Μένιος Σακελλαρόπουλος: «Το πιο ζόρικο δεν ήταν η φυλακή αλλά το ψυχιατρείο, το Δρομοκαΐτειο»
Ο γνωστός αθλητικογράφος αναφέρθηκε στη σχέση με την σύζυγό του, που μετράει 30 χρόνια, αλλά και στην αγάπη του για την συγγραφή βιβλίων.
Ο γνωστός δημοσιογράφος Μένιος Σακελλαρόπουλος φιλοξενήθηκε στην εκπομπή της Αθηναΐδας Νέγκα «Καλύτερα Αργά» στο Action 24 και μίλησε για την συγγραφή βιβλίων και για την γνωριμία με την σύζυγό του.
«Μοντάραμε στο Mega ένα δύσκολο θέμα που έπρεπε να παίξεί γρήγορα στο Δελτίο και της είπα: ''Σας ευχαριστώ πολύ δεσποινίς για την ταχύτητά σας''. Ήταν δύσκολο κορίτσι, δεν πλησίαζε άνθρωπος. Έβγαζε νύχια. Της είπα στη συνέχεια: "Με συγχωρείτε, καπνίζετε πολύ. Τι παιδιά θα κάνετε;" και μου απάντησε: "Κι εσένα τι σε νοιάζει; Μπας και θα είναι δικά σου;" Ε, ποιανού ήταν;"
30 χρόνια κράτησε το σπίτι μας. Της χρωστάω πάρα πολλά, γιατί άντεξε έναν άνθρωπο μέσα στην τρέλα. Τσακωνόμαστε, δεν είμαστε συνεχώς με σφιχτή αγκαλιά αλλά τσακωνόμαστε για αυτήν την τρέλα μου. Όταν έστηνα τη θεατρική παρουσίαση είχε πολύ βάρος. Οχτώ ηθοποιοί, διαφορετικοί χαρακτήρες, η Ζουγανέλη, ο Τσαφούλιας, η ορχήστρα, το θέατρο, οι καλεσμένοι... Είχε πάρα πολύ ένταση, ώσπου έφτασε στο σημείο να μου πει: "Είναι η τελευταία φορά που ασχολούμαι μαζί σου. Ποτέ ξανά! Του χρόνου κάνε παρουσίαση μόνος σου, δεν ξαναμπλέκω". Η σχέση μας δεν έχει αλλάξει με τις δεκαετίες. Περνώντας τα χρόνια είμαστε και καλύτερα. Τα παδιά πήραν τι δρόμο τους ένα ένα, οπότε έρχεται ένας δεύτερος μήνας του μέλιτος. Έχουμε να διαχειριστούμε το κομμάτι των δυο μας. Πολλά ζευγάρια χωρίζουν όταν φεύγουν τα παιδιά, γιατί δεν έχουν τίποτα κοινό, σκοτώνονται πια. Εμείς είχαμε πολύ ωραία κολπάκια. Βλέπουμε μαζί ταινίες, θέατρο, σίριαλ. Βλέπουμε Netflix και με βρίζει για τις επιλογές αλλά κάθεται. Η συντροφικότητα είναι το μυστικό. Θέλει πολλή δουλειά η σχέση» παραδέχθηκε με ειλικρίνεια.
Όσον αφορά στη συγγραφή βιβλίων είπε: «Όταν ξεκίνησα πριν 21 χρόνια, κοίταξα στον καθρέφτη μου και ρώτησα τον εαυτό μου: "Φίλε, γιατί θες να γράψεις; Αν πας σε ένα βιβλιοπωλεία είναι γεμάτο βιβλία". Είπα πως μέσα σε τόσα βιβλία πρέπει να κάνεις ένα και μοναδικό πράγμα, που ξέρεις καλά, να ανοίγεις πόρτες. Συνέβαινε ένα ρεπορτάζ, έμπαινα στη φυλακή. Δεν μου αρκούσε να μου περιγράψει ο φυλακόβιος ότι έτσι περνούσε κ.λ.π. Έπρεπε να πάω να το δω με τα μάτια μου. Το πιο ζόρικο δεν ήταν η φυλακή αλλά το ψυχιατρείο, το Δρομοκαΐτειο. Με σόκαρε τόσο, που για μια εβδομάδα έβλεπα ιστορίες με φάλαινες, αποδημητικά πουλιά, ντοκιμαντέρ, για να ηρεμήσει η ψυχή μου με όσα είδα. Είδα χειρουργείο εγκεφάλου, με πήραν με τα... ''κουταλάκια'' και με σήκωσαν. Μπήκα μέσα να δω πώς γίνεται το χειρουργείο εγκεφάλου, που το χρειαζόμουν για έναν ήρωα. Έχω κάνει ακραία πράγματα και το καταχαίρομαι. Πήγα στη φυλακή και έμεινα μέσα στο κελί, πήγα στα ψυχιατρεία και έμεινα ένα μήνα" εξομολογήθηκε.