NEOSET: Η ιστορία της θρυλικής βιομηχανίας που κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος
Το Up Stories παρουσιάζει την ιστορία της θρυλικής βιομηχανίας επίπλων NEOSET. Η NEOSET υπήρξε μια πρωτοπόρα ελληνική βιομηχανία, που απασχολούσε χιλιάδες εργαζόμενους, τόσο στο εργοστάσιο όσο και στα δεκάδες καταστήματά της.
Η NEOSET μία από τις πιο εμβληματικές εταιρείες της ελληνικής βιομηχανίας επίπλου, αποτέλεσε για δεκαετίες σημείο αναφοράς στον χώρο της κατασκευής και εμπορίας επίπλων.
Ωστόσο σήμερα, το εργοστάσιο της στα Βασιλικά Ευβοίας, πολύ κοντά στη Χαλκίδα, στέκει εγκαταλελειμμένο σαν ένας σιωπηλός μάρτυρας της ακμής και της παρακμής της.
Πώς έφτασε όμως η NEOSET από πρωταγωνιστής αγοράς στο χείλος του γκρεμού και το λουκέτο με τους χιλιάδες απολυμένους εργαζομένους;
Η ιστορία της ξεκινά με δυναμισμό στηριζόμενη σε τρεις πυλώνες. Την παραγωγή υψηλής ποιότητας επίπλων στο εργοστάσιο της, ) την επιθετική επέκταση μέσω franchising που οδήγησε σε 60 καταστήματα σε Ελλάδα και εξωτερικό και την εξαγορά σημαντικών εταιριών όπως η Σκουρόπλος, η Πίτας και η Γουλανδρή.
Στο απόγειό της το 2007 σημείωσε τζίρο που άγγιζε τα 82 εκατομμύρια ευρώ, ενώ τα κέρδη της ξεπέρασαν τα 3,7 εκατομμύρια, ενώ είχε φτάσει να διαθέτει καταστήματα ακόμα και στην Νιγηρία. Ωστόσο, τίποτα δεν προμήνυε τη ραγδαία κατάρρευση που θα ακολουθούσε. Ο έντονος ανταγωνισμός από αλυσίδες όπως η ΙΚΕΑ, η LEROY MERLIN και τα Πράκτικερ έφερε στην αγορά φθηνότερα έπιπλά που οι Έλληνες καταναλωτές προτίμησαν ιδιαίτερα μετά την οικονομική κρίση.
Η NEOSET από την άλλη, επέλεξε να διατηρήσει την παραγωγή της στην Ελλάδα και να εστιάσει στην ποιότητα, γεγονός που την καθιστούσε λιγότερο ανταγωνιστική σε επίπεδο τιμών. Το 2011, οι πωλήσεις της είχαν μειωθεί κατά 50%, ενώ οι υποχρεώσεις της ξεπέρασαν τα 53 εκατομμύρια ευρώ. Το εργοστάσιο στα Βασιλικά Ευβοίας, που άλλοτε απασχολούσε περισσότερους από 400 εργαζομένους, λειτουργούσε πλέον με μόλις 70, οι περισσότεροι αψοποιούς ήταν απλήρωτοι για μήνες.
Η απόφαση για υπαγωγή της στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα το 2011 φάνηκε ως μια ύστατη προσπάθεια να σωθεί η εταιρεία. Όμως, αντί να αποτελέσει μια ευκαιρία ανασυγκρότησης, το μόνο που κατάφερε ήταν να παρατείνει το αναπόφευκτο. Η κρίση είχε ήδη φέρει στην αγορά επίπλου πτώση 60%, και η NEOSET δεν είχε τους πόρους να ανταπεξέλθει.
Η επιμονή της να παραμείνει ελληνική, διατηρώντας την παραγωγή στο εργοστάσιο και αποφεύγοντας τις εισαγωγές από άλλες χώρες, ήταν ένα δίκοπο μαχαίρι. Ενώ προστάτευσε την ποιότητα, αύξησε το κόστος παραγωγής σε μια εποχή που η οικονομική στενότητα άφηνε ελάχιστα περιθώρια για ακριβές επιλογές.
