Όλοι… αυτοδύναμοι με εξαίρεση τον Φάμελλο
Μπορώ να καταλάβω την ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να έχουν ως ξεκάθαρη γραμμή την αυτοδυναμία. Εξάλλου το κυβερνών κόμμα – ασχέτως εάν οι συγκυρίες το έφεραν να συμμετέχει σε κυβερνήσεις συνεργασίας- ουδέποτε πίστεψε σε οτιδήποτε άλλο από τις αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Αυτή ήταν η στρατηγική του από την δημιουργία του. Η πολιτική εκτίμηση που έκανε η ΝΔ ήταν ότι οι κυβερνήσεις συνεργασίας δεν ήταν και δεν είναι ότι καλύτερο για τον τόπο, διότι καθυστερούν οι αποφάσεις, πρέπει να ισορροπούν τα κόμματα που συνυπάρχουν με αμοιβαίες υποχωρήσεις και σε κεντρικό επίπεδο μπαίνουν και άλλοι στο μοίρασμα της πίτας της εξουσίας. Η ΝΔ δεν το θέλει αυτό και το λέει σε κάθε ευκαιρία. Αντίθετα εκείνο που δεν μπορώ να κατανοήσω, ίσως να φταίω εγώ βέβαια και όχι εκείνοι, το επιχείρημα της αυτοδυναμίας, που έχουν ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά. Ιδιαίτερα η τελευταία, που δείχνουν τα αποτελέσματα και της κάλπης και των δημοσκοπήσεων ότι μόνη της δεν μπορεί να πάει πουθενά.
Ούτε καν στο 3% για να μπει στη Βουλή. Και με έναν δικό της «αυτοκτονικό» τρόπο, επιμένει στο αφήγημα της μοναδικής αλήθειας που την κατέχουν οι ίδιοι, και δεν θέλουν να συνεργαστούν με κανένα και επιτίθενται σε όλους και για όλα. Δεν ξέρω εάν το πάνε μέχρι τέλους έτσι αλλά καλό θα είναι κάποια πράγματα να τα σκεφτούν από την αρχή.
Το ΠΑΣΟΚ όταν ψέλλισε κάτι για συνεργασίες έτρεξε να το μαζέψει και λειτούργησε σαν να το έπιασαν με τη γίδα στην πλάτη. Απεταξάμην τον …σατανά των συνεργασιών δήλωσαν οι περισσότεροι με πρώτο τον Νίκο Ανδρουλάκη και άρχισαν πάλι τα σενάρια των αυτοδυναμιών. Εάν διαβάσουν τις δημοσκοπήσεις θα καταλάβουν ότι αυτό για την ώρα δεν τους βγαίνει με τίποτε. Δεν ξέρω που ποντάρουν αλλά η συνταγή που επιλέγουν τους κρατά σταθερά στην αντιπολίτευση. Τώρα εάν είναι τρίτοι ή δεύτεροι ελάχιστη σημασία έχει καθώς η ιστορία θυμάται τον πρώτο.
Άφησα τελευταίο τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Σωκράτη Φάμελλο. Ισως είναι ο μόνος από τους τρεις παραπάνω που έχει πάρει το μήνυμα. Το πάθημα με τον με λένε Στέφανο, τους έκανε σοφότερους στην Κουμουνδούρου και αρχίζουν να πράττουν το αυτονόητο. Να μιλούν για την ανάγκη συνεργασιών και ενός κοινού ψηφοδελτίου. Το ερώτημα σε αυτό το σενάριο είναι εάν πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης που θα έρθει ως από μηχανής Θεός στην κεντροαριστερά. Αυτό πιθανότατα είναι που φοβούνται οι Ανδρουλάκης και Χαρίτσης και αντιδρούν. Και είναι κάτι που οφείλει να ξεκαθαρίσει ο φίλτατος Σωκράτης, που μπορεί να μην είναι σούπερ σταρ, αλλά όσο να είναι του «κόβει» …
