Ο Έλληνας διαιτητής που «αμαύρωσε» έναν τελικό και μαζί την φήμη της χώρας μας

Για πολλά πράγματα μπορεί να είναι γνωστή η Ελλάδα, σίγουρα κάποια καλά και άλλα... όχι και τόσο. Μέσα σε αυτά συγκαταλέγεται και ο ευρωπαϊκός τελικός της (ελληνικής) ντροπής, που διεξήχθη πριν 51 χρόνια στην χώρα μας, το 1973. Το ζευγάρι ήταν ανάμεσα στην κορυφαία Μίλαν και την αγγλική Λιντς. Μια ευκαιρία ώστε να αποδείξουμε για το τι είμαστε ικανοί. Μια ευκαιρία, για να καταγραφούμε ως αντάξιοι πρεσβευτές ενός μεγάλου ευρωπαϊκού αθλητικού γεγονότος. Μια ευκαιρία που πήγε στράφι. Μαζί με αυτό, κάθε δυνατή ευκαιρία, για... εξιλέωση.

Η Ελλάδα πριν από 51 χρόνια φιλοξενούσε στο Καυταντζόγλειο τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, μια ημέρα σαν και σήμερα, 16 Μαΐου. Η συμπρωτεύουσα, ήταν έτοιμη να υποδεχθεί τον πρώτο της ευρωπαϊκό τελικό, αλλά αυτό που θα γινόταν στην πράξη, θα ξεπερνούσε τα ποδοσφαιρικά όρια. Ο διαιτητής της αναμέτρησης, Χρήστος Μίχας, θα έβαζε το... χεράκι του για να πρωτομάθει όλος ο ευρωπαϊκός αθλητισμός, τι εστί πραγματικά ελληνική... διαιτησία.

Ένας, ρέφερι που τα έβαλε με την κοινή γνώμη αμφισβητώντας μέχρι και τα προφανή, σφυρίζοντας «χυδαία» σε κάθε στιγμή στο ματς, για να δώσει με τις... ευχαριστίες του το τρόπαιο στην Μίλαν. Πολλά ακούστηκαν. Είχε δωροδοκηθεί για να ευνοήσει τους Ιταλούς; Είχε πετάξει μαζί με το αεροπλάνο της αποστολής των «ροσονέρο» και εκεί συνέδεσαν τα γεγονότα; Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Μίχας ήρθε αντιμέτωπος με βαρύτατες, καταγγελίες και ποινές. Όχι μόνο τότε πριν 51 χρόνια. Αλλά και 1 χρόνο προτού αφήσει την τελευταία του πνοή το 2010.

«To Χρονικό»

Μίλαν και Λιντς ήταν έτοιμες να πάρουν θέση, έτοιμες να διεκδικήσουν το κάτι παραπάνω στον ευρωπαϊκό τελικό. Οι «ροσονέρι» στην Ιταλία πάλευαν μέχρι και την τελευταία στιγμή για τον τίτλο της πρωταθλήτριας, ενώ από την άλλη οι Άγγλοι είχαν μείνει πολύ... πίσω στην κούρσα της Πρέμιερ Λιγκ. Οι όποιες εναπομείνασες ελπίδες τους για... εξιλέωση της χρονιάς είχαν πέσει δικαίως εκεί. Το άγχος μεγάλο. Η προσμονή ακόμη μεγαλύτερη. Οι δύο ομάδες βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο κρατώντας μια ελληνική σημαία. Η Λιντς είχε προλάβει να κάνει γνωστές τις ενστάσεις της για τον Μίχα από πολύ νωρίς. Μετά τα πρώτα 5 λεπτά της αναμέτρησης, οι πρώτες σκέψεις, έγιναν η απόλυτη επιβεβαίωση. 

Έμμεσο φάουλ στην πρώτη φάση του αγώνα, για τον Αλμπέρτο Μπιγκόν, που έπεσε, σχεδόν θεατρικά, να πάρει ότι μπορούσε μετά από μια μονομαχία με αμυντικό της Λιντς. Ο Μίχας, χωρίς δεύτερη σκέψη, έδειξε το σημείο του πέναλτι και ο Ιταλός άσος έγραψε το 1-0. Εκεί ήταν που ξεκίνησε ένας ατελείωτος γολγοθάς. Σε κάθε φάση, σε κάθε ευκαιρία, οι παίκτες της Μίλαν ήταν οι μόνοι ευνοούμενοι.

«Η Θεσσαλονίκη... βάφτηκε στα χρώματα της Λιντς»

Οι φάσεις της ντροπής ήταν αλλεπάλληλες. Οι Θεσσαλονικείς εκείνο το ανοιξιάτικο βράδυ «βάφτηκαν» στα χρώματα της Λιντς. Οι αποδοκιμασίες προς τον Μίχα ήταν επί σχεδόν έναν ολόκληρο ποδοσφαιρικό αγώνα έντονες. Ο ίδιος φαινόταν ανέγγιχτος, χωρίς να δίνει καμία απολύτως σημασία. Έβλεπε με τα δικά του "γυαλιά", παρ' ότι ένα ολόκληρο γήπεδο - και κατ' επέκταση όλη η Ευρώπη - (θα) γελούσε με τις αποφάσεις του. Τελικός υπολογισμός; «Κλειστά» μάτια σε τρία πέναλτι υπέρ των Άγγλων. Ίχνος σφυρίγματος σε σκληρά μαρκαρίσματα των Ιταλών και ένα... χρηματισμένο - σύμφωνα με τους Άγγλους - Κύπελλο.

Με το σφύριγμα της λήξης, οι Θεσσαλονικείς και οι φίλαθλοι της Λιντς ξέσπασαν. Αυτή την φορά πιο δυνατά. Αποδοκίμαζαν τους Ιταλούς - οι οποίοι έπλεαν σε πελάγη ευτυχίας ζητωκραυγάζοντας - ακόμη και στην απονομή των μεταλλίων τους, ενώ κάποιοι άλλοι τους πέταγαν μέχρι και αντικείμενα. Η ιστορία είχε ήδη γραφτεί, ο Μίχας μόλις είχε καθορίσει τον νικητή. Εκείνος τον υπέδειξε. Τι και εάν νόμιζε ότι εκείνη την στιγμή βρισκόταν στην κορυφή, όντας ο πρώτος διαιτητής σε ευρωπαϊκό τελικό, η συνέχεια, για εκείνον θα είχε άλλη κατάληξη, τραγική.

«Το κυνήγι στον Μίχα»

Μπορεί ο Μίχας να έκανε... αυτό που θεώρησε σωστό, αλλά η στιγμή δεν τελείωσε εκεί για εκείνον. Η UEFA αλλά και η Ομοσπονδία, δεν άφησε να περάσει στα άγραφα το τι συνέβη. Ήταν ο κόσμος που είχε εξοργιστεί. Ήταν η κοινή γνώμη που είχε «απατηθεί», και ήταν και η Λιντς που μόλις είχε χάσει έναν ευρωπαϊκό τίτλο. Ο Χρήστος Μίχας υπέπεσε σε βαρύτατες ποινές. Η ελληνική δικαιοσύνη, του επέβαλε ποινή φυλάκισης αλλά και ένα βαρύτατο χρηματικό πρόστιμο για τα δεδομένα της τότε εποχής. Ενώ εκείνη που ήταν χαριστική βολή, για εκείνον; Η ποινή από την ελληνική ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και την UEFA, για ισόβιο αποκλεισμό από όλες τις διοργανώσεις.

Η διαιτητική καριέρα του είχε αρχίσει να... αργοσβήνει. Η ιστορία δεν ξεχάστηκε. Το 2009 μετά από 36 χρόνια άνοιξε ξανά το κεφάλαιο τελικός Μίλαν - Λιντς, αυτή την φορά από τον Βρετανό ευρωβουλευτή Ρίτσαρντ Κόρμπετ. Ήταν ο εκλεγμένος της περιφέρειας στην οποία ανήκει η πόλη του Λιντς. Μετέφερε το αίτημα ώστε να ανοίξει ξανά η υπόθεση και να εξεταστεί για δωροδοκίες. Έναν χρόνο ακριβώς πριν φύγει από την ζωή ο Χρήστος Μίχας. Το γεγονός τελικά παραγράφηκε και πέρασε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, μιας και 36 χρόνια φάνταζαν πολλά για να έρθει στην επιφάνεια μια τέτοιους είδους υπόθεση.

Η ελληνική διαιτησία ανέκαθεν έκλεβε την παράσταση και σε μια πιθανή στιγμή για ανάδειξη και θαυμασμό, ίσως και να πιάσαμε πάτο.

Ευαγγελία Φάκα