι αναφέρονται δεν προβλέπει την προστασία της πατρίδας. Λέει στην παράγραφο 6 του άρθρου 4 «Κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας,..» Αλλά και στο ακροτελεύτιο άρθρο, το 120 το Σύνταγμα αναφέρει «..η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων».
Που βρίσκουμε λοιπόν το κακό ή το αντιδημοκρατικό να γίνεται αναφορά στην πατρίδα. Και να μην θυμίσω πως μετά τον εμφύλιο, οι ηττημένοι από τα τότε «σοσιαλιστικά» κράτη που ζούσαν ευχόταν ο ένας στον άλλο «καλή πατρίδα σύντροφε».
Θρησκεία: Μήπως έχουμε ξεχάσει ότι η ορθόδοξη πιστή είναι σχεδόν συνυφασμένη με το ελληνικό έθνος. Μήπως έχουμε ξεχάσει ότι ακόμα και οι αγωνιστές του 1821, αγωνιζόντουσαν «για του Χριστού την πιστή την Αγία και της πατριός της ελευθέρια». Αλλά και εδώ το Σύνταγμα είναι σαφές. Αρθρο3 παράγραφος 1 «Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού». Απλά και καθαρά συνδέει το έθνος μας με την χριστιανική Ορθόδοξη θρησκεία.
Οικογένεια: Μα εδώ τα πράγματα είναι πιο απλά. Για το καλό της οικογένειας δεν δηλώνουν ότι αγωνίζονται τα κόμματα, την φράση «για να έχουν τα παιδιά μας ένα καλύτερο μέλλον», δεν την έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές από τα κόμματα όλων των αποχρώσεων.
Αλλά και εδώ το Σύνταγμα, είναι σαφές. Αρθρο21 παράγραφος 1. «Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους».
Που βρίσκουμε λοιπόν το κακό σε αυτές τις τρείς λέξεις, που βρίσκουμε ότι αυτές προσδιορίζουν κάτι κακό , πως αντιβαίνουν στο Σύνταγμα, όταν το ίδιο με συγκεκριμένα άρθρα του τις προστατεύει.
Μήπως λοιπόν όλα αυτά είναι εκ του πονηρού; Μήπως κάποιοι που δεν θέλουν, προφανώς για λόγους μικροπολιτικούς, να δηλώσουν πως δεν είναι η πατρίδα κύριο μέλημα τους μια και έχουν «διεθνιστική αντίληψη» ή είναι άθεοι, ή δεν πιστεύουν στον θεσμό της οικογένειας, καλλιεργούν αυτά τα σενάρια.
Στην χώρα μας όποιος θέλει μπορεί να δηλώσει ελευθέρα και χωρίς οποιαδήποτε ποινή την αντίληψη του, κατά της θρησκεία , κατά της οικογένειας κλπ. Μόνον που είναι βέβαιο ότι με βάσει τις απόψεις αυτές θα κριθεί και από την ελληνική κοινωνία.
Όσοι λοιπόν αντιδρούν στις λέξεις αυτές, ας σταματήσουν να κρύβονται πίσω από την προ πενήντα ετών χούντα που χρησιμοποίησε τις λέξεις αυτές και ας πουν καθαρά την άποψη τους, έτσι όσοι ψηφίζουν να ξέρουν την πραγματικότητα. Όλα τα άλλα είναι απλώς υπεκφυγές και Παραμύθια που δεν πιάνουν πια τόπο.
