Φωνές οπαδών κατά «πλουσίων», αλλά η Ντόρτμουντ δεν κινείται με... νερό!

Το κοινωνικό πρόσωπο του οπαδικού κινήματος στη Γερμανία είναι ισχυρό. Επηρεάζει αποφάσεις και κινήσεις της διοργανώτριας αρχής (DFL). Πρόσφατα διεξάγονταν ένας αγώνας κάθε Δευτέρα βράδυ. Κράτησε τρία χρόνια η ιστορία, μέχρι που τα πανό αντίθεσης με τη συγκεκριμένη ημέρα και ώρα (για λόγους μετακίνησης, εργάσιμης μέρας, σχολεία κτλ) αυξήθηκαν τόσο, που η πίεση προς τη γερμανική Λίγκα απέδωσε καρπούς. Τέλος τα παιχνίδια κάθε Δευτέρα. 

Αναγκάζουν τους υπεύθυνους σε μείωση τιμών στα εισιτήρια, κατακεραυνώνουν την αύξηση σε προϊόντα των κυλικείων στα γήπεδα (μπύρες, χοτ ντογκ κ.α.), διαμαρτύρονται για υπέρογκα ποσά στα είδη του εκάστοτε κλαμπ στα fan shop. Οι οπαδοί κάνουν... κουμάντο, με λίγα λόγια. Το καθεστώς του 50+1 ζει και βασιλεύει στην Bundesliga. Σημαίνει ότι, σε εποχές μη ρομαντικές στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα, ο λαός, ο κόσμος, οι φίλαθλοι, ο απλός πολίτης, έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο στις αποφάσεις του συλλόγου. Ως μέτοχος, ως «επενδυτής», ως οικονομικό οξυγόνο της επιχείρησης. Κακά τα ψέματα, δεν μιλάμε πλέον για ένα κλαμπ, εδώ έχουν εξελιχθεί σε κοστοβόρες Α.Ε., οι οποίες, ωστόσο, στη Γερμανία τουλάχιστον, δεν... ξεφεύγουν από τη νέα τάξη πραγμάτων. Σεΐχηδες, Ρώσους ολιγάρχες, Αμερικανικά funds. Λέξεις άγνωστες στους συλλόγους της Γερμανίας. 

Την Τρίτη το βράδυ η Ντόρτμουντ αντιμετώπισε για την 4η αγωνιστική του Champions League τη Νιουκάστλ. Στο ημίχρονο οι οπαδοί στο «κίτρινο τοίχος», το πέταλο των φανατικών οπαδών της Μπορούσια, ανάρτησαν το πανό που έκανε το γύρω του κόσμου. 

«Δεν σας ενδιαφέρει το άθλημα, το μόνο που σας νοιάζουν είναι τα λεφτά».

Δριμύτατη επίθεση στα πρόσωπα των Ινφαντίνο (πρόεδρος FIFA), Αλ Κελαίφι (Πρόεδρος Παρί Σεν Ζερμέν) και Ανιέλι (πρόεδρος Γιουβέντους). Ξεκάθαρη, όσο δεν πάει άλλο. Τη ώρα που η αγγλική ομάδα, οδηγούμενη πλέον από τις Public Investmend Fund, RB Sports & Media, PCP Capital Partners, με πρόεδρο τον Σεΐχη Γιασίρ Αλ Ρουμαγιάν, είδε τους αντίστοιχους φίλους της να σηκώνουν πανό στέλνοντας ευχαριστήρια στην Μπορούσια για τις χαμηλές τιμές εισιτηρίων του ταξιδιού που έκαναν στη Βεστφαλία.

Από πλευράς Γερμανών οπαδών, δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία αντίδραση που έχει υπάρξει σχετικά με κινήσεις των ισχυρών ποδοσφαιρικών αρχών, FIFA και UEFA, για τις τιμές των εισιτηρίων, κυρίως σε εκτός έδρας ταξίδια που επιχείρησαν και για διάφορους άλλους λόγους αντίθετης νοοτροπίας, με την υπάρχουσα εντός συνόρων. Που κρύβεται η αλήθεια;

Σίγουρα οι επενδύσεις που γίνονται στους συλλόγους της Bundesliga είναι περιορισμένες. Ο κόσμος διατηρεί τον πρώτο λόγο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κολοσσοί όπως οι Bