Μάτι: «Όταν η πυρκαγιά έρχεται, κάνεις εκκένωση» είπε η εισαγγελέας - Χειροκρότησαν οι συγγενείς

Σε εξέλιξη βρίσκεται η αγόρευση της Εισαγγελέως της έδρας για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, μέσα σε μια κατάμεστη αίθουσα του εφετείου Αθηνών.

Μάλιστα, χρειάστηκε η δίκη να μεταφερθεί στη μεγάλη αίθουσα τελετών του Εφετείου, προκειμένου να μπορέσουν οι εκατοντάδες συγκεντρωμένοι να παρακολουθήσουν την εισαγγελική αγόρευση.

«Ο λόγος που όταν έκλεινα τα μάτια μου έβλεπα σκηνές από αυτήν την τραγωδία και όταν τα άνοιγα τους ανθρώπους εδώ ήταν για να μπορέσω να την ετοιμάσω» ανέφερε εισαγωγικά η εισαγγελέας, τονίζοντας ότι όλοι οι παράγοντες της δίκης είναι «στα όρια της κατάρρευσης», προκειμένου να μπορέσουν να ολοκληρωθεί η δίκη σύντομα, λόγω των ασφυκτικών ορίων παραγραφής.

«Κάθε φορά αντί να αλλάζουμε τις υποδομές κοιτάζουμε να αλλάζουμε τους νόμους. Είναι αυτοί οι νόμοι που μας αρέσουν ή όχι. Θέλω να πω με πλήρη συνείδηση και με απόλυτο σεβασμό και συμπάθεια και σκυμμένο κεφάλι το δικαστήριο δεν θα δικαιώσει τις ψυχές όσων χάθηκαν, αυτό δεν μπορεί να γίνει, είναι ένα ζήτημα μεταφυσικό. Το δικαστήριο θα εμπεδώσει το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών, ότι θα αποδοθούν ευθύνες εκεί που πρέπει να αποδοθούν, ώστε την επόμενη ημέρα να αισθανόμαστε πιο ασφαλείς. Αλλά και για τους κατηγορουμένους να ξέρουν ότι θα δικαστούν με βάση τους νόμους που ισχύουν. Το νόμο δεν τον βγάζουν τα δικαστήρια αλλά πρέπει να τον τηρούν ευλαβικά για να υπάρχει ασφάλεια δικαίου. Ηθικό χρέος στους ανθρώπους, που διαλύθηκε η ζωή τους και είναι καταδικασμένοι να ζουν με την απώλεια, το θάνατο, τις εικόνες των δικών τους να χάνονται υπό αυτές τις συνθήκες. Να ξέρουν τι ακριβώς θα δικάσει» ανέφερε.

«Οργανωμένη προληπτική απομάκρυνση και εκκένωση γίνεται όταν αυτό μπορεί να γίνει με ασφάλεια, όχι όταν η φωτιά είναι μπροστά στα σπίτια. Όταν όμως η φωτά είναι σε απόσταση 1,2,3, 5 χιλιομέτρων, τότε οι πολίτες δεν διατρέχουν άμεσα κίνδυνο, αλλά ο κίνδυνος είναι ορατός και τότε εκεί μπορεί να γίνει προληπτική απομάκρυνση και οφείλει να γίνει προληπτική απομάκρυνση», ανέφερε με το κοινό να χειροκροτά.

«Πώς μπορεί να πει ένα σώμα ασφαλείας "θα σώσω αυτούς αλλά όχι τους άλλους"; Αυτό αν μπορούσε να γίνει θα ήταν μόνο σε συνθήκες πολέμου. Όταν έχει αν κάνεις με την προστασία του πληθυσμού δεν υπάρχουν α’ και β’ κατηγορίας πολίτες. Δεν υπάρχει ιεράρχηση, αλλά καθήκον είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής και βάσει αυτού κατευθύνεις τις δυνάμεις σου. Ουδείς άλλαξε ποτέ αυτήν την προτεραιότητα».

«Δηλαδή αν τους έλεγαν να πάνε στον γκρεμό, θα πήγαιναν;» φώναξε μια γυναίκα από το ακροατήριο.

Εισαγγελέας : Μόνο εσείς ξέρετε τον πόνος σας... Αλλά θέλετε να πάει φυλακή κάποιος που δεν ευθύνεται;

Πρόεδρος: Μην κάνετε διάλογο.

Ακροατήριο: Σεβαστείτε μας.

Πρόεδρος: Σας σέβομαι, μπορείτε να περάσετε για λίγο έξω να συνέλθετε λίγο; Σεβαστείτε όλοι τη διαδικασία, όλοι πονάμε εδώ μέσα.

Εισαγγελέας: Είναι συμπόνια στον πόνο του άλλου, μόνοι τους πονάνε. Στέκονται με αξιοπρέπεια απόλυτη και ξέρω ότι δεν θέλουν κάποιος να υποστεί ποινή χωρίς να φταίει. Τον νόμο πρέπει να τον προσκυνήσουμε αυτό είναι η Δημοκρατία και όχι ο νόμος του καθενός. Ξέρω ότι η απώλεια δεν θα αναπληρωθεί ποτέ, αλλά την ευθύνη δεν μπορούμε να τη μετακυλήσουμε σε κάποιον που δεν ευθύνεται. Η χώρα έχει υποφέρει από κακούς νόμους, αλλά και από λαϊκά δικαστήρια παλαιότερα.

«Υπάρχει η νομική άποψη ότι δεν είναι απαραίτητη η εισήγηση του επικεφαλής στο πεδίο, την οποία δεν ενστερνίζομαι. Είναι καθήκον της πολιτικής προστασίας να ζητήσει πληροφόρηση για το εάν πρέπει ή όχι να γίνει οργανωμένη προληπτική απομάκρυνση.

Η λέξη οργανωμένη είναι το ζητούμενο, ο κόσμος πήγε στις παραλίες αλλά όχι οργανωμένα. Αντικειμενικά μπορεί να μην ήταν απολύτως ορθή να πάει ο κόσμος στην παραλία, αποδεικνύεται ότι δεν ήταν εντελώς λάθος σίγουρα υπήρχε και πιο σωστός να πάνε στο λιμάνι της Ραφήνας, το λέω απλοϊκά, αλλά αν στις 6 το απόγευμα τους έλεγαν «πήγαινε στη Ραφήνα», θα πήγαιναν. Στο χέρι του καθενός ήταν να φύγει από το σπίτι του, αλλά τότε κανείς δεν έδωσε εντολή να γίνει οργανωμένα.

Στο δικαστήριο προκλήθηκε ένταση όταν η εισαγγελέας εξηγούσε το νομικό χαρακτηρισμό των πράξεων και τις διαφορές ανάμεσα στις εξ αμελείας κατηγορίες και του ενδεχόμενου δόλου. «Στη βαριά αμέλεια έχει η δικαιοσύνη τον τρόπο να επιβάλει ποινές που να είναι αντίστοιχες με εκείνες του δόλου. Δεν μπορείς να αλλάξεις την κατηγορία γιατί θα καταστρέψεις την κατηγορία, θα ακυρωθεί στα ανώτερα δικαστήρια και υπάρχει και το όριο της παραγραφής.»

Ακροατήριο: Να μείνετε στην ιστορία σαν εκείνους που αθώωσαν τον Κολοκοτρώνη. Όχι στη συγκάλυψη.

Εισαγγελέας: Θέλω να είμαι η εισαγγελέας της έδρας στο Μάτι. Μπορεί να γίνει δεκτό ότι κάποιοι προέβλεψαν την τραγωδία και την αποδέχθηκαν;

Ακροατήριο: Ναι, ναι, ναι. Είχαν νεκρούς και τους απέκρυπταν, και δεν ξέρετε την απόσταση από το Κόκκινο Λιμανάκι μέχρι το Λιμάνι της Ραφήνας και λες τέτοια πράγματα.

Το δικαστήριο διέκοψε και η εισαγγελέας θα συνεχίσει την αγόρευσή της αύριο.