Ο Γιάο Μινγκ έκανε περήφανους τους ανθρώπους του, αλλά η Κίνα θα έπρεπε να ντρέπεται

Ο Γιάο Μινγκ υπήρξε μια περίπτωση αθλητή που ενέπνευσε ένα ολόκληρο έθνος, απέκτησε τον σεβασμό συμπαικτών και αντιπάλων, υπήρξε κυρίαρχος στο παιχνίδι με το οποίο ενασχολήθηκε και εν τέλει η μοίρα του συμπεριφέρθηκε βάναυσα, εμποδίζοντάς τον να φτάσει το «ταβάνι» που όλοι προσδοκούσαν λόγω τραυματισμών.

Ξεκινώντας από τους Σανγκάη Σαρκς (1997-2002), έμελλε να αποτελέσει το πρόσωπο του NBA κατά την εισαγωγή του στον «μαγικό κόσμο», επιλεγόμενος το 2002 από τους Χιούστον Ρόκετς στο Νο.1 του draft. Το γιγάντιο ύψος του που άγγιζε τα 229 εκατοστά, σε συνδυασμό με το σπουδαίο μπασκετικό IQ του, τον καθιστούσαν ικανό να αποτελέσει έναν εκ των κορυφαίων παικτών στην ιστορία του μπάσκετ.

Πράγμα που κάλλιστα θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος, αν λάβουμε υπόψιν τα περιορισμένα, πλην όμως σπουδαία δείγματα γραφής που σημείωσε στην μόλις 9ετή -σκάρτη- θητεία του στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου.

Μόνο οι τραυματισμοί μπορούσα να τον «κοιτάξουν» στα μάτια

Τα πάμπολα και σοβαρά προβλήματα τραυματισμών, τον ανάγκασαν να χάσει πάνω από 250 αγώνες στις τελευταίες έξι του σεζόν στο ΝΒΑ, μη παίζοντας καθόλου την σεζόν 2009-10 και μένοντας σταθερά υγιής μόνο την περίοδο 2002-2005 όπου και έχασε μόλις δύο παιχνίδια Regural Season. Ο ίδιος είπε «αντίο» στο άθλημα μόλις στις 20 Ιουλίου του 2011 σε ηλικία 31 ετών, προδομένος από την αφύσικα τεράστια και ταλαιπωρημένη σωματοδομή του.

Παρ' όλα αυτά, άφησε το στίγμα του στο ΝΒΑ με τους μέσους όρους καριέρας των 19 πόντων, 52% στα σουτ εντός πεδιάς, 9.1 ριμπάουντ, 1.6 ασίστ και 1.9 μπλοκ σε 486 αναμετρήσεις κανονικής περιόδου. Οι ύψιστες τιμές βρήκαν την φανέλα του με το Νο.11 να αποσύρεται από τους Χιούστον Ρόκετς το 2017 και ένα χρόνο νωρίτερα, το 2016, είχε εισαχθεί στο «πάνθεον» του αμερικανικού μπάσκετ, το Naismith Basketball Hall of Fame, ενώ το 2023 μπήκε στο αντίστοιχο Hall of Fame της FIBA.

Ο αντίκτυπος που είχε ο Γιάο Μινγκ ήταν αδιαμφισβήτητος στην σύντομη αγωνιστική του σταδιοδρομία, όμως αυτή θα είχε εξελιχθεί αρκετά καλύτερα αν η ίδια η χώρα του τον «προστάτευε».

Το βάναυσο παιδομάζωμα που ήθελε να κατασκευάσει τους... Γιάο Μινγκ

Η ιστορία του Γιάο Μινγκ κρύβει πολύ... σκοτάδι. Σκοτάδι που εκθέτει την Κίνα και το οποίο θα έπρεπε να αναγκάζει μια ολόκληρη κυβέρνηση και ένα έθνος να αισθάνονται ντροπή. Ίσως κάποιος να νιώθει την αίσθηση της υπερβολής στην προαναφερθείσα φράση, όμως όταν μάθει το παρελθόν του παιδιού Γιάο Μινγκ θα καταλάβει περί τίνος πρόκειται.

Η ιστορία μας ξεκινά από τη δεκαετία του 1960, μια περίοδος κατά την οποία η Κίνα ήταν αποφασισμένη να βρει μια επαναστατική φόρμουλα προκειμένου να αυξήσει την επιρροή και την πρωταγωνιστική της εικόνα στον παγκόσμιο αθλητισμό και κυρίως τον ομαδικό, μιας και καταλαβαίνει κανείς πως τα... γονίδια δεν επέτρεπαν με ευκολία κάτι τέτοιο.

Η φόρμουλα που βρέθηκε ήταν η εξής: όταν οι «ειδικοί» εντόπιζαν ένα παιδί με έφεση στον αθλητισμό, το στερούσαν από την οικογένειά του από τα 10 του κιόλας χρόνια και το επέβαλλαν σε ένα... παιδομάζωμα το οποίο οι Κινέζοι ονόμαζαν «training camp». Παρόμοιες περιπτώσεις αποτέλεσαν, τόσο ο ύψους 2.01μ. Γιάο Ζιγιουάν, όσο και η ύψους 1.91μ. Φανγκ Φανγκντί.

Αμφότεροι οι δύο αθλητές σημείωσαν μια αξιόλογη σταδιοδρομία στο μπάσκετ στο εγχώριο επίπεδο, όμως η απόσυρσή τους από τα παρκέ, τους έβαλε σε μια εξαναγκαστική διαδικασία να... παντρευτούν με τις «ευλογίες» της κινεζικής κυβέρνησης κατόπιν έγκρισης γιατρών, ποντάροντας ουσιαστικά στις υψηλές πιθανότητες να γεννηθεί από αυτούς ένα παιδί που θα αποκτήσει μπασκετικό ύψος.

Και... εγένετο ο Γιάο Μινγκ, έτοιμος να «κατασκευαστεί»

Έτσι και έγινε λοιπόν και εγένετο... ο Γιάο Μινγκ. Το 1980 ήρθε στον κόσμο ο μετέπειτα σταρ της κινεζικής και παγκόσμιας καλαθοσφαίρισης, όμως για να φτάσει σε αυτούς τους τίτλους, αναγκάστηκε να υπομείνει το απάνθρωπο πρόγραμμα της κυβέρνησης. Τι κι αν δε του άρεσε το μπάσκετ; Τι κι αν λάτρευε τις πολεμικές τακτικές, έπαιζε πινγκ πονγκ και το όνειρό του ήταν να γίνει αρχιτέκτονας;

Δεν είχε καμία απολύτως σημασία τι ήθελε αυτός ή τι ήθελαν οι γονείς του γιατί στα 9 του χρόνια (και ενώ ήταν ήδη 1.65μ.) πάρθηκε και ενσωματώθηκε στο... αθλητικό στρατόπεδο της ηλικίας του, ακολουθώντας έως και βάναυσες ασκήσεις προπόνησης υπό σοκαριστικές συνθήκες.

Προπόνηση 10 ώρες την ημέρα για έξι μέρες την εβδομάδα, ενώ η ένταση όλο και αυξανόταν μαζί με την ηλικιακή και σωματική του ανάπτυξη, τη στιγμή που οι προπονητές του (;) είχαν την άδεια να τον χτυπούν μέχρι... αιμορραγίας για παραδειγματισμό αν υπέκυπτε στην κούραση ή έκανε λάθος μια άσκηση. Φυσικά το ίδιο ίσχυε για χιλιάδες παιδιά ανάλογης τρυφερής ηλικίας που είχαν την «κατάρα» να έχουν αθλητικά προσόντα εκείνη την εποχή.

Εν τέλει, το βάναυσο σχέδιο του κινεζικού προγράμματος πάνω στον Γιάο Μινγκ είχε αποτελέσματα και με το παραπάνω. Η ανάπτυξή του (2.29μ.) ξεπέρασε τις εκτιμήσεις (2.21μ.) και η σωματοδομή του τον καθιστούσαν ικανό να πρωταγωνιστήσει στο παγκόσμιο μπασκετικό επίπεδο, έστω και για ελάχιστο χρονικό διάστημα ένεκα των σοβαρών τραυματισμών, για τους οποίους ευθύνονται σε τεράστιο βαθμό και πάλι οι συμπατριώτες του.

Ένα από τα μεγαλύτερα «What if» εξαιτίας των συμπατριωτών του

Βλέπετε, ο άλλοτε σέντερ των Χιούστον Ρόκετς αποκόμισε στην κυριολεξία διαλυμένα γόνατα, δάχτυλα ποδιού, αστραγάλους και κνήμες, με την μία χειρουργική επέμβαση να διαδέχεται την άλλη, ειδικά κατά την «δύση» της καριέρας του και να κάνει το κορμί του όλο και πιο εύθραυστο μέχρι να κρεμάσει τα παπούτσια του επισήμως στις 20 Ιουλίου του 2011. Χαρακτηριστικό δε, οι βίδες που του είχαν τοποθετηθεί στα οστά για να τα συγκρατούν ζύγιζαν ακόμα και πάνω από μισό κιλό!

Η κατάσταση της υγείας του θα μπορούσε να είναι βελτιωμένη πολλά επίπεδα παραπάνω σε σύγκριση με την πραγματική της εξέλιξη, αν οι πρώτοι του τραυματισμοί κατά τα εφηβικά του χρόνια είχαν αντιμετωπιστεί σωστά. Το 1997, αγωνιζόμενος ακόμα στη Σανγκάη, ο Γιάο σπάει τον αριστερό του αστράγαλο πατώντας σε πόδι αντιπάλου. Οι γιατροί, αντί να εγκρίνουν την χειρουργική επέμβαση, τον υποβάλλουν σε μια θεραπευτική αγωγή. Δύο χρόνια αργότερα, ο ίδιος αστράγαλος υποπίπτει στον ίδιο τραυματισμό και η ιατρική αντιμετώπιση ήταν ίδια, θεραπευτική αγωγή...

Η διαδικασία αυτή έθεσε το αριστερό πόδι του Γιάο σε μια ιδιαίτερα επιρρεπή κατάσταση με αποτέλεσμα πριν καν την ένταξή του στο ΝΒΑ, το τέλος της καριέρας του να φάνταζε μοιραίο και χτυπημένο από μελλοντικούς και σοβαρούς τραυματισμούς, όπως ακριβώς και έγινε...

Οι απειλές της Κίνας και το ασύλληπτο κέρδος στο βωμό της καταπάτησης δικαιωμάτων

Αλλά με βάση τις πραγματικές προθέσεις και τη νοοτροπία του «παιδομαζώματος» που είχαν οι Κινέζοι, τι σημασία έχει που ο Γιάο Μινγκ δεν έφτασε ποτέ στο μάξιμουμ που θα μπορούσε; Το Κράτος αποκόμισε κέρδη ύψους 100 εκ. ευρώ από τις εξαγωγές του στην πρώτη χρονιά του Γιάο Μινγκ στο ΝΒΑ, με το πόσο αυτό να αυξάνεται στα... 2.7 δις ευρώ στο τέλος της καριέρας του παίκτη, δηλαδή μετά από περίπου εννέα χρόνια. Παράλληλα, έδινε το «παρών» σε κάθε υποχρέωση της Εθνικής του ομάδας, έχοντας μάθει να αγαπά αυτό που κάνει από τους γονείς του.

Βέβαια, δεν θα μπορούσε να κάνει και αλλιώς, μιας και η Κίνα απείλησε ότι ο Γιάο δεν θα έθετε υποψηφιότητα στο NBA Draft αν δεν επιλεγόταν στο Νο.1 και δεν ήταν στη διάθεση του εθνόσημου οποτεδήποτε τον καλούσαν. Το ΝΒΑ και οι Χιούστον Ρόκετς πέρασαν μια τεράστια γραφειοκρατική διαδικασία προκειμένου να δεσμευτούν τα παραπάνω προς την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.

Ο Μινγκ Γιάο (όπως θα έπρεπε να απειλείται κανονικά μιας και στην Κίνα το επώνυμο αναφέρεται πρώτο), ενέπνευσε εκατομμύρια παιδιά, όχι μόνο στη χώρα του, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Η σπουδαία αγωνιστική νοοτροπία του, ο συνδυασμός της κλάσης και του μεγέθους του και κυρίως ο εξαιρετικός και ευχάριστος χαρακτήρας του, κέρδιζαν τον σεβασμό όλων, όμως παράλληλα έχουν να κρύβουν ένα σκοτεινό παρελθόν και μια μοίρα που όχι μόνο δεν την επέλεξε, αλλά του την επέβαλαν και μάλιστα με τη βία...