Ο Σπανούλης αναδείχθηκε κορυφαίος προπονητής του BCL και «λύγισε» στην βράβευση

Το Περιστέρι διανύει μια σπουδαία σεζόν φτάνοντας μέχρι το Final Four του Basketball Champions League και χάνοντας στις λεπτομέρειες στον ημιτελικό της Παρασκευής (26/04) με αντίπαλο την πανίσχυρη Τενερίφη.

Παρά την απουσία του από το μεγάλο τελικό της Κυριακής (28/04), θα παλέψει για τον μικρό τελικό της τρίτης θέσης ενώ έχει ήδη κερδίσει τις εντυπώσεις, όπως περίτρανα έχει κάνει και ο Βασίλης Σπανούλης. Ο τεχνικός της ομάδας των Δυτικών προαστίων παρέλαβε το βραβείο του προπονητή της χρονιάς για το Basketball Champions League το μεσημέρι του Σαββάτου (27/04) σε μια σπουδαία εκδήλωση στην «Beogradska Arena», η οποία επισφράγισε την πρώτη μεγάλη ατομική διάκριση του θρύλου του ελληνικού μπάσκετ ως προπονητής.

Ο ίδιος δεν συγκράτησε τη συγκίνησή του κατά την βράβευση και μεταξύ άλλων ευχαρίστησε την οικογένειά του και τους συνεργάτες, τους ανθρώπους του Περιστερίου καθώς και τους παίκτες του. Ο Σπανούλης δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του και στο 37:30, μπορείτε να παρακολουθήσετε την στιγμή της βράβευσης του Έλληνα προπονητή, από τα χέρια του θρυλικού κόουτς μεταξύ άλλων και του Παναθηναϊκού, Μπόζινταρ Μάλκοβιτς.

«Αυτό κάνω σε όλη την ζωή μου και αυτό θα κάνω και τώρα»

«Όταν μιλάμε για ομαδικό άθλημα μιλάμε για ένα ομαδικό βραβείο. Θέλω να ευχαριστήσω την ομάδα, τον πρόεδρο, τον κύριο Πανταζόπουλο, το τεχνικό μου επιτελείο, τους παίκτες, όλους στην ομάδα που βοήθησαν σε αυτή την απίστευτη σεζόν. Δεν μπορώ να τους αναφέρω όλους γιατί θα μας πάρει πολύ χρόνο.

Για εμένα είναι μεγάλη τιμή αυτό το βραβείο, αλλά το πιο σημαντικό για μένα στην ζωή και το μπάσκετ είναι το ταξίδι όχι ο προορισμός. Μπορείς να χάσεις, να νικήσεις, δεν μπορείς όμως ποτέ να τα παρατήσεις. Πρέπει να σηκωθείς και να πάρεις το μάθημά σου και να προχωρήσεις.

Αυτό κάνω σε όλη την ζωή μου και αυτό θα κάνω και τώρα. Κάποιες φορές η ήττες είναι πιο σημαντικές από τις νίκες, χτίζουν χαρακτήρα. Χθες ήταν μία μεγάλη μάχη και μία ήττα κόντρα σε μία σπουδαία ομάδα. Δώσαμε την μάχη μας και χάσαμε, αλλά αυτό είναι το μπάσκετ. Πρέπει να σηκωθείς, να συγχαρείς τον αντίπαλο και να επιστρέψεις την επόμενη σεζόν.

«Δεν είναι εύκολο μετά από τέτοια καριέρα ως παίκτης να αφήσω ξανά το σπίτι μου και να είμαι στο παρκέ»

Όταν ξεκινάω κάτι, πάντα πιστεύω ότι μπορώ να πάω όλο τον δρόμο. Η οικογένεια και το μπάσκετ είναι τα πάντα για μένα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένειά μου που είναι εδώ, την σύζυγο και τα έξι παιδιά μου. Δεν είναι εύκολο να με έχει η οικογένειά μου στο σπίτι και να με ακούει να μιλάω συνέχεια για μπάσκετ και να το παρακολουθώ στην τηλεόραση.

Δεν είναι εύκολο μετά από τέτοια καριέρα ως παίκτης να αφήσω ξανά το σπίτι μου και να είμαι στο παρκέ. Θα ήθελα να ευχαριστώ ειδικά την γυναίκα μου για την στήριξη και την αγάπη που μου δίνει. Είμαι ευγνώμων για αυτό».