Ο Σαμαράς ξέρει πότε και που να χτυπά - Ή μήπως όχι;

Μετά από τα Πολεμικά Μουσεία και τα «κολλητιλίκια» με τον Καραμανλή ο Αντώνης Σαμαράς έμεινε λίγο στα μετόπισθεν. Είπε αυτά που είπε, με τα  επιχειρήματα του βέβαια,  για τον ελληνοτουρκικό διάλογο και για την κυβέρνηση Μητσοτάκη και μετά έκατσε ήσυχος στα ορεινά της Βουλής για να ψηφίσει Τασούλα. 

Ο Σαμαράς όμως έχει κάποια ιδιαίτερα πολιτικά και προσωπικά χαρακτηριστικά. Δεν ξεχνάει ποτέ και η επιμονή του μπορεί να σκάσει γάιδαρο. 

Στην πιο δύσκολη στιγμή για τον Μητσοτάκη και λίγες ημέρες πριν από τα μεγάλα συλλαλητήρια της Παρασκευής χτύπησε ακριβώς εκεί που η κυβέρνηση πονούσε.

Στο θέμα των συγγενών των θυμάτων και στις κατηγορίες της αντιπολίτευσης ότι υπουργοί στρέφονται εναντίον τους.  «Προς Θεού, άνθρωποι είμαστε πάνω απ΄όλα!», είπε ο πρώην Πρωθυπουργός και πλέον έμπειρος κοινοβουλευτικός.

Προσωπικά δεν κατάλαβα το τι διαφορετικό είπε από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως προς τους συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών.

Και από αυτά που γνωρίζω για τον πρώην Πρωθυπουργό κατέληξα πως βρίσκομαι πιο κοντά στην άποψη ενός πολύ έμπειρου «γαλάζιου» κομματικού παράγοντα, όπως μου τη μετέφερε σε χθεσινή μας συνομιλία. 

Ίσως να ήταν και μία από τις ελάχιστες φορές που ο Σαμαράς συμφώνησε με τον Μητσοτάκη ως προς ένα συγκεκριμένο κομμάτι στη διαχείριση της υπόθεσης των Τεμπών. «Είπε αυτά που είπε ο Μητσοτάκης στον Σρόιτερ» ήταν η φράση του συνομιλητή του. 

Οπότε με ευκολία μπορώ να εικάσω πως η παρέμβαση Σαμαρά - που τίποτα δεν κάνει στα κουτουρού - άλλους είχε ως αποδέκτες και όχι τον Μητσοτάκη.

«Οπότε γιατί χρειαζόταν τώρα να τα πει;», ρώτησα 

«Μα, γιατί είναι ο Αντώνης Σαμαράς», μου απάντησε αφοπλιστικά.