Οι Ευρωπαίοι εργάζονται όλο και λιγότερες ώρες, ειδικά οι άνδρες

Μειώνονται οι ώρες εργασίας στην Ευρώπη και στην τάση αυτήν πρωτοστατούν οι άνδρες και οι φοιτητές, σύμφωνα με μελέτη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).

 «Τρία χρόνια μετά την κρίση του κορoνοϊού, η απασχόληση και οι συνολικές ώρες έχουν ανακάμψει πλήρως, αλλά ο μέσος όρος ωρών ανά εργαζόμενο όχι», αναφέρουν οι συγγραφείς του βιβλίου «Dissecting the Decline in Average Hours Worked in Europe», το οποίο συγκρίνει τα σημερινά στοιχεία με αυτά της προπανδημίας. περίοδο, αλλά και κοιτάζει πιο πίσω. Αυτή η τάση, συμπεραίνουν, «δεν είναι κυκλική, αλλά κυρίως δομική, επεκτείνοντας τη μακροπρόθεσμη τάση που προϋπήρχε του Covid-19» και «φαίνεται απίθανο» να αντιστραφεί στο μέλλον.

Όπως υπογραμμίζει η έκθεση που βασίζεται σε στοιχεία της Eurostat, οι συνολικές ώρες εργασίας στην Ευρώπη είναι τώρα σε νούμερα παρόμοια με εκείνα του 2019 και σε ορισμένες περιπτώσεις χαμηλότερα, αλλά αυτό δεν ισχύει για τις μέσες ώρες εργασίας ανά εργαζόμενο, ελαφρώς κάτω από 37 ώρες ανά εργαζόμενο. εβδομάδα. Αυτή η πτώση των ωρών εργασίας προηγείται από δεκαετίες που ακολουθούν την ίδια γραμμή: «Ο μέσος όρος των ωρών εργασίας στις ανεπτυγμένες οικονομίες έχει μια μακροπρόθεσμη πτωτική τάση από τον 19ο αιώνα, περίπου στο μισό μεταξύ της δεκαετίας του 1870 και της δεκαετίας του 2000 στη Γερμανία, για παράδειγμα. Γενικότερα, οι μέσες ώρες εργασίας στις χώρες του ΟΟΣΑ μειώθηκαν κατά περίπου 0,5% ετησίως μεταξύ της δεκαετίας του 1870 και των αρχών της δεκαετίας του 2000».

Η συρρίκνωση του μέσου χρόνου εργασίας συγκεντρώνεται σε τρεις ομάδες: νέους, άνδρες γενικά και ιδιαίτερα άνδρες με μικρά παιδιά. «Στην περίπτωση των νέων, η αύξηση της συχνότητας των εργαζομένων με μερική απασχόληση που είναι επίσης εγγεγραμμένοι στην εκπαίδευση μπορεί να εξηγήσει τη μείωση. Για τους άνδρες γενικά, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με μικρά παιδιά, η μείωση αφορά τόσο τους εργαζομένους πλήρους και μερικής απασχόλησης [...] Αυτό το εύρημα είναι εκπληκτικά συνεπές σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες», αναφέρει η μελέτη του ΔΝΤ. «Η πτώση των πραγματικών ωρών ήρθε παράλληλα με την πτώση των επιθυμητών ωρών», προσθέτουν οι συγγραφείς (Diva Astinova, Romain Duval, Niels-Jakob H. Hansen, Ben Park, Ippei Shibata και Frederik Toscani), οι οποίοι θεωρούν ότι αυτές οι μειώσεις οφείλονται σε προσωπικές προτιμήσεις μεταξύ αυτών των ομάδων εργαζομένων.

Η ανάλυση υπογραμμίζει ότι οι άνδρες συνεχίζουν να εργάζονται περισσότερες ώρες (39,9 ώρες) κατά μέσο όρο από τις γυναίκες (34,7 ώρες), «αλλά αυτό το χάσμα μεταξύ των φύλων έχει συρρικνωθεί με την πάροδο του χρόνου, όπως και το χάσμα των φύλων στο ποσοστό απασχόλησης». Πίσω από αυτό το φαινόμενο κρύβεται το γεγονός ότι οι γυναίκες συνεχίζουν να αναλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της φροντίδας των παιδιών, συνήθως από υποχρέωση. Επιπλέον, οι ώρες εργασίας των γυναικών με παιδιά έχουν αυξηθεί ελαφρώς.

Η μελέτη επισημαίνει επίσης ότι οι μεταβολές του χρόνου εργασίας είναι πιο έντονες στις πλουσιότερες χώρες από ό,τι σε εκείνες με χαμηλότερο ΑΕΠ.

Μάλιστα, η έκθεση προβλέπει ότι ο μέσος όρος των ωρών εργασίας θα συνεχίσει να μειώνεται στις ευρωπαϊκές χώρες, με ρυθμό που θα εξαρτηθεί από την παραγωγικότητα και την αύξηση των μισθών, «με διαφορετικές ταχύτητες μεταξύ των χωρών».

Όσο περισσότερη παραγωγικότητα και προστιθέμενη αξία στην οικονομική δραστηριότητα, τόσο πιο έντονες αναμένονται οι μεταβολές. «Μεσοπρόθεσμα, οι περισσότερες οικονομικές προβλέψεις, συμπεριλαμβανομένων αυτών του ΔΝΤ, δείχνουν μέτρια αύξηση παραγωγικότητας για οικονομίες στην προηγμένη Ευρώπη», οπότε η μείωση των ωρών θα ήταν επίσης «μέτρια».

Μακροπρόθεσμα, το ΔΝΤ προειδοποιεί για τον βασικό ρόλο που θα παίξει η τεχνητή νοημοσύνη, καθώς και τα μέτρα που υιοθετήθηκαν για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Πηγή φωτό: Elpais