Ο έφηβος έγινε «αιώνιος», αλλά εκατό χρόνια δεν είναι όντως... αρκετά
Το Flash.gr καταγράφει κάποιες από τις πιο σπουδαίες στιγμές του τμήματος μπάσκετ του Ολυμπιακού σε αυτά τα 100 χρόνια ζωής του συλλόγου.

100 χρόνια ζωής συμπλήρωσε ο Ολυμπιακός τα ξημερώματα της Δευτέρας (10/03), με τον κόσμο των «ερυθρόλευκων» να κάνει τη νύχτα... μέρα σε όλο τον Πειραιά και όχι μόνο. Ένας αιώνας για αυτόν τον σύλλογο που ιδρύθηκε το 1925 και σχεδόν κανείς δεν πίστευε το τί θα μπορούσε να πετύχει αυτή η ομάδα στο πέρασμα των χρόνων.
Πρωταθλήματα, Κύπελλα, Ευρωπαϊκά σε όλα τα αθλήματα, κάνοντάς τον ίσως τον πιο επιτυχημένο πολυαθλητικό σύλλογο στην Ευρώπη και έναν από τους κορυφαίους στον πλανήτη. Ο έφηβος είναι και με τη βούλα... αιώνιος και μπορεί να ελπίζει, πως αυτός ο δεύτερος αιώνας ζωής που μπαίνει σιγά - σιγά ενδέχεται να φέρει τις ίδιες και ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες στον «δαφνοστεφανωμένο».
Τόσοι παίκτες, τόσοι «θρύλοι» σε όλα τα σπορ, σε όλες τις δεκαετίες, τόσοι αρχηγοί, τόσες μεγάλες προσωπικότητες. Ο καθένας μόνος του, αλλά και όλοι μαζί συνολικά έκαναν τον Ολυμπιακό αυτό που είναι σήμερα. Όμως, προσωπικά, ένας μπαίνει σε διαφορετική συζήτηση από τους άλλους. Και αυτός είναι ο εικονιζόμενος, Βασίλης Σπανούλης. Με το «7» στη φανέλα. Το «7» είναι ένα νούμερο με βαθιά συναισθηματική αξία για τον σύλλογο του Πειραιά. Η τραγωδία με τα 21 θύματα θα «στοιχειώνει» για πάντα όσους βρέθηκαν στο παλιό «Γ. Καραϊσκάκης» στις 8 Φεβρουαρίου του 1981.
Ο Βασίλης Σπανούλης δεν έγραψε απλά ιστορία ως παίκτης του Ολυμπιακού. Δεν είναι απλά ο κορυφαίος του τμήματος μπάσκετ των ανδρών. Ήταν ο συνεχιστής όσων έβαλαν τον Ολυμπιακό στον «χάρτη» της Ευρώπης στα τέλη του προηγούμενου αιώνα. Με το ευρωπαϊκό στη Ρώμη, το πρώτο Triple Crown ελληνικής ομάδας, τα συνεχόμενα Final Four... Η συνέχεια του Μίλαν Τόμιτς, του Έντι Τζόνσον, του Ρόι Τάρπλεϊ, του Ντέιβιντ Ρίβερς, του Ζάρκο Πάσπαλι και όλων αυτών των παιδιών.
Το μπασκετικό τμήμα μπορεί να μην έχει τα ευρωπαϊκά του αντίστοιχου του πόλο, ή τα Πρωταθλήματα και τα Κύπελλα του ποδοσφαίρου. Όμως τα συναισθήματα και οι αξίες που πρεσβεύει, συνάδουν περισσότερο από οτιδήποτε με τις αρχές του Ολυμπιακού. Πάθος για την ομάδα, άρνηση για την ήττα, μόχθος και προσπάθεια για τη σεζόν επιτυχία και πολλά ακόμα. Η ομάδα του Βασίλη Σπανούλη πέτυχε κάτι το μοναδικό. Εκτός από τα Back 2 Back Πρωταθλήματα Ευρώπης που μέχρι και πριν από λίγα χρόνια, ήταν η μοναδική ομάδα που τα είχε καταφέρει στη νέα εποχή της Euroleague, πέτυχε και την απόλυτη ταύτιση του κόσμου με παίκτες και προπονητικό επιτελείο.
Ο Βασίλης Σπανούλης κατάφερε να δώσει και πάλι «φως» στο τμήμα μπάσκετ των Πειραιωτών. Το έργο του δεν περιγράφεται σε ένα κείμενο μερικών λέξεων, έτσι και αλλιώς σήμερα γιορτάζει ο Ολυμπιακός και όχι ο Βασίλης Σπανούλης. Αλλά όπως είναι λογικό, όλοι πιάσαμε τους εαυτούς μας αυτές τις ημέρες να αναρωτιούνται ποιος είναι ο κορυφαίος αθλητής που φόρεσε την «ερυθρόλευκη» στο στήθος του...
Ο Ολυμπιακός όπως και κάθε ομάδα είναι πάνω από πρόσωπα, αθλητές, προπονητές, προέδρους και καταστάσεις. Ο Ολυμπιακός είναι ιδέα. Και οι ιδέες δεν πεθαίνουν ποτέ...