Νίκος Ανδρουλάκης: «Κανείς δεν κατάφερε να αντικαταστήσει το ΠΑΣΟΚ»
Τι είπε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στην παρουσίαση του βιβλίου «Πρώτη φορά Αριστερά - Αντιθέσεις, αντιφάσεις, εσωτερικές συγκρούσεις στο ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1974-1990»
«Το ΠΑΣΟΚ και θέλει και μπορεί να εκφράσει τις αγωνίες του ελληνικού λαού για ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος, για ένα στιβαρό κράτος δικαίου, αλλά και για μια βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη». Με αυτά τα λόγια ο Νίκος Ανδρουλάκης έδωσε το στίγμα της αναγέννησης του Κινήματος, που πλέον από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα δώσει τη μάχη προκειμένου να επιστρέψει στην εξουσία.
Στην ομιλία του κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου «Πρώτη φορά Αριστερά - Αντιθέσεις, αντιφάσεις, εσωτερικές συγκρούσεις στο ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1974-1990» του Βασίλη Ασημακόπουλου, ο Νίκος Ανδρουλάκης τόνισε επίσης ότι κανένας πολιτικός φορέας δεν κατάφερε να αντικαταστήσει το ΠΑΣΟΚ, επειδή το σχέδιο αντικατάστασής του ήταν πολιτικά ρηχό.
«Θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός ότι ανοίγει ένας νέος κύκλος διαλόγου για τη Δημοκρατική Παράταξη, γιατί μας δίνει την ευκαιρία με νηφαλιότητα και ψυχραιμία να αποτιμήσουμε όσα συνέβησαν αυτά τα 50 χρόνια ύπαρξης του Κινήματος. Την ίδια στιγμή, όμως, δίνεται η ευκαιρία να ανοίξει ένας γόνιμος διάλογος για το παρόν και το μέλλον της Δημοκρατικής Παράταξης, αλλά και της χώρας συνολικά, γιατί η ιστορία ενός κόμματος είναι η ιστορία ενός έθνους, όπως γράφει ο Αντόνιο Γκράμσι, στον οποίο παραπέμπει στην αρχή του βιβλίου του ο συγγραφέας του. Η συζήτηση αυτή πρέπει να είναι διαρκής για να αποτιμήσουμε με δίκαιο τρόπο τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν, χωρίς δαιμονοποιήσεις και μανιχαϊσμούς. Για να δούμε τι βοήθησε να πάει η κοινωνία μας μπροστά και τι την οδήγησε σε στασιμότητα», ανέφερε αρχικά ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ συνέχισε: «Διαβάζοντας κανείς το βιβλίο "Πρώτη Φορά Αριστερά", ένα σημείο που θα τραβήξει την προσοχή του αναγνώστη και θα τον γοητεύσει είναι η μυθιστορηματική ιστορία του ΠΑΣΟΚ, από την εποχή του ΠΑΚ και του αντιδικτατορικού αγώνα μέχρι τις μέρες μας, μια ιστορία που δεν ήταν σε καμία περίπτωση γραμμική. Ένα δεύτερο σημείο που έχει ενδιαφέρον έγκειται στο γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζεται από τον Ασημακόπουλο ταυτόχρονα ως προϊόν ενός ανταγωνιστικού πολιτικού και κομματικού συστήματος και ως τέκνο της εσωκομματικής πάλης, σε σχέση πάντα με τις αλλαγές στον κοινωνικό σχηματισμό, που συντελούνται εκείνη την εποχή. Οι δύο βασικές τάσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ, όπως τις εντοπίζει ο συγγραφέας, είναι μια κυβερνητική και μια αριστερο-σοσιαλιστική. Αυτές οι δύο τάσεις, όμως, μπορούν να συνυπάρχουν και να κατακτούν την ενότητα επειδή και οι δύο θέλουν να μετασχηματίσουν τη χώρα».
