Μητσοτάκης: «Πρωτόλειος λαϊκιστής ο Ανδρέας, ορισμός του λαϊκιστή ο Τσίπρας»
«Ορισμός του λαϊκιστή πολιτικού ο Αλέξης Τσίπρας» δηλώνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης
Συνέντευξη στο podcast «The Rest is Politics» και στους δημοσιογράφους Alastair Campbell και Rory Stewart παραχώρησε ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο κ. Μητσοτάκης ρωτήθηκε για τα παιδικά του χρόνια μέσα σε μία αμιγώς πολιτική οικογένεια και όταν του ζητήθηκε το σχόλιο του για τον Ανδρέα Παπανδρέου απάντησε αυτολεξεί:
«Δεν τον γνώρισα ποτέ προσωπικά, αλλά ήταν μια πολύ διχαστική περίοδος στην Ελλάδα. Ο Παπανδρέου υπήρξε μια πολύ χαρισματική προσωπικότητα. Ήταν ένας πρωτόλειος λαϊκιστής. Συζητάτε πολύ για τον λαϊκισμό, αλλά ο Παπανδρέου ήταν λαϊκιστής. Υποσχέθηκε τον ουρανό και κατέληξε να κάνει ακριβώς το αντίθετο. Αλλά ήταν επίσης διανοούμενος και σίγουρα ένας πολύ, πολύ ικανός πολιτικός».
Ο Πρωθυπουργός σημείωσε ωστόσο πως η πολιτική αντιπαράθεση την εποχή των μεγάλων συγκρούσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ «παιζόταν με τους κανόνες του παιχνιδιού και υπήρχε ένα επίπεδο σεβασμού (...) Θεωρώ ότι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα τώρα, με την έννοια ότι οι πολιτικοί είναι έτοιμοι να επιτεθούν. Μερικές φορές ξεχνάμε κάθε κανόνα στοιχειώδους ευγένειας στον πολιτικό διάλογο».
«Ορισμός του λαϊκιστή πολιτικού ο Αλέξης Τσίπρας»
Κατά τον κ. Μητσοτάκη, οι Έλληνες πειραματίστηκαν πρώτοι με τον λαϊκισμό: «Φέραμε τους λαϊκιστές στην εξουσία το 2015 (...) Αν κοιτάξετε την ιστορία της Ελλάδας την τελευταία δεκαετία, είχαμε μια βαθιά οικονομική κρίση, η οποία ξέσπασε το 2009. Αλλά η κρίση παρατάθηκε άνευ λόγου επειδή εκλέξαμε μια λαϊκιστική κυβέρνηση το 2015, υπό την αριστερά, τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος κατά τη γνώμη μου είναι ο ορισμός του λαϊκιστή πολιτικού».
Για τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ο Πρωθυπουργός σχολίασε: «Συνεργάστηκαν με ένα κόμμα που βρίσκεται στα δεξιά του κόμματός μου, της Νέας Δημοκρατίας. Είχαμε λοιπόν τη λαϊκιστική αριστερά και τη λαϊκιστική δεξιά να συγκυβερνούν. Όταν εξετάζετε τις συνήθεις τακτικές των λαϊκιστών που έρχονται στην εξουσία, είναι συνήθως οι ίδιες: υπονομεύουν, αμφισβητούν τη δικαιοσύνη, προσπαθούν να καταδιώξουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους, επιτίθενται στους ανεξάρτητους θεσμούς. Επομένως, το ζήτημα του κράτους δικαίου συνήθως υπονομεύεται από κυβερνήσεις αυτού του είδους».
