Ο κόσμος καίγεται και η Ελλάδα για άλλη μια φορά… χτενίζεται
Αν κάποιος μπορούσε νοητά να βγει έξω από τον μικρόκοσμό μας και μπορούσε να δει από μακριά τα όσα συμβαίνουν στην χώρα μας, θα πάθαινε πραγματικά σοκ. Σε έναν κόσμο που έχει πάρει φωτιά στην κυριολεξία και σε πολλά μάλιστα μέτωπα, εμείς μοιάζουμε σαν να πάσχουμε από έναν καταστροφικό παλιμπαιδισμό. Εκεί που μετά το Μνημόνιο πιστέψαμε ότι ωριμάσαμε και διδαχτήκαμε επιστρέφουμε με ταχύτητα κιόλας στο χθες. Αν κάποιος καταγράψει την προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων θα διαπιστώσει ότι σαν να μην πέρασε μια μέρα από τις προηγούμενες προεκλογικές εκστρατείες που έχουμε βιώσει. Το μόνο που έχει προστεθεί είναι ότι έχει μεγαλώσει το ποσοστό των πολιτών που έχει γυρίσει την πλάτη στο πολιτικό σύστημα.
Και γίνομαι συγκεκριμένος: έχουμε κόμματα που δίνουν στον καθένα ότι έχει ανάγκη να ακούσει. Χαρακτηριστικές οι απόψεις που πρόσφατα κατέθεσε αρχηγός πολιτικού κόμματος, σύμφωνα με τις οποίες θα κάνει εξορύξεις και σε 8 μήνες οι συντάξεις από τα 600 ευρώ θα πάνε στις 4000 ευρώ! Και όμως αυτός και το κόμμα του ετοιμάζονται να αποτελέσουν την έκπληξη των εκλογών του Ιουνίου. Θα μου πείτε ότι εδώ κάποτε ψηφίσαν τον Λεβέντη. Ένα δίκιο το έχετε. Από την άλλη έχουμε την αντιπολίτευση σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό να ακολουθεί την τακτική του μακαρίτη Τσοβόλα δώστα όλα. Χαϊδεύουν αυτιά, υπόσχονται διορισμούς, αυξήσεις μισθών και συντάξεων, κατάργηση φόρων, διαγραφή χρεών και φυσικά κράτος δικαίου. Διότι πάνω από όλα είναι και τάχα μου δήθεν θεσμικοί. Από τη μεριά της η κυβέρνηση κατάφερε το ακατόρθωτο. Μέσα σε εννέα μήνες πέτυχε να «αναστήσει» όσους θεωρούσε μέχρι χθες πολιτικά «νεκρούς». Αποτέλεσμα να τρέχει και να μην προλαβαίνει τώρα. Φτάνει στο σημείο να ανακοινώνει από τη μεριά της μέτρα του προϋπολογισμού του 2025, για να μην μείνει πίσω στον πλειστηριασμό υποσχέσεων.
Την ίδια ώρα, βέβαια, τα σύννεφα γύρω μας πυκνώνουν. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους πολέμους που είναι γύρω μας, ούτε στις τουρκικές προκλήσεις που επέστρεψαν. Αναφέρομαι στην κλιματική κρίση, στην βία που έχει απλωθεί στις κοινωνίες, στις οικονομίες των χωρών που δοκιμάζονται και άλλα πολλά.
Και εμείς εδώ εξακολουθούμε την ώρα που ο κόσμος καίγεται γύρω μας να έχουμε την πολυτέλεια να χτενιζόμαστε και να τσακωνόμαστε. Η τρέλα μας έχει κτυπήσει βαθύ κόκκινο που δεν μπορούν τα κόμματα να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να συμφωνήσουν σε ένα εθνικό σχέδιο για τον σχολικό εκβιασμό και την βία των νέων. Ούτε βέβαια για να καθίσουν να μιλήσουν για την κλιματική κρίση, την ώρα που οι πυρκαγιές έχουν ξεκινήσει και το καλοκαίρι φαντάζει εφιαλτικό. Το μόνο που μου μένει να αναφωνήσω είναι αυτό που έχει πει ο Κουτσούμπας: Αυτοί είστε…