Και συμπλήρωσε: «Έχω χρέος σε αυτό το σημείο να σημειώσω ότι οι βασικές πολιτικές τάσεις, όπως και στα περισσότερα κόμματα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας ή του δημοκρατικού σοσιαλισμού, είναι οι δυνάμεις του προοδευτικού κέντρου και της προοδευτικής αριστεράς. Και το λέω αυτό γιατί ο κυβερνητισμός έπληξε και τις δύο αυτές τάσεις, όπως και πολλοί άνθρωποι που ήταν «στο κέντρο της παράταξης, αλλά στο περιθώριο της εξουσίας», είχαν καταβολές και από τα δύο κυρίαρχα ρεύματα. Παρά τις διαφορές τους, όμως, τους ένωνε η προοπτική της Αλλαγής της χώρας. Τους ένωνε ο στόχος του εκδημοκρατισμού της Ελλάδας σε όλα τα επίπεδα της καθημερινής ζωής και των θεσμών. Τους ένωνε η ανάγκη αντιμετώπισης των εθνικών και κοινωνικών ζητημάτων μέσα από τους δημοκρατικούς θεσμούς. Αλλά πάνω από όλα τους ένωνε η επιτακτική ανάγκη για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο».
Ο Νίκος Ανδρουλάκης σημείωσε: «Η επικαιρότητα των συζητήσεων για το ΠΑΣΟΚ έχουν να κάνουν και με άλλα πράγματα, όπως είναι η συγκυρία. Κανείς δεν κατάφερε να αντικαταστήσει το ΠΑΣΟΚ, γιατί το σχέδιο αντικατάστασής του ήταν πολιτικά ρηχό. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, είναι και κάτι πολύ μεγαλύτερο: η σημερινή κοινωνική πραγματικότητα κάνει αναγκαίο τον διάλογο για την ενότητα και την προοπτική της Δημοκρατικής Παράταξης και του ΠΑΣΟΚ».
Και συνέχισε: «Είναι οι πολιτικές της ΝΔ, μιας παράταξης που μας έφερε στα όρια της χρεοκοπίας το 2009 , διαχειρίστηκε μια περίοδο μετά τα μνημόνια με τεράστιους βαθμούς δημοσιονομικής ελευθερίας και την προίκα από την Ευρώπη ενός φαραωνικού εργαλείου όπως είναι το Ταμείο Ανάκαμψης, αλλά εκεί που ο λαός περίμενε να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής του, τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Η αγοραστική δύναμη του ελληνικού λαού είναι δεύτερη από το τέλος ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι τιμές των ενοικίων έχουν εκτιναχθεί και οι τιμές των τροφίμων αυξάνονται συνεχώς.
Το ΕΣΥ -και γενικότερα το κοινωνικό κράτος- είναι σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Τα κέρδη των επιχειρήσεων είναι τρίτα από την κορυφή στις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ συγχρόνως οι μισθοί είναι οι δεύτεροι μικρότεροι ως ποσοστό του ΑΕΠ πανευρωπαϊκά. Αλλά ακόμη και οι θεσμοί, οι ανεξάρτητες αρχές, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η δικαιοσύνη έχουν βρεθεί στο στόχαστρο του περίκλειστου συστήματος εξουσίας του Μεγάρου Μαξίμου, του γνωστού και ως "επιτελικό κράτος"».
Ενώ επεσήμανε: «Σε αυτό, λοιπόν, το σημείο της ιστορίας, το ΠΑΣΟΚ και θέλει και μπορεί να εκφράσει τις αγωνίες του ελληνικού λαού για ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος, για ένα στιβαρό κράτος δικαίου, αλλά και για μια βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη. Μια παράταξη με καθαρό, πατριωτικό, προοδευτικό λόγο, όπου η αντισυστημική της θέση δεν θα βασίζεται ούτε σε λόγο τοξικό ή διχαστικό ούτε σε ανορθολογικές επιλογές, αλλά η αντισυστημικότητα της θα βασίζεται στην πραγματική πολιτική της αυτονομία από οργανωμένα και ισχυρά συμφέροντα».
