«Οι αγαπητοί συμπολίτες», στο τέλος τετραετίας….

Συμβαίνει εδώ και δεκαετίες και δυστυχώς συμβαίνει και τώρα , το 2023.

Οι υποψήφιοι βουλευτές όλων των κομμάτων, θυμούνται τις 20-30 μέρες πριν τις εκλογές , τις γειτονίες της εκλογικής τους περιφέρειας, τους ανθρώπους που ζουν εκεί, κάθονται στα καφενεία, βγάζουν «σέλφι» και όπως είναι φυσικό υπόσχονται όλα όσα οι ακροατές -ψηφοφόροι θέλουν να ακούσουν.

Πρόκειται για ένα ζήτημα που θα έπρεπε οι ίδιοι οι βουλευτές να έχουν αντιδράσει. Οι ίδιοι οι υποψήφιοι, θα έπρεπε «να ντρέπονται» να επισκεφθούν τους «αγαπημένους συμπολίτες τους», μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια.

Είναι ένα φαινόμενο που όχι μόνον εξευτελίσει τους ιδίους τους υποψηφίους, αλλά εξευτελίζει και όλους εμάς, ως πολίτες που κάποιοι μας αντιμετωπίζουν με αυτή την «φτηνή, λαϊκίστικη» λογική.

Είναι δυστυχώς, ελάχιστοι οι βουλευτές ή οι επιδιώκοντες να εκλέγουν, που τα προηγούμενα τέσσερα χρονιά βρέθηκαν έστω και ελάχιστες φορές σε μια από τις γειτονίες, τις οποίες τώρα περιδιαβαίνουν.

Ελάχιστοι άκουσαν τα προβλήματα των «αγαπημένων συμπολιτών τους», ελάχιστοι πήγαν σε ένα καφενείο της γειτονιάς να ακούσουν τι λένε για τους νόμους που ψηφίζουν και για την ζωή τους οι «αγαπημένοι συμπολίτες τους» ….

Δυστυχώς, έχω στο μυαλό μου ελάχιστους, από όλα τα κόμματα που έκαναν αυτές τις βόλτες , που σήμερα κάνουν καθημερινά.

Λίγοι περισσότεροι άνοιξαν τα πολιτικά τους γραφεία και «ο ιδιαίτερος» δεχόταν άπαξ εβδομαδιαίως, «αγαπημένους συμπολίτες» , καταγράφοντας συνήθως προσωπικά αιτήματα .

Οι δικαιολογίες του τύπου «ο υπουργός είναι πολύ απασχολημένος» και ο «βουλευτής έχει πολλές απασχολήσεις» , είναι τόσο φτηνές , όσο και τα χαμόγελα και οι αγκαλιές στους ψηφοφόρους λίγες μέρες πριν τις εκλογές και βέβαια οι αντίστοιχες υποσχέσεις.

Δεν φταίνε όμως «οι εκπρόσωποι, έρημοι και απρόσωποι», που λέει και ο Σαββόπουλος.

Φταίνε και όλοι εμείς που συνεχίζουμε να σταυρώνουμε τα ίδια πρόσωπα που τέσσερα χρονιά βλέπαμε μόνον στις τηλεοπτικές οθόνες, εμείς οι πολίτες – ψηφοφόροι, που τώρα, μερικές μέρες πριν τις εκλογές τους δίνουμε το χέρι όταν παίρνουν, συνοδεία συνεργατών και φίλων από την λαϊκή μας αγορά.

Εμείς που θα βάλουμε στις 21 Μάιου το σταυρό μας στο ψηφοδέλτιο της αρέσκειας μας.

Κάτι πρέπει να αλλάξει, κάτι πρέπει να γίνει.

Δεν ξέρω αν η λύση είναι οι μονοεδρικές περιφέρειες, όπως στην Μ. Βρετανία, ώστε και ο κάθε πολιτικός να έχει πολύ μικρότερο εκλογικό σώμα και να κρίνεται πολύ πιο αυστηρά.

Όμως κάτι πρέπει να γίνει.

Ίσως, οι νέοι βουλευτές που θα εκλεγούν , να πρέπει ξεκινήσουν να επισκέπτονται όλες αυτές τις περιοχές που «ανακάλυψαν» στην εκλογική τους περιφέρεια τις μέρες αυτές, μια φορά την εβδομάδα και να συζητούν ανοιχτά με τους πολίτες

Ίσως να είναι μια αρχή.