Λεσόρ: «Μεγάλη κίνηση από τον Παναθηναϊκό το νέο συμβόλαιο - Δεν ήθελα να φύγω με φορείο» [vid]

Ο Ματίας Λεσόρ μίλησε στο «Club 1908» ενόψει της επιστροφής του στην αγωνιστική δράση, τρεις μήνες μετά τον τραυματισμό του. Ο Γάλλος σέντερ αναφέρθηκε στον λόγο που έφυγε χωρίς φορείο από το παρκέ, ενώ ευχαρίστησε τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και τον Παναθηναϊκό AKTOR για την ανανέωση του συμβολαίου του.

Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Γάλλος σέντερ στην συνέντευξη του:

Για την στιγμή του τραυματισμού και το σπριντ που έκανε για τα αποδυτήρια: «Είπα «όχι μπορώ να φύγω». Δεν θέλω να φύγω πάνω σε φορείο... Ήρθα στο γήπεδο μόνος, περπατώντας. Θα φύγω έτσι επίσης. Με οποιονδήποτε τρόπο. Τους είπα απλά να με βοηθήσουν να σηκωθώ. Με σήκωσαν και μόλις σηκώθηκα, έφυγα. Είπα «είμαι καλά. Μην ανησυχείτε για μένα πια, απλά παίξτε το παιχνίδι»... Ήθελα απλά οι συμπαίκτες μου και όλοι στο γήπεδο να προχωρήσουν μπροστά. Είχαν τελειώσει όλα, δεν μπορούσε κανείς να κάνει κάτι. Οπότε, γι' αυτό είπα ότι πρέπει να φύγω».

Για το νέο συμβόλαιο και την υπογραφή στο σπίτι του, μαζί με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο: «Ξέρεις, για εκείνον το να έρχεται στο σπίτι μου και να προσπαθεί να κλείσει τη συμφωνία το συντομότερο δυνατό, να με κάνει να νιώθω ασφαλής και να με βοηθάει να προχωρήσω, δίχως να σκέφτομαι ότι "τελειώνει το συμβόλαιό μου, πώς θα το διαχειριστώ γιατί είμαι τραυματίας"... Έπαιζα καλά, τα πηγαίναμε καλά. Επρόκειτο να υπογράψω ένα καλό συμβόλαιο κι έπειτα αυτό με τον τραυματισμό συνέβη για πρώτη φορά στην καριέρα μου. Ήταν κάτι που με απασχολούσε και δυσκολευόμουν να διαχειριστώ. Το να τον βλέπω όμως να έρχεται τόσο γρήγορα και να μου λέει "μην ανησυχείς, ακόμη σε θέλουμε, δεν πρόκειται να αλλάξουμε την προσφορά μας, θα πάρεις το συμβόλαιο και τα χρήματα που δικαιούσαι". Ήταν μια μεγάλη κίνηση από τον ίδιο και όλο τον οργανισμό του Παναθηναϊκού AKTOR».

Για τη φωτογραφία που ανέβασε με τον γιο του μέσα από το ασθενοφόρο: «Προσπαθούσα να τους κάνω όλους να μην ανησυχούν. Ήθελα να μάθουν πως είμαι ήδη καλά. Ο γιος μου ήταν επίσης εκεί. Κι αυτός ήταν ένας ακόμη λόγος για τον οποίο ήθελα να φύγω. Δεν ήθελα ο γιος μου να καταλάβει τι γινόταν. Ήταν δίπλα μου όλη την ώρα. Ήταν σημαντικό να τον έχω μαζί μου, να τον βλέπω εκεί. Δεν ήξερε τι γινόταν και έλεγε «μπαμπά, θέλω να δω το παιχνίδι» κι εγώ ήμουν χαρούμενος που ήταν εκεί μαζί μου. Μου έδωσε θετική ενέργεια. Αυτό κάνει σε καθημερινή βάση, μου δίνει θετική ενέργεια. Είμαι πολύ χαρούμενος που τον έχω δίπλα μου και ήμουν τυχερός που τον είχα μαζί μου εκείνη την ημέρα».

Για το δέσιμο με τους συμπαίκτες του: «Ναι, ήταν εδώ για μένα. Κάποιοι εξ αυτών ήρθαν στο νοσοκομείο το ίδιο βράδυ, κάποιοι την επόμενη ημέρα, κάποιοι μου έστειλαν μήνυμα. Ήταν όλοι εκεί για μένα. Όπως είπα και πριν, αυτή είναι η οικογένεια. Είμαστε μια οικογένεια. Όλοι ήταν εκεί για μένα. Όλοι με ρωτούσαν αν ήθελα κάτι. Ερχόντουσαν να με δουν στο νοσοκομείο ή στο σπίτι μου, όπου κι αν ήμουν. Στην αρχή ήταν δύσκολο για μένα να είμαι ανάμεσα στα παιδιά, γιατί το να έρχομαι εδώ και να τους βλέπω να πηγαίνουν στο γυμναστήριο κι εγώ να πρέπει να κάνω θεραπεία, να τους βλέπω να ετοιμάζονται για προπόνηση.. Το να μην μπορώ να τους ακολουθήσω στην προπόνηση ήταν κάτι δύσκολο για μένα να το διαχειριστώ. Την πρώτη φορά που ήρθα στο γήπεδο, ρώτησα τι ώρα είναι η προπόνηση, ώστε να μην είμαι εκεί. Ήταν δύσκολο πνευματικά να είμαι εκεί. Ήταν η πρώτη φορά που τραυματίστηκα τόσο σοβαρά. Την άλλη φορά που είχα τραυματιστεί ήταν ένα μικρό διάστρεμμα. Δεν μπορούσα να παίξω, αλλά μπορούσα να περπατήσω. Μπορούσα να κάνω κάποια μπασκετικά πράγματα στην προπόνηση, να πάω για βάρη. 

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που δεν μπορούσα να είμαι λειτουργικός και ήταν δύσκολο να τους βλέπω να είναι όλοι καλά κι εγώ να είμαι στην άκρη, μόνος μου, να κάνω τα δικά μου. Ήταν δύσκολο. Αλλά μετά όταν γύρισα και περπατούσα, που ήμουν πιο λειτουργικός, όλοι ήταν πολύ καλοί με την ενέργεια που μου έδωσαν. Όλοι ήταν πολύ χαρούμενοι που με είδαν. Ήταν κάτι πολύ θετικό και μου έδωσε πολλή ενέργεια. Με άγγιξε. Είναι τα αδέρφια μου. Είμαστε μια οικογένεια και είμαστε δεμένοι».

Για το αν νιώθει πιο δυνατός από ποτέ μετά από αυτή τη δοκιμασία: «Ελπίζω να είμαι όταν επιστρέψω. Σε πνευματικό επίπεδο έμαθα πολλά, σίγουρα. Οι πρώτες εβδομάδες ήταν πολύ δύσκολες. Ήταν πολύ δύσκολο να τις διαχειριστώ πνευματικά. Αυτός είναι ο πρώτος σοβαρός τραυματισμός μου. Δεν έχω υπάρξει ξανά τραυματίας στην καριέρα μου για περισσότερες από 3-4 εβδομάδες. Αυτός ήταν ο χειρότερος τραυματισμός που είχα ποτέ. Για μένα, το να αποδεχθώ ότι θα είμαι μακριά από το γήπεδο για τόσο καιρό, το ότι δεν μπορούσα να περπατήσω, το να είμαι με πατερίτσες, ήταν πολύ δύσκολο. Με έκανε όμως πιο δυνατό. Είμαι ένας άλλος άνθρωπος τώρα. Έμαθα να ακούω το κορμί μου, μαθαίνω να περπατάω ξανά όπως πρέπει, μαθαίνω πολλά πράγματα που δεν ήξερα ότι χρειαζόταν να μάθω ξανά στη ζωή μου. Σίγουρα, πνευματικά θα είμαι πολύ πιο δυνατός από πριν

Ειλικρινά οι πρώτες εβδομάδες ήταν πολύ σκληρές. Δεν μπορούσα να κάνω πολλά. Δεν μπορούσα να γυμναστώ μετά την επέμβαση. Η πρώτη εβδομάδα ήταν πολύ δύσκολη. Ήθελα απλά να βρω τον εαυτό μου. Έλεγα πως δεν μπορώ να κάθομαι σπίτι, να είμαι στεναχωρημένος όλη μέρα και να σκέφτομαι ‘τι θα γινόταν, αν..΄ Ήθελα να προχωρήσω και να δω τι είναι μπροστά μου, τι ακολουθεί».