Μανδάς: Το ντοκιμαντέρ για τη ζωή του στην Ρώμη και την πορεία του στη Λάτσιο [Vid]
Ο Χρήστος Μανδάς πρωταγωνιστεί σε ντοκιμαντέρ, στο οποίο αποκαλύπτει πτυχές της μεταγραφής του στην Λάτσιο και μιλάει για την ζωή του.

Ο Χρήστος Μανδάς διανύει την δεύτερη σεζόν του στην ιταλική πρωτεύουσα με την Λάτσιο και πλέον έχει καταξιωθεί ως ο τερματοφύλακας για τα Κύπελλα και την Ευρώπη, καθώς στο Europa League μετράει 7 συμμετοχές.
Ο 23χρονος κίπερ μετακόμισε στην Ρώμη από τον ΟΦΗ το καλοκαίρι του 2023 και πλέον αναμένεται να μείνει στην «Αιώνια πόλη» μέχρι το 2029, με τον πορτιέρι να υπογράφει πριν λίγες μέρες νέο συμβόλαιο.
Με τον Μανδά να ζει το όνειρο του η εταιρία παραγωγής Stars Inc αποφάσισε να κάνει ένα μικρό ντοκιμαντέρ, διάρκειας 15 λεπτών με ονομασία «When in Rome» στο οποίο πρωταγωνιστεί ο νεαρός τερματοφύλακας. Στο ντοκιμαντέρ ο Μανδάς μιλάει για την καθημερινότητά του στην Ρώμη, ενώ αποκάλυψε πτυχές για την ημέρα που άλλαξαν όλα, όταν δηλαδή οι Λατσιάλι αποφάσισαν να τον αποκτήσουν και να τον κρατήσουν στις τάξεις τους από την πρώτη μέρα, παρότι η αρχική συμφωνία προέβλεπε να μείνει δανεικός στους Κρητικούς για μία σεζόν.
Αναλυτικά όσα είπε στην κάμερα ο Χρήστος Μανδάς:
«Ήταν μια εξαργύρωση της καλής χρονιάς που είχα με τον ΟΦΗ. Παίξαμε ένα φιλικό με τον ΟΦΗ κόντρα στη Λάτσιο εδώ στην Ιταλία μία εβδομάδα πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Ο προπονητής τερματοφυλάκων της Λάτσιο με είδε, είχε ήδη και μία άποψη για μένα από την προηγούμενη σεζόν και αποφάσισαν να κάνουν κίνηση για μένα.
Εγώ ήρθα εδώ με την προοπτική να υπογράψω και την ίδια μέρα να επιστρέψω και πάλι δανεικός στον ΟΦΗ. Παίζαμε την Κυριακή με τον ΠΑΟΚ και με περίμενε ο προπονητής. Αργήσανε τελικά οι υπογραφές, γιατί ο προπονητής της Λάτσιο είχε δώσει εντολή να μείνω και με ήθελε. Κι επειδή είχε αποφασιστεί αρχικά να επιστρέψω αμέσως στον ΟΦΗ, έπρεπε να αυξηθεί το ποσό. Έμεινα εδώ δύο μέρες χωρίς ρούχα χωρίς τίποτα, είχα έρθει μόνο με τα εισιτήρια γνωρίζοντας ότι θα γυρίσω πίσω. Τελικά έμεινα εδώ και έπρεπε να παλέψω να κρατήσω τη θέση μου ως το Νο3 της ιεραρχίας, μετά να φτάσω στο Νο2 και μετά στο Νο1 και να διεκδικήσω να παίξω.
Είχα να ανέβω ένα βουνό. Έπρεπε να κάνω τους συμπαίκτες μου να με εμπιστευτούν, να καταλάβουν ότι ''ξέρετε κάτι έχουμε και τον Χρήστο'', γιατί οι υπόλοιποι ήταν εδώ και καιρό στην Ιταλία. Κάθε μέρα στην προπόνηση έδινα ό,τι είχα, με βοηθούσε πολύ ότι ο προπονητής έκανε πολύ επιθετική προπόνηση, με πολλά τελειώματα, με επιθετική τακτική, οπότε είχα τις ευκαιρίες να δείξω ότι είμαι καλός. Με τον καιρό κέρδιζα θέση μέσα στην ομάδα μέχρι που έκανα και το ντεμπούτο μου.
Στην αρχή με βοήθησε πολύ ο Προβεδέλ, ο οποίος με έκανε φίλο του και δεν με έβλεπε ανταγωνιστικά παρά το ότι παίζουμε στην ίδια θέση. Μετά πιο πολύ ο Πέδρο, ο Φελίπε Άντερσον, ο Πάτρικ, με φώναζαν στο σπίτι τους, κάναμε παρέα και για μένα ήταν λίγο τρελό να κάνω παρέα από το πουθενά με τον Πέδρο, έναν παίκτη που έχει κατακτήσει τα πάντα στην καριέρα του».