ΠΑΣΟΚ: Game of Thrones για το «στέμμα» της κεντροαριστεράς με συμμαχίες, λυκοφιλίες και τραπεζώματα
Νίκος Ανδρουλάκης και Χάρης Δούκας μπαίνουν σε ένα επταήμερο «φωτιά» που δεν κρίνει μόνο την επόμενη μέρα για το ΠΑΣΟΚ αλλά συνολικά την πολιτική κατεύθυνση στο χώρο της κεντροαριστεράς.
Επτά μέρες μακριά από την ανάδειξη ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ και το «παιχνίδι» θα παιχτεί μεταξύ του Νίκου Ανδρουλάκη και του Χάρη Δούκα.
Ο πρώτος, νυν πρόεδρος του κόμματος και αδιαφιλονίκητος νικητής της χθεσινής διαδικασίας, από νωρίς μάλιστα, αλλά όχι με συγκλονιστικά ποσοστά (σ.σ. δεν κατάφερε να ξεπεράσει το 30%), ο δεύτερος, νυν δήμαρχος Αθηναίων μετά από πρόταση του πρώτου, κατάφερε στο νήμα μόνο να περάσει στον δεύτερο γύρο, με μερικές μόνο εκατοντάδες ψήφους διαφορά από τον τρίτο στην κατάταξη Παύλο Γερουλάνο που κέρδισε τις εντυπώσεις με τα ποσοστά του αλλά και με τη δήλωση που έκανε αποδεχόμενος τα αποτελέσματα.
Συμμαχίες, λυκοφιλίες και τραπεζώματα
Την ίδια ώρα όμως ο κ. Δούκας κατατάχθηκε τέταρτος στο λεκανοπέδιο Αττικής, στον μεγαλύτερο δήμο του οποίου είναι δήμαρχος. Και τώρα, το «κλειδί» βρίσκεται στις συμμαχίες. Από σήμερα κιόλας, θα πάρουν φωτιά τα τηλέφωνα, θα αρχίσουν οι «καφέδες», τα «δείπνα» και τα επιχειρήματα. Πιθανώς και τα... ανταλλάγματα. Από αυτά, λίγα μόνο θα μάθουμε. Δημόσια στήριξη δεν αναμένεται από κανέναν σε κανέναν.
Οτιδήποτε άλλο, θα αποτελέσει έκπληξη. Ήταν άλλωστε τόσο «χειρουργικά» υψηλοί οι τόνοι του περασμένου διαστήματος, που πολύ δύσκολα θα μπορεί κανείς να πάρει πίσω όσα είπε εναντίον του ενός ή του άλλου αντιπάλου. Και ας μην υπήρξε ευθέως τοξικός λόγος. Άλλωστε στην κάλπη της Κυριακής δεν κρίνεται μόνο η καρέκλα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ αλλά το «στέμμα» της κεντροαριστεράς από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά δείχνει σημεία ζωής και ανάκαμψης.
Πώς όμως για παράδειγμα θα ξεχαστούν οι βολές στο πρόσωπο του Νίκου Ανδρουλάκη σχεδόν οριζόντια από τους αντιπάλους του και η ευθεία αμφισβήτηση ότι μπορεί να πετύχει οτιδήποτε περισσότερο από αυτό που έχει κάνει ως τώρα, μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα;
Από την άλλη, πώς θα μπορούσαν να σβηστούν από τη μνήμη μας, οι αιτιάσεις υπέρ της ανάγκης ο επόμενος πρόεδρος να είναι βουλευτής, αλλά και πρόεδρος πλήρους απασχόλησης, ή οι επικλήσεις παροιμιών τύπου «ή παπάς παπάς, ή ζευγάς ζευγάς»;
Υπόγειες συμφωνίες μεταξύ στελεχών
Και πάλι όμως, τέτοιου τύπου ....συνέπειες στην πολιτική, μπορεί να είναι ως και πολυτέλεια, την ώρα που ένα κόμμα βρίσκεται στο ́β' γύρο των εσωκομματικών του εκλογών για την ανάδειξη ηγεσίας. Και αυτό, διότι ναι μεν καθιστούν δύσκολες τυχόν δημόσιες δηλώσεις στήριξης, πλην όμως δεν είναι καθόλου απαγορευτικές για ...υπόγειες συμφωνίες.
Το δίκτυο ανθρώπων που στήριξε ή και ψήφισε απλά οποιονδήποτε άλλο υποψήφιο και δη τον Παύλο Γερουλάνο και την Άννα Διαμαντοπούλου, που πέτυχαν εξαιρετικά καλά αποτελέσματα, είναι αναμφισβήτητα πολύ ελκυστικό αυτή την ώρα και για τους δύο μονομάχους.
Και αυτό θα προσπαθήσουν να προσελκύσουν είτε μέσα από τον ίδιο τον υποψήφιο, είτε απευθείας. Είναι εξάλλου, η μόνη δεξαμενή στην οποία μπορούν να απευθυνθούν αφού δικαίωμα ψήφου την Κυριακή έχουν μόνο όσοι ψήφισαν χθες στις «πράσινες» κάλπες. Και οι περισσότεροι εξ' αυτών πολύ θα ήθελαν να δουν μία τηλεμαχία ανάμεσα στους δυο με τους ίδιους όρους που διεξήχθη το πρώτο επιτυχημένο debate των έξι.
