Μήπως τελικά «βολεύει» η στροφή Ερντογάν προς Ανατολή;

Μέχρι στιγμής, οι δημοσκοπήσεις για τις εκλογές στην Τουρκία, δείχνουν μια αμφίρροπη αναμέτρηση. Ο πρόεδρος Ερντογαν και ο εκλεκτός της αντιπολίτευσης Κιλιντζαρογλου, κινούνται πάνω κάτω στα ιδιά ποσοστά (στα όρια του 50%, με βάσει και το στατιστικό περιθώριο του + - 3%).

Σε μια περίπου εβδομάδα, θα ξέρουμε, αν θα έχουμε συνέχεια της εικοσαετίας Ερντογαν ή αλλαγή δεδομένων. ΄Η αν θα έχουμε δεύτερο γύρο, πράγμα πιο πιθανό.

Το ερώτημα για εμάς, ως Ελλάδα, είναι τι είναι «προτιμότερο» για τα εθνικά μας συμφέροντα.

Δεν θέλω να μπω στα εσωτερικά της Τουρκικής πολιτικής σκηνής, εξάλλου αν δεν είσαι εκεί, δεν έχει συγκεκριμένες γνώσεις και παραστάσεις, αν δεν έχεις γνώση του συνόλου του εκλογικού πληθυσμού της Τουρκίας, τότε είναι δύσκολο να κάνεις σοβαρές εκτιμήσεις.

Ας δούμε όμως μια γενικότερη εικόνα-κατεύθυνση για το τι θα ήθελε η χώρα μας σε σχέση με την μελλοντική προοπτική της Τουρκίας.

Θα θέλαμε δηλαδή μια χώρα συνδεδεμένη στην Ευρώπη και γενικότερα στην Δύση, μια χώρα που θα αναζητά την συνεργασία σε όλα τα επίπεδα με την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα επιδιώκει την ένταξη της , γενικά μια δυτική χώρα, ή θα θέλαμε, θα ήταν καλύτερο για τα εθνικά μας συμφέροντα , μια χώρα της Ανατολής;

Μέχρι σήμερα, η προφανής απάντηση ειδικών και μη στην χώρα μας ήταν πως επιδιώκουμε μια χώρα κοντά στην Ευρώπη, μια χώρα δυτική.

Είναι όμως αυτό που πραγματικά «συμφέρει», «βολεύει» ή όπως αλλιώς θέλετε την χώρα μας.

Η παρουσία της Τουρκίας όλα αυτά τα χρονιά , ας πάμε από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά (για να μην πάμε πιο πίσω), στο «δυτικό « στρατόπεδο, την έχει οδηγήσει να αμβλύνει την στάση της απέναντι στην χώρα μας;

Την έχει οδηγήσει σε αλλαγή της κοινωνίας της και την στροφή προς δυτικές κοινωνικές και πολιτισμικές αξίες;

Την έχει «αναγκάσει» να αλλάξει πολιτική και στάση απέναντι στην χώρα μας;

Η απάντηση σε αυτές και σε άλλες παρόμοιες ερωτήσεις είναι όχι. Αντίθετα η Άγκυρα χρησιμοποίησε τον «εναγκαλισμό» της αυτό με την δύση για να την εκβιάσει λόγω της γεωπολιτικής της θέσης και να συνεχίζει να προκαλεί την χώρα μας, αλλά και άλλες χώρες , να διατηρεί την κατοχή στην Κύπρο και γενικά να συμπεριφέρεται ως « ο νταής» της περιοχής.

Μήπως λοιπόν για την χώρα μας, η στροφή που έχει κάνει ο Ρ.Τ. Ερντογαν και οδηγεί την χώρα του προς την Ανατολή, μέσω του μεγαλοϊδεατισμού του , έχοντας ενοχλήσει και την Ευρώπη και τις ΗΠΑ , είναι κάτι θετικό τελικά για την Ελλάδα.

Μήπως , για να το πούμε απλά, είναι προτιμότερο και σε πολιτικό , αλλά και σε οικονομικό επίπεδο, η Τουρκία να είναι η αρχή της Ανατολής και η χώρα μας τοπ τελευταίο σύνορο της Δύσης;

Μιας Δύσης που θα είναι αναγκασμένη να προστατεύει , σε όλους τους τομείς , την άκρη της, τα σύνορα της;

Μήπως η χώρα μας πρέπει να θέλουμε να είναι η τελευταία χώρα της Δύσης, το οροί του δυτικού πολιτισμού με ότι αυτό σημαίνει για την προστασία των εδαφών μας και την οικονομική μας ανάπτυξη;

Μήπως τελικά πρέπει ελπίζουμε να συνεχίσει ο κ Ερντογαν την πορεία προς την Ανατολή και την όξυνση των σχέσεων του με την Δύση;