Λένα Δροσάκη: «Δυσκολεύτηκα με τον θηλασμό και μου έλεγαν μην σταματήσεις... κάποια στιγμή κατέρρευσα»

Στο περιοδικό «Marie Claire» έδωσε συνέντευξη η Λένα Δροσάκη και αναφέρθηκε στους γονείς της και όχι μόνο. 

«Η Λένα ονειρεύεται «έναν κόσμο πραγματικά δίκαιο, με ευγένεια και αγάπη. Δεν ξέρω πόσο γραφικό ακούγεται αυτό, αλλά νιώθω ότι είμαστε πολύ θυμωμένοι. Και είναι λογικό, γιατί έχουμε τρομερή αγωνία να τα βγάλουμε πέρα, πρέπει να κάνουμε πάρα πολλά για να ανταπεξέλθουμε στις συνθήκες όπου ζούμε, και στις οικονομικές, και δεν έχουμε πραγματικό χρόνο να δώσουμε στην ψυχή μας, να τον περάσουμε με φίλους, με τα παιδιά μας, με τον εαυτό μας. Δουλεύουμε τόσο πολύ για να ξεπληρώνουμε λογαριασμούς, που έχει χαθεί η απλότητα από τη ζωή μας. Θυμάμαι τους γονείς μας, ας πούμε, που ξυπνάγανε πολύ νωρίς το πρωί, στις επτά ήταν στη δουλειά τους και στις δύο, τρεις είχαν επιστρέψει στο σπίτι. Έτρωγαν όλοι μαζί ως οικογένεια και μετά είχαν χρόνο να κάνουν κάτι με τα παιδιά τους, να ξεκουραστούν, να βγουν και να δουν φίλους. Εμείς ξυπνάμε το πρωί και δουλεύουμε μέχρι το βράδυ» παραδέχθηκε.

Αναφερόμενη στην μητρότητα είπε: «Με θυμώνει το ότι ως γονιός πρέπει να είσαι καλός και επαρκής και γενικά να είσαι κάπως. Κάποια στιγμή είχα δυσκολευτεί πάρα πολύ με τον θηλασμό και μου έλεγαν, μην το σταματήσεις, πρέπει να θηλάσεις. Ένιωθα ότι αν δεν θηλάσω δεν θα είμαι καλή μαμά αλλά δυσκολευόμουν τόσο πολύ ψυχολογικά που δεν μπορούσα να τα καταφέρω, ώστε κάποια στιγμή κατέρρευσα. Εντέλει, όταν σταμάτησα την προσπάθεια, μετά από πάρα πολύ καιρό, ήμασταν πολύ καλύτερα, και το παιδί κι εγώ, και έλεγα, γιατί μας το έκανα αυτό;» είχε αναρωτηθεί.

Και συνεχίζοντας ανέφερε χαρακτηριστικά: «Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω πίσω σε εκείνες τις πρώτες μέρες που έγινα μαμά και να μην μπαίνει τόσο μέσα μου ό,τι μου λένε, γιατί η μαμά είναι τόσο συνδεδεμένη με το παιδί, που έχει διαίσθηση και ξέρει τι ακριβώς πρέπει να γίνει. Μπορεί να είναι όντως πάρα πολύ καλό το μητρικό γάλα, αλλά αν δεν επιτρέπουν οι συνθήκες να θηλάσεις, δεν πειράζει. Δεν είσαι κακή μαμά. Δεν κρίνεται εκεί ο καλός και ο κακός γονιός.

Έχουμε πάρα πολλά κουτάκια: “η μαμά πρέπει να θηλάζει”, “η μαμά πρέπει να είναι πάντα καλά”. Δεν γίνεται να είσαι πάντα καλά. Έχει πάντα λιακάδα; Αν δεν είμαι καλά, γιατί να μην το παραδεχτώ; Όταν πιέζομαι μαθαίνω και στο παιδί να κρύβεται, να κρύβει τα συναισθήματά του. Αυτό δεν είναι υγιές».