Η εφιαλτική πρεμιέρα στο «Θέατρο των Ονείρων» και η... μετάλλαξη της Γιουνάιτεντ
Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αποτελεί έναν από τους πιο ιστορικούς και επιτυχημένους συλλόγους στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Τα πράγματα, όμως, δεν ήταν πάντα έτσι. Γυρνάμε τον χρόνο στις 19 Φεβρουαρίου 1910, στην πρεμιέρα των «κόκκινων διαβόλων» στο «Ολντ Τράφορντ», σε μία εφιαλτική βραδιά απέναντι στην μεγάλη της αντίπαλο, την... Λίβερπουλ!
Προτού, βέβαια, φτάσουμε ακόμα εκεί, χρειάζεται να πάμε λίγο ακόμη πιο πίσω. Και συγκεκριμένα, στο 1902. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ βρίσκεται στον... πάτο της Β' Εθνικής και «φλερτάρει» με την χρεοκοπία. Μόνο που τότε η ομάδα δεν είχε για χρώματά της το κόκκινο, αλλά το κίτρινο και το πράσινο, ενώ το όνομά της ήταν Νιούτον Χιθ!
Αγωνιζόταν σε ένα γήπεδο που ακόμα και μερικά τοπικών κατηγοριών στη χώρα μας, θα φαινόντουσαν σαν... παλάτια μπροστά του, τη στιγμή που δεν είχε αποδυτήρια! Αυτά υπήρχαν σε μία τοπική pub, μερικά εκατοντάδες μέτρα μακριά. Μια απόσταση την οποία φυσικά διέσχιζαν οι ποδοσφαιριστές στο ημίχρονο κάθε αναμέτρησης...
Τα οικονομικά προβλήματα πολλά και αυτά οδήγησαν την ομάδα σε έξωση. Εκδιώχθηκε από το γήπεδό της και χρειάστηκε να βρει καινούργιο. Ο Τζον Χένρι Ντέιβις αποφάσισε να... μεταλλάξει τον σύλλογο και άλλαξε για αρχή την ονομασία του και τα χρώματα της εμφάνισης, σε αυτά που γνωρίζουμε πλέον. Το 1908 κατέκτησε για πρώτη φορά μαζί της το πρωτάθλημα και εν συνεχεία «διάβασε» άριστα τα «θέλω» της εποχής.
Ο πληθυσμός στο Μάντσεστερ αυξανόταν σταδιακά, το νούμερο είχε ξεπεράσει τους 2 εκατ. κατοίκους και η νέα νομοθεσία για μειωμένες εργατοώρες στα εργοστάσια, έδιναν περισσότερο ελεύθερο χρόνο σε όλους. Τον οποίο - σαφώς - η πλειοψηφία ήθελε να τον αξιοποιήσει για να παρακολουθήσει ποδόσφαιρο. Έτσι, επένδυσε 60.000 λίρες (τεράστιο ποσό για τα τότε δεδομένα) και ανέθεσε στον Άρτσιμπαλντ Λιτς την κατασκευή ενός νέου γηπέδου.
Η επιλογή του ανθρώπου αυτού ήταν μία από τις καλύτερες που πραγματοποίησε ποτέ η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ως οργανισμός, αφού εκείνος ήταν που είχε κατασκευάσει μέχρι και το τέλος της επαγγελματικής του καριέρας - μεταξύ άλλων - το «Άνφιλντ» της Λίβερπουλ, το «Κρέιβεν Κότατζ» της Φούλαμ, το «Γουάιτ Χαρτ Λέιν» της Τότεναμ και το «Άιμπροξ» της Ρέιντζερς.
Η επιλογή στο χώρο έπρεπε να είναι στρατηγική, έτσι ώστε να είναι σε ένα σημείο της πόλης που δεν θα ανάγκαζε το κλαμπ να «μετακομίσει» μεταγενέστερα, σε περίπτωση που γιγαντωθεί (όπως κι έγινε). Η ώρα της μεγάλης πρεμιέρας είχε φτάσει και αντίπαλός της δεν ήταν κανένας άλλος, παρά η... Λίβερπουλ.
Οι «κόκκινοι διάβολοι» προηγήθηκαν γρήγορα με 2-0, οι «ρεντς» κατάφεραν, όμως, να πάρουν τη νίκη με 4-3 στο φινάλε και να πανηγυρίσουν μέσα στην ολοκαίνουργια έδρα της Γιουνάιτεντ. Η αρχή δεν ήταν ιδανική στο «Ολντ Τράφορντ» και η ιστορία με το γήπεδο αυτό έμελλε να αποδεχθεί πολύπαθη. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί το βομβάρδισαν και το κατέστρεψαν σε μεγάλο βαθμό.
Η Γιουνάιτεντ χρειάστηκε να... φιλοξενηθεί στην έδρα της Μάντσεστερ Σίτι (!), μέχρι και το 1949 όταν και ανασκεύασε τις ζημιές, οφείλοντας της, βέβαια, 15.000 λίρες ως ενοίκιο! Η κεντρική κερκίδα χτίστηκε ξανά το 1966, λόγω και της διοργάνωσης του Μουντιάλ στην Αγγλία και το «Ολντ Τράφορντ» αποτέλεσε το «σπίτι» της ομάδας μέχρι και σήμερα.
Όσον αφορά το παρατσούκλι «Θέατρο των Ονείρων» που έχει αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια; Το 1987, στο βιβλίο «Soccer», ο Σερ Μπόμπι Τσάρλτον το είχε αποκαλέσει έτσι κι αυτή η φράση έμεινε με το γήπεδο στο οποίο αγαπήθηκε μέχρι και σήμερα...
