Όταν το «παραμύθι» δεν πουλάει πια…
Όποιος παρακολούθησε το Debate (ας το πούμε έτσι) των τεσσάρων υποψηφίων αρχηγών του Σύριζα, χθες βράδυ, θα νόμιζε πως παρακολουθεί συζήτηση πολιτικών που βρίσκονται προ της πύλης της εξουσίας και αναπτύσσουν τις απόψεις τους για το τι θα κάνουν με την χώρα.
Κι όμως, επρόκειτο για τέσσερις πολιτικούς που επιδιώκουν να αναλάβουν την ηγεσία ενός κόμματος που βρίσκεται σε πτωτική πορεία, αντιμετωπίζει μια ακόμα διάσπαση και τα επόμενα εικοσιτετράωρα θα χάσει και τυπικά την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Βέβαια, πρέπει να ομολογήσω ότι δεν ήταν μόνο δική τους ευθύνη για όλο αυτό που συνέβη. Ο σχεδιασμός της ΕΡΤ, ήταν κατά την άποψη μου λάθος. Δεν είχαμε χθες μπροστά μας υποψηφίους για την πρωθυπουργία που έπρεπε να πείσουν τον μέσο ψηφοφόρο. Είχαμε υποψηφίους για την ηγεσία ενός κόμματος, που καταρρέει και οι οποίοι θέλουν να πείσουν τους ψηφοφόρους τους, σε πρώτη φάση, να μην φύγουν και στην συνέχεια βλέπουμε.
Θα έπρεπε λοιπόν η συζήτηση να επικεντρωθεί στο τι ακριβώς θα κάνουν για το κόμμα τους, ποιες θα είναι οι πρώτες κινήσεις τους για να το ανατάξουν αλλά και στο ποια ήταν τα λάθη που έχουν γίνει και το κόμμα τους έφτασε ως εκεί. Ποιοι φταίνε. Και σε αυτά οι τηλεθεατές των τεσσάρων, δεν πήραν απαντήσεις.
Ελάχιστες φορές, αναφέρθηκε το επίδικο, δηλαδή γιατί ο Σύριζα κατέρρευσε, ποιος φταίει γι αυτό αλλά και τι πρέπει να γίνει για να ανακάμψει.
Οι υποψήφιοι, προφανώς γνωρίζοντας πως στις εκλογές της Κυριακής θα πάνε στις εσωκομματικές κάλπες «κομματικοί» και όχι γενικώς ψηφοφόροι, φρόντισαν όλοι να «στολίσουν» τον πρωθυπουργό με ότι πίστευαν ότι θα ικανοποιήσει αυτό το φανατικό κοινό. Αποδεικνύοντας έτσι το σε ποιους ελπίζουν.
Παράλληλα βέβαια έριξαν και τα εκατέρωθεν καρφιά τόσο για το ποιος έφερε τον Κασσελάκη, όσο και για το αν κάποιος που δεν είναι βουλευτής μπορεί να αντιμετωπίσει τον πρωθυπουργό.
Όσο για την συζήτηση για τα κυβερνητικά οράματα (όνειρα θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει κανείς), δεν ακούσαμε τίποτε περισσότερο πάρα γενικόλογες ιδέες, περί περιφερειακού σχεδιασμού, δημοκρατικής οργάνωσης, περιορισμού των μονοπωλίων, ληστρική εκμετάλλευση του πλούτου της χώρας, καταστροφή των ασημικών της, «τάισμα» από την κυβέρνηση 80 οικογενειών, επιθέσεις στις τράπεζες και βέβαια προτάσεις για κρατικοποιήσεις….
Όλες αυτές οι γενικόλογες αναφορές, αναφορές που ακούμε εδώ και δεκαετίες από το συγκεκριμένο (και όμορους χώρους) συνοδευόταν και από φράσεις-απειλές, «πρέπει κάποιοι να λογοδοτήσουν…».
Όχι μόνον δεν αναφέρθηκαν στο επίδικο, δηλαδή τι σχέδιο έχουν για να σώσουν το κόμμα τους από την κατάρρευση, αλλά επανέλαβαν γενικότητες περασμένων δεκαετιών. Μόνον που σήμερα, λόγω του κυβερνητικού τους παρελθόντος, κανείς δεν τους πιστεύει. Κάνεις δεν παρασύρεται από τα λόγια τα μεγάλα.
Όπως φαίνεται, ο δρόμος είναι ανοιχτός για τα εκλογικά επίπεδα της εισόδου στην Βουλή. Και δεν κάνουν τίποτε για τον ανακόψουν , προφανώς γιατί δεν μπορούν. «Η δύναμη είναι στο παραμύθι», έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας. Μόνον που τώρα πια το παραμύθι δεν πουλάει. Το κατάλαβαν, με τον σκληρό τρόπο από την διακυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ, και τα μικρά παιδιά.
ΥΓ: Το όνομα του πρώην πρωθυπουργού Αλ Τσίπρα, ακούστηκε μια ή δυο φορές στην πάνω από δυο ώρες συζήτηση. Πιθανόν γιατί και οι υποψήφιοι έχουν καταλάβει πως «δεν πουλάει» πια, οι ψηφοφόροι του χρεώνουν και τις δυο ήττες και την άφιξη Κασσελάκη και βέβαια την αφωνία του. Όλα τα παραμυθία, είπαμε, τελειώνουν κάποτε.
