Ο Κούλογλου ο Κύρτσος και η εραλδική* των κομμάτων τους

Η υπόθεση της κριτικής που άσκησε ο Στέλιος Κούλογλου στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, πριν έρθει η αναδίπλωση του, αλλά κυρίως η αντίδραση του ίδιου του οργανισμού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο άρθρο του είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και διδακτική για τον τρόπο που λειτουργούν τα δύο μεγάλα κόμματα στην Ελλάδα αλλά και πώς γίνονται οι ζυμώσεις μέσα σε αυτά.

Στην περίπτωση Κούλογλου μία σειρά στελεχών μέχρι και τον ίδιο τον γραμματέα του κόμματος, αισθάνθηκαν την ανάγκη να: του απαντήσουν, επιτεθούν, βάλουν στη θέση του, διαλέξτε ό,τι προτιμάτε.

Εντελώς διαφορετική δημόσια συμπεριφορά και προσέγγιση δηλαδή, από αυτή που ακολουθεί η Νέα Δημοκρατία στην περίπτωση του ετέρου ευρωβουλευτή και επίσης δημοσιογράφου κ. Γιώργου Κύρτσου.

Ο τελευταίος με άρθρα του και καθημερινά του tweet αποδομεί την κυβέρνηση σε κάθε ευκαιρία και εκτοξεύει βέλη μέχρι και στο Μαξίμου αν και επιμελώς όχι κατά του ίδιου του κ. Μητσοτάκη. Ουδείς αισθάνθηκε την ανάγκη να βγει απέναντι στον Κύρτσο και να τον κατακεραυνώσει διογκώνοντας επικοινωνιακά το πρόβλημα της πολιτικής του στάσης.

Εν ολίγοις ο Κύρτσος λέει χειρότερα από τον Κούλογλου αλλά αλλά οι "δεξιοί Οίκοι" τον αγνοούν περιορίζοντας τη ζημιά που θα μπορούσε να προκαλέσει.

Στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης η εραλδική είναι υπό διαμόρφωση και ως εκ τούτου τίποτα δεν περνά απαρατήρητο. Η οικοσημολογία, η γενεαλογία των ιπποτών και των βαρόνων είναι θεωρητικά ορολογία ανοίκεια στην Αριστερά όμως διαμορφώνεται με ταχύτατους ρυθμούς μετά την κατάκτηση και κυρίως μετά την απώλεια της εξουσίας.

Το δε ενδεχόμενο επανάκτησης της επηρεάζει τις πολιτικές συμπεριφορές και δημιουργεί αγωνίες που δεν κρύβονται. "Ποιος θα είναι που θα είναι ποιος δεν θα είναι. Γιατί αυτός και όχι εγώ". Πολλοί προσπαθούν να περιχαρακώσουν το χώρο τους, να φτιάξουν το δικό τους οικόσημό στην ασπίδα τους.

Ενώ στη δεξιά παράταξη αυτά είναι λυμένα (ληγμένα μάλλον) εδώ και δεκαετίες. Με πολιτικά πρόσωπα που πρωταγωνιστούν για δεύτερη ή τρίτη γενιά, με ομάδες που δεν προσδιορίζονται τόσο ιδεολογικά πλέον όσο ονοματολογικά, πιο κυνικοί πιο επαγγελματίες με θυρεούς και εμβλήματα. Με βαθιές ρίζες και πολύτομη εραλδική! Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δρόμο και μάχες μπροστά του...