Λιονέλ Μέσι: «Βάσει αποτελεσμάτων η Ρεάλ είναι η κορυφαία ομάδα του κόσμου, βάσει απόδοσης η Σίτι»
Ο Λιονέλ Μέσι μίλησε για τις κορυφαίες ομάδες στον κόσμο, για το Copa America, αλλά και την ιστορία με τη γιαγιά του.
Η αγωνιστική δράση στο MLS συνεχίζεται και ο Λιονέλ Μέσι θέλει να φτάσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος με την Ίντερ Μαϊάμι. Εκτός από το συλλογικό επίπεδο όμως, ο παγκόσμιος πρωταθλητής έχει και το μυαλό του στο προσεχές Copa America, όπου θέλει την πρωτιά με την εθνική Αργεντινής.
Ο Μέσι, παραχώρησε συνέντευξη στο «Infobae» και εκτός από το Copa America, χαρακτήρισε τη Ρεάλ Μαδρίτης ως την κορυφαία ομάδα του κόσμου με βάσει αποτελεσμάτων και τη Μάντσεστερ Σίτι του Πεπ Γκουαρδιόλα την καλύτερη βάσει απόδοσης στον αγωνιστικό χώρο.
Διαβάστε όσα είπε ο Λιονέλ Μέσι
«Η καλύτερη ομάδα είναι η Ρεάλ Μαδρίτης. Είναι πρωταθλήτρια Champions League. Αν είναι για τα αποτελέσματα, είναι η Ρεάλ. Βάσει απόδοσης είναι η Μάντσεστερ Σίτι του (Πεπ) Γκουαρδιόλα».
Για το Copa America: «Η Αργεντινή είναι πάντα φαβορί, παρόλο που έχουμε κερδίσει τα πάντα, στο παρελθόν, όταν δεν καταφέρναμε να πετύχουμε τους στόχους μας, η Αργεντινή ήταν πάντα φαβορί. Όταν ξεκινάει ένα πρωτάθλημα, είτε πρόκειται για το Παγκόσμιο Κύπελλο, είτε για το Κόπα Αμέρικα, είτε για οτιδήποτε άλλο, η Αργεντινή είναι υποψήφια όπως και η Βραζιλία και ακόμη περισσότερο σε αυτό το Κόπα Αμέρικα. Αλλά πιστεύω ότι σήμερα οι ομάδες της Νότιας Αμερικής είναι πολύ δυνατές. Η Ουρουγουάη είναι πολύ καλή, η Κολομβία, ο Ισημερινός. Μετά από αυτό είναι πολύ δύσκολο να παίξουμε όλα τα παιχνίδια, αλλά νομίζω ότι θα είναι ένα πολύ ισορροπημένο Κόπα Αμέρικα».
Για τη γιαγιά του: «Λοιπόν, η ιστορία της γιαγιάς μου, για την ακρίβεια... η γιαγιά μου με πήγαινε να παίξω ποδόσφαιρο, όπως εγώ, τα αδέλφια μου, τα ξαδέλφια μου. Ήμασταν μια οικογένεια που πήγαινε πάντα να παίξει στον τοπικό σύλλογο. Έχω έναν μεγαλύτερο αδελφό, έναν μεγαλύτερο ξάδελφο, έναν μικρότερο, οπότε πηγαίναμε όλοι λίγο-πολύ την ίδια ώρα, επειδή όλοι προπονούνταν την ίδια ώρα, της άρεσε λοιπόν να μας παίρνει όλους μαζί.
Αλλά πέρα από αυτό, επαναλαμβάνω, τα αδέρφια μου, τα ξαδέρφια μου και εγώ είχαμε κάτι ιδιαίτερο μαζί της, γιατί ζούσαμε μαζί της σχεδόν όλη την ημέρα. Και λοιπόν, πέθανε όταν ήμουν 11 ή 12 ετών. Ήμουν μικρός, υπέφερα πολύ γιατί ήμουν πολύ κοντά της, περνούσαμε πολλές ώρες μαζί. Όπως συμβαίνει με όλα τα παιδιά που μεγαλώνουν έτσι, περνούν πολύ χρόνο με τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους και αυτή είναι κατά κάποιο τρόπο η ιστορία. Τίποτα το παράξενο, απλώς έζησα πολύ μαζί της, παρόλο που ήμουν μικρό παιδί».
