Ο Μίκης Θεοδωράκης ο πολιτικός Δεκέμβρης και η Άνοιξη της Αριστεράς

Ο σημερινός Ριζοσπάστης επιλέγει για το πρωτοσέλιδο του, από το συγκλονιστικό επικήδειο που εκφώνησε ο Δημήτρης Κουτσούμπας, τη φράση «Θα πάρουν τα όνειρα εκδίκηση» που έγραψε στο «Προφητικόν» ο Οδυσσέας Ελύτης.

Η Εφημερίδα των Συντακτών, επιλέγει το επιτύμβιο περίγραμμα που ο ίδιος ο Μίκης επιθυμούσε να χαραχτεί στον τάφο του για να αποχαιρετήσει τον μεγαλοφυή συνθέτη. «Πολέμησε τον Δεκέμβρη».

Δύο φράσεις κομβικές για την ταυτότητα ενός κομμουνιστή. Άλλοι ιδεολογικοί χώροι επέλεξαν να τον αποχαιρετήσουν ως Οικουμενικό, ως έναν άνθρωπο που υπερβατικά επιδιώξε την εθνική ενότητα. Όλοι γενικά προσπάθησαν αυτές τις μέρες να φέρουν την παρακαταθήκη του Μίκη Θεοδωράκη στα «μέτρα τους».

Μπαίνουν όμως σε καλούπια τέτοιες προσωπικότητες;  Μπορούν να «υπακούσουν» σε ιδεολογικά (κόμματα) ή ακόμα και κοινωνικά (οικογένεια), στερεότυπα. Πως να «χωρέσει ο τόπος» τον Μίκη Θεοδωράκη ή άλλες σπάνιες προσωπικότητες τέτοιου βεληνεκούς;

Ο ίδιος πάντως φρόντισε με τις τελευταίες επιθυμίες του, όπως εκφράστηκαν μέσω επιστολών και συνεργατών, να ενορχηστρώσει και να διευθύνει από ψηλά με αυτόν τον χαρακτηριστικό τρόπο που κουνούσε τα χέρια του μπροστά στις ορχήστρες, ένα ανθρώπινο και πολιτικό αντίο που ξετυλίγει το κουβάρι μιας καλής ύστερης φήμης.

Μένει πίσω πέρα από το έργο του, και μία πολιτική διαθήκη που οι «συγγενείς» της Αριστεράς θα συζητήσουν έντονα. Ένας μικρός και ταπεινός συγγενής θα εδικαιούτο να πει πως τα "Δεκεμβριανά" και η "Εκδίκηση" είναι κεφάλαια που στην πραγματικότητα έχουν κλείσει για μία αριστερά που αγωνίστηκε, βασανίστηκε και θα τιμάται πάντα για την προσφορά της στον τόπο. Την Αριστερά των παππούδων και των γιαγιάδων μας. Έχει δώσει την θέση της σε μία κυβερνώσα αριστερά που οφείλει να πάει μπροστά και κάνει «δύο βήματα εμπρός και ένα πίσω» αλλά πάντα έχει το νου της εμπρός. Για τις ίδιες ανάγκες, με τους ίδιους αντιπάλους αλλά σε εντελώς νέες συνθήκες και ζητούμενα. Πάντα με τις μουσικές του Μίκη να τη συνοδεύουν...