Μάτι: «Φώναζα τα ονόματα της Εβίτας, του Ανδρέα, του Γρηγόρη αλλά δεν υπήρχε κανείς να μου απαντήσει»

Η κατάθεση της Βαρβάρας Βουκάκη η οποία έχασε τον σύζυγό της Γρηγόρη Φύτρο και τα δυο της παιδιά, Εβίτα και Ανδρέα ήταν μία πραγματική γροθιά στο στομάχι για όλους όσοι παρακολούθησαν σήμερα (29/7) τη συνέχεια της δίκης στο Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων για την φωτιά στο Μάτι που οδήγησε σε μαρτυρικό θάνατο 104 ανθρώπους. 

Η Βαρβάρα Βουκάκη περιέγραψε τις δραματικές ώρες που έζησε αναζητώντας την οικογένειά της. Τα όσα περιέγραψε δεν περιγράφονται με λόγια: «Θα μπορούσα να έχω έστω ένα παιδί εάν υπήρχε ενημέρωση» είπε στο δικαστήριο. 

Ωστόσο, ένταση προκλήθηκε όταν η πρόεδρος του Δικαστηρίου ζήτησε με άκομψο τρόπο από τη μάρτυρα να... είναι πιο σύντομη.

Ολόκληρη η κατάθεση της Βαρβάρας Βουκάκη 

Τις ευθύνες τις ξέρουν αυτοί που τις έχουν, μένει μόνο μέσα από τις διαδικασίες να αναγνωρίσουν και να αποδοθούν. Είναι ένα τραγικό κακούργημα, μια δολοφονία. Έτσι νιώθω και έτσι είναι. Ζητώ να σταματήσει το κακό σε αυτή τη χώρα. Αυτοί που αναλαμβάνουν υπεύθυνες θέσεις να τις τιμούν. Δεν ξέρω ποιος έδωσε εντολές, ο πρωθυπουργός, κάποιος υπουργός, κάποιος άλλος; Θέλω να γίνει κάτι καλύτερο για το μέλλον και μόνο μέσω της παραδειγματικής τιμωρίας, μιας μεγάλης αλλαγής, θα μπορούσε να γίνει αυτό.

Ζήσαμε την κόλαση του Δάντη, φώναζα τα ονόματα της Εβίτας, του Ανδρέα και του Γρηγόρη, αλλά δεν υπήρχε κανείς να μου απαντήσει. Σαν να ήμασταν φαντάσματα, σε ένα νεκρικό τοπίο. Μαύρα όλα και μύριζε καμένη σάρκα. Μέσα στα αυτοκίνητα κάποιοι όγκοι. Είδα ανθρώπους καμένους και ανθρώπους ξαπλωμένους και εγώ ήλπιζα να μην δω και τους δικούς μου έτσι. Σε ένα μικρό στενό ήταν παρατημένο το αυτοκίνητο του συζύγου μου, άρχισα να φωνάζω πιο δυνατά, χωρίς να απαντάει κανείς. Δεν μπόρεσα να τους βρω, άλλωστε ποιος να μου απαντήσει; Δεν ζούσε κανένας. Ο άντρας μου υποχρεώθηκε από περιπολικό της αστυνομίας να επιστρέψει προς το Μάτι, μέσα στις φωτιές, ενώ είχε πάρει το δρόμο προς Ραφήνα. Δεν υπήρχε καμία επικοινωνία μεταξύ των φορέων, κάποιος, κάτι δεν ενημέρωσαν τους ανθρώπους μας να φύγουν, κινήθηκαν κατά βούληση.

Ο Γρηγόρης μου έριξε τη ζαριά του και θα είχε σωθεί, αν δεν τον είχε γυρίσει πίσω η Αστυνομία. Με ενημέρωσαν ότι είχε βρεθεί ένα κοριτσάκι νεκρό και έπρεπε να πάω να το δω , να το αναγνωρίσω αν ήταν η κόρη μου. Η υπάλληλος στο Λιμεναρχείο με ενημέρωσε για μια φωτογραφία από ένα κορίτσι που έμοιαζε με την Εβίτα αλλά δεν ήξερε αν θα άντεχα να τη δω. Είδα το κοριτσάκι και ήταν η Εβίτα μου. Φορούσε τα ίδια ρούχα, όπως είχε στείλει ένα βίντεο το μεσημέρι που τραγουδούσε. Αυτή τη φορά όμως δεν είχε ζωή, δεν ήταν καμένη, ήταν με τα ρούχα και τα βραχιολάκια της. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σας περιγράψω τι ένιωσα, ήθελα να χαθεί και η δίκη μου ζωή. Έμαθα ότι βρισκόταν στο οικόπεδο, ήταν από τους τελευταίους στο οικόπεδο Φράγκο. Ο Γρηγόρης βρέθηκε καμένος και λίγο πιο πίσω ο Ανδρέας.

Η Εβίτα στην τελευταία προσπάθεια της να σωθεί, έφυγε προς τα βράχια. Υπήρχαν άνθρωποι που την είδαν, σε μια τελευταία προσπάθεια πήδηξε και έπεσε στα βράχια, στην παραλία. Και ένας από αυτούς έτρεξε να δει, να δώσει μια βοήθεια και είδε το παιδί μου και κάλεσε την πυροσβεστική αλλά δεν ήρθε κανείς. Και η Εβιτούλα μου ζούσε και της κρατούσε το χέρι, μέχρι που ξεψύχησε εκεί. Θα μπορούσα να είχα έστω ένα παιδί αν υπήρχε ενημέρωση, αν ένας λιμενικός, ένας πυροσβέστης, δεν ξέρω. Θα είχα το παιδί μου όπως κι αν ήταν, ζωντανό.

Στο τέλος της κατάθεσης της Βαρβάρας Βουκάκη, δημιουργήθηκε ένταση στο δικαστήριο καθώς η πρόεδρος είπε στην μάρτυρα να μην μακρηγορεί.

Μάρτυρας: Συγγνώμη αν μακρηγορώ αλλά αυτή είναι η ιστορία της ζωής μου.

Πρόεδρος: Το καταλαβαίνω, πολλοί θέλουν να πουν την ιστορία της ζωής τους, αλλά λίγο πιο σύντομα.