Οργή των στρατιωτικών γιατρών για τις προσλήψεις πολιτών γιατρών από το Πολεμικό Ναυτικό

Γράφει ο Δημοσιογράφος Αργύρης Αργυρόπουλος.

Οργή έχει προκαλέσει στις τάξεις των στρατιωτικών γιατρών η απόφαση του Πολεμικού Ναυτικού να προκηρύξει, μέσω ΑΣΕΠ, την πρόσληψη 18 ειδικευμένων πολιτών-γιατρών για τα νοσοκομεία του Ναυτικού στην Αθήνα, στη Σαλαμίνα και στη Σούδα.

Ο λόγος που οι στρατιωτικοί γιατροί έχουν εξοργιστεί είναι οι προνομιακές συνθήκες πρόσληψης των πολιτών-γιατρών. Σύμφωνα με την προκήρυξη, θα φέρουν το βαθμό του Υπιάτρου (Υπολοχαγού) και θα κληθούν να υπηρετήσουν μόνο στα τρία παραπάνω νοσοκομεία, ενώ μετά παρέλευση πενταετίας θα μπορούν να μονιμοποιηθούν, αποκτώντας τα ίδια δικαιώματα με τους ομοιοβάθμους στρατιωτικούς γιατρούς.

Την ίδια ώρα, επισημαίνουν, οι γιατροί που αποφοιτούν από τη Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων (ΣΣΑΣ) ονομάζονται Ανθυπίατροι (Ανθυπολοχαγοί) και υπηρετούν (υποχρεωτικά), επί μια τριετία, σε ακριτικές μονάδες ή σε πολεμικά πλοία, πριν τους δοθεί η δυνατότητα να κάνουν ειδικότητα. Είναι επίσης υποχρεωμένοι για, τουλάχιστον, διετή υπηρεσία σε μονάδα, μετά την απόκτηση ιατρικής ειδικότητας. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι υποχρεούνται σε ελάχιστη παραμονή στο στράτευμα, που εξαρτάται από το βαθμό και το στάδιο της εκπαίδευσής τους.

Στρατιωτικοί γιατροί έλεγαν ότι το Υπουργείο θα έπρεπε, αντί να δημιουργήσει στρατιωτικούς γιατρούς δύο κατηγοριών, να αυξήσει τον αριθμό των εισακτέων στη ΣΣΑΣ και να προωθεί τους αποφοίτους της Σχολής για ειδικότητα, αμέσως μετά την αποφοίτησή τους κι όχι μετά από τριετή υπηρεσία στις μονάδες ή στα πολεμικά πλοία.

Επισημαίνουν ακόμα ότι όφειλε, για λόγους στοιχειώδους δικαιοσύνης, να απονείμει στους πολίτες-ιατρούς το βαθμό του Ανθυπασπιστή, τον οποίο φέρουν οι σπουδαστές της ΣΣΑΣ και να τους προαγάγει, στο βαθμό του Ανθυπιάτρου, μετά την πάροδο ευδόκιμης πενταετούς υπηρεσίας και εφ’ όσον εγκριθεί η αίτηση μονιμοποίησής τους.

Προσθέτουν ότι η, υπό τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις, πρόσληψη των πολιτών-γιατρών συνιστά μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας των αποφοίτων της ΣΣΑΣ οι οποίοι, κατά το χρόνο της κατάταξής τους, δεν ήταν σε θέση να γνωρίζουν τι έμελλε γενέσθαι.

Κατ’ επέκταση, η πρωτοβουλία του Υπουργείου δημιουργεί νέο εργασιακό καθεστώς που πλήττει τα εργασιακά δικαιώματα των στρατιωτικών γιατρών και τους φέρνει σε μειονεκτική θέση, απέναντι στους υπό πρόσληψη πολίτες-γιατρούς.

Βεβαίως, ουδείς μπορεί να στερήσει από την πολιτική ηγεσία τη δυνατότητα να αλλάξει το εργασιακό καθεστώς των στρατιωτικών γιατρών. Μπορεί, όμως, να της καταλογίσει ότι απαξιώνει την ιστορία της ΣΣΑΣ και της προγενέστερης Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής (ΣΙΣ) που αποτελούν το επιστημονικό λίκνο των Ενόπλων Δυνάμεων από το 1925. Ιστορία που δεν υπερασπίστηκε ούτε η στρατιωτική ηγεσία η οποία αποτελεί το θεματοφύλακά της.

Αλλά, αφού, όπως φαίνεται, βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας αντίληψης πραγμάτων, είναι δίκαιο, να ανοίξει, συνολικά, το ζήτημα του εργασιακού καθεστώτος των στρατιωτικών γιατρών. Με άμεση προτεραιότητα την κατάργηση της υποχρέωσης για ελάχιστο χρόνο παραμονής τους στο στράτευμα. Μια υποχρέωση, ούτως ή άλλως άδικη, που περιορίζει τους επιστημονικούς ορίζοντες των στρατιωτικών γιατρών και τους στερεί, στην πράξη, το ευεργέτημα της απόκτησης ιδιωτικού ιατρείου, λόγω του φόβου των μεταθέσεων. Λίγοι γνωρίζουν ότι για να παραιτηθεί ένας στρατιωτικός γιατρός πρέπει να καταβάλει στο Δημόσιο ένα υπέρογκο ποσόν που αγγίζει ή και ξεπερνάει τις 100 χιλ. ευρώ, ως αντιστάθμισμα, υποτίθεται, των εξόδων της Πολιτείας για την εκπαίδευσή του. Την ίδια στιγμή το Δημόσιο, σε ένα ρεσιτάλ παραλογισμού και ασυνέπειας τον στέλνει για υπηρεσία στις μονάδες και προσλαμβάνει ιδιώτες για τις προνομιούχες θέσεις των στρατιωτικών νοσοκομείων.

Παρά την άδικη μεταχείρισή τους από το Υπουργείο, οι στρατιωτικοί γιατροί δεν έχουν πάψει να ελπίζουν ότι, η Πολιτεία θα αναγνωρίσει την προσφορά τους. Το δρόμο δείχνει η κοινωνία, η οποία τους εκτιμά για την επιστημονική επάρκεια και το ήθος τους, αλλά και γιατί τους βλέπει να μάχονται στην πρώτη γραμμή. Είτε πρόκειται για θεομηνίες, είτε για το προσφυγικό είτε για την πανδημία. Μη ξεχνάμε ότι στρατιωτικό υγειονομικό προσωπικό λειτουργεί, με υποδειγματική τάξη και ασφάλεια, τη μονάδα εμβολιασμού ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ, αποσπώντας τα εγκωμιαστικά σχόλια των πολιτών.

Εν κατακλείδι, εύχονται, το Υπουργείο να δει συνολικά κι όχι αποσπασματικά το ζήτημα των εργασιακών σχέσεων του στρατιωτικού υγειονομικού προσωπικού. “Αλλιώς ας μας δώσουν το δικαίωμα να παραιτηθούμε χωρίς καταβάλουμε αποζημιώσεις στο Δημόσιο κι ας προσλάβουν, στη θέση μας, πολίτες”, δηλώνουν.