Λένα Μαντά: «Από παιδί αισθανόμουν στη ζωή των γονιών μου περιττή - Με είχαν μπαλάκι»

Η Λένα Μαντά για τους γονείς της αποκάλυψε: «Έλεγα προχθές στην ψυχολόγο μου ότι από παιδί αισθανόμουν στη ζωή των γονιών μου περιττή». 

Η Λένα Μαντά, ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Buongiorno» και μίλησε για την καθημερινότητα που έχει μετά την απώλεια του συζύγου της, τον τρόπο που διαχειρίστηκε τις τελευταίες στιγμές της ζωής του και αποκάλυψε τα παιδικά τραύματα που της δημιούργησαν οι γονείς της. 

«Ο τελευταίος χρόνος μου δίδαξε πάρα πολλά. Δεν κάθομαι να ασχοληθώ πια, δεν θέλω να ζορίζομαι, δεν θέλω να πιέζομαι και διώχνω την «σαβούρα» για να επιπλεύσει το πλοίο, μη βυθιστεί τελείως. Ακούω τον Ουγγαρέζο κάθε πρωί στο ραδιόφωνο και μου φτιάχνει το κέφι. Επειδή πέρασα δύσκολα, άκουγα τον Δημήτρη και μου έφτιαχνε την ψυχολογία». 

Όταν ρωτήθηκε αν είχε πάρει κάποιες αποφάσεις τον τελευταίο χρόνο, η Λένα Μαντά απάντησε: «Δεν πήρα ακριβώς αποφάσεις τον τελευταίο χρόνο, «έρχονταν και με έβρισκαν» πράγματα. Δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς κάποιος τι «τράκο» ήταν η απώλεια του συζύγου μου. Δεν είναι ακριβώς ότι «έχασα» τον σύζυγο μου. Το ήξερα ότι θα «φύγει», έναν χρόνο μετρούσα μέρα-μέρα. Είχα σταματήσει να κοιμάμαι τα βράδια, από τον φόβο μου να μην γίνει κάτι», εξομολογήθηκε. 

Και συμπλήρωσε: «Κάναμε σχέδια με τον σύζυγό μου ότι θα πηγαίναμε ταξίδι, δεν είχε καταλάβει την σοβαρότητα της κατάστασης της υγείας του και την αγωνία μου. Και μετά την επέμβαση που έκανε, ήταν λειτουργικός. Μετά «παντρευτήκαμε» και το οξυγόνο και στην συνέχεια περιμέναμε την ανακοπή και ενημέρωσα και τα παιδιά μου». 

Στη συνέχεια παραδέχτηκε: «Μέχρι και το τέλος του δεν μου ανέφερε ποτέ κάποια σκέψη του για τον θάνατο. Μία εβδομάδα πριν πεθάνει μου είπε πως οι δυο μας, τα είχαμε πει όλα μεταξύ μας. Το ήξερε και δεν το έλεγε. Μετά την απώλειά του, έπρεπε να αντιμετωπίσω το γεγονός ότι με είχε «κακομάθει». Τα είχε αναλάβει όλα εκείνος και εγώ έγραφα. Ήταν ο πρώτος και μεγαλύτερος θαυμαστής μου».  

Επιπλέον, αναφέρθηκε στα συναισθήματα που έχει έως σήμερα για τους γονείς της. «Έλεγα προχθές στην ψυχολόγο μου ότι από παιδί αισθανόμουν στη ζωή των γονιών μου περιττή. Οι γονείς μου με είχαν μπαλάκι. Με είχαν παρκάρει για 2 μήνες σε κατασκήνωση χωρίς επισκεπτήριο». 

Κλείνοντας τη συζήτηση, δήλωσε: «Στα 18 μου γνώρισα τον σύζυγό μου και ήμουν το Α και το Ω του, η απόλυτη προτεραιότητά του. Ο Γιώργος ήταν το «βουτυράκι» της οικογένειας παρά την «σκληρή» όψη του, και εγώ η «τσαούσα». Όσο ζούσε ο Γιώργος με επηρέαζε, τώρα επέστρεψα στις εργοστασιακές ρυθμίσεις. Όταν πέθανε ο Γιώργος, έπρεπε να επαναφέρω την ζωή μου».