Το... ραντεβού του θανάτου πριν από 17 χρόνια στη Λαυρίου με θύμα τον Φιλόπουλο
Το ημερολόγιο έδειχνε 29 Μαρτίου 2007. Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε τον Ολυμπιακό σε αγώνα βόλεϊ γυναικών. Ωστόσο, κανείς δεν περίμενε πως αυτός θα ήταν «μοιραίος» για μία ανθρώπινη ζωή και συγκεκριμένα του 22χρονου Μιχάλη Φιλόπουλου, ο οποίος ήταν «παρόν» στο... ραντεβού του θανάτου των οπαδών στην λεωφόρο Λαυρίου στην Παιανία.
Ποιος ήταν ο Μιχάλης Φιλόπουλος
Ο 22χρονος ήταν γιος μίας πολύτεκνης οικογένειας, η οποία είχε συνολικά έξι παιδιά από τα οποία ο Φιλόπουλος ήταν πιο κοντά στην Στέλλα, η οποία «έχασε» και εκείνη την ζωή της στα 33 της χρόνια από σπάνια μορφή καρκίνου και στην Μαρίνα, καθώς είχαν μικρή διαφορά ηλικία και με τις δύο. Ο Μιχάλης, εργάστηκε περιστασιακά ως βοηθός κηπουρού, ενώ δούλεψε και σε μεγάλη εταιρεία παραγωγής ψύχους.
Ο Παναθηναϊκός ήταν η μεγάλη του αγάπη, ένας... έρωτας με την πρώτη ματιά χωρίς καλό τέλος, θα έλεγε κανείς. Στον «Τάφο του Ινδού», ήταν μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες, καθώς παρακολουθούσε πολλούς ερασιτεχνικούς αγώνες του «τριφυλλιού» και ειδικά του βόλεϊ γυναικών, το οποίο έχει εξαιρετικές σχέσεις με τους οργανωμένους των «πρασίνων» ακόμα και σήμερα.
Οι λόγοι και τα... πολεμοφόδια του ραντεβού στην Λαυρίου
Η σύρραξη των αντιμαχόμενων πλευρών, ήταν γνωστή μέρες πριν, καθώς ηγετικά στελέχη είχαν έρθει σε επικοινωνία για... ξύλο. Οι λόγοι ήταν «απλοί». Αρχικά, η αντιπαλότητα των δύο ομάδων σε οπαδικό, αλλά και σε αθλητικό επίπεδο. Παράλληλα, πριν την «μοιραία» μέρα, συγκρούσεις είχαν συμβεί μεταξύ των... στρατοπέδων στο Παγκράτι, αλλά και σε αγώνα της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου έξω από το «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Αυτά, ήταν τα αίτια της αιματηρής συνάντησης στη λεωφόρο Λαυρίου στην Παιανία.
Οι οπαδοί των ομάδων είχαν κάνει προετοιμασία για... πόλεμο. Αναλυτικότερα, εκτός από Έλληνες, είχαν έρθει «εισαγόμενοι» χούλιγκανς από την Σερβία και άλλες χώρες, οι οποίοι βοήθησαν στις ετοιμασίες του γεγονότος, αλλά και στην μετέπειτα σύγκρουση. Αξίζει να αναφερθεί, πως μετά από έρευνα της ΕΛ.ΑΣ. βρέθηκαν μολότοφ, μαχαίρια, σιδερογροθιές, φωτοβολίδες και τσεκούρια στους εμπλεκόμενους. Μάλιστα, κάποιοι ήταν τόσο... πολεμοχαρής, που φόραγαν και αλεξίσφαιρα γιλέκα!
Το χρονικό της «μοιραίας» ημέρας
Οι οπαδοί που βρέθηκαν στην λεωφόρο Λαυρίου ήταν συνολικά γύρω στους 500. Η αστυνομία, ήταν απούσα από το συμβάν, κάτι που έδειχνε πως ή ήξερε για την σύγκρουση και δεν ήθελε να πάρει μέρος ή δεν γνώριζε τίποτα. Η ανταλλαγή πυρομαχικών ήταν σφοδρή, ως που τελειώσουν και ξεκινήσει η σύρραξη σώμα με σώμα μέχρι να πέσει ο πρώτος νεκρός.
Τα χτυπήματα στον Φιλόπουλο και η κατάθεση που «σοκάρει»
Ο Φιλόπουλος, μετά από δύο χτυπήματα, έπεσε αιμόφυρτος στον δρόμο. Παρότι οι οπαδοί του Ολυμπιακού είχαν «νικήσει», μαχαίρωσαν τον άτυχο 22χρονο άλλες 29 φόρες. Συγκεκριμένα, τα αίτια θανάτου του μετά την ιατροδικαστική εξέταση ήταν η βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση από αμβλύ όργανο προκληθείσα και τραύματα στο κεφάλι και τους μηρούς από νύσσον άμα και τέμνον όργανο.
Η μαρτυρία που «πάγωσε» το Πανελλήνιο, ήταν από έναν οπαδό των «ερυθρολεύκων», ο οποίος ανέφερε στην αστυνομία ότι είχαν στόχο τον Φιλόπουλο, καθώς υπήρχαν... προηγούμενα.
Αναλυτικά τα όσα είπε στις Αρχές:
«Δέκα μέρες πριν τον αγώνα βόλεϊ μαζευτήκαμε στην ''Ερυθρόλευκη Στρατιά'', στον σύνδεσμο που είναι κοντά στο γήπεδο Καραϊσκάκη και αποφασίσαμε να πάμε στην Παιανία να πάρουμε το αίμα μας πίσω για δύο περιστατικά που είχαν γίνει στο Παγκράτι. Στο Παγκράτι και τις δύο φορές ήταν το παιδί που σκοτώθηκε στην Παιανία από τον Κολωνό και το είχαμε σταμπάρει από τότε. Αυτός ήταν γνωστός και είχε χτυπήσει παιδιά δικά μας στο Παγκράτι. Οι Παναθηναϊκοί μετά τα δεύτερα επεισόδια στο Παγκράτι μας έπαιρναν συνέχεια τηλέφωνο και μας έλεγαν να βρεθούμε στην Παιανία να λύσουμε τις διαφορές μας. Εκεί στο Καραϊσκάκη είδα ότι όλα τα παιδιά, γύρω στα 300 άτομα, είχαν κράνη, φωτοβολίδες, ξύλα, μαχαίρια, σιδερολοστούς, έτοιμοι για τα επεισόδια. Εγώ είχα σιδερολοστό και φορούσα κράνος. Ξεκινήσαμε με τα μηχανάκια. Στην Αγία Παρασκευή είδα ότι πολλοί Ολυμπιακοί φορούσαν αλεξίσφαιρα γιλέκα μέσα από το μπουφάν, άρβυλα με σίδερα μπροστά και κράνη [...]Όλοι έφυγαν, μόνο αυτός ο Κολωνιώτης ήταν μπροστάρης, έμεινε τελευταίος και έγραφε τα επεισόδια με κινητό τηλέφωνο. Όλοι τον ξέραμε αυτόν από τα προηγούμενα επεισόδια που ήταν μπροστά με τους άλλους Βάζελους και είχε χτυπήσει παιδιά. Έτσι πέσαμε όλοι πάνω του. Τον είδα που έπεσε, από το δικό μου χτύπημα κόντευε να πέφτει, δεν είχε αίματα, δεν είχε φάει τις μαχαιριές από τους άλλους. Εγώ έτρεχα μπροστά, γινόταν πόλεμος εκεί και ο καθένας έσωζε το τομάρι του. Η κατάσταση είχε ξεφύγει και γινόταν μάχη σώμα με σώμα, πόλεμος. Έφτασε η Αστυνομία και έληξαν τα επεισόδια, αλλιώς θα είχαμε και άλλους νεκρούς».
Αναμφίβολα, η δολοφονία του Μιχάλη Φιλόπουλου έφερε την έκπληξη στα πρόσωπα όλων των ανθρώπων του αθλητισμού. Ωστόσο, δυστυχώς, δεν ήταν η... τελευταία καθώς οι Μιχάλης Κατσουρής, Άλκης Καμπανός και άλλοι ακολούθησαν, λόγω της τυφλής, ωμής οπαδικής βίας. Ευελπιστούμε στο μέλλον, η Πολιτεία, να μην επιτρέψει να υπάρχουν και άλλα θύματα τέτοιας μορφής ή οποιαδήποτε άλλης για μία... φανέλα.
Δημήτρης Δράκος
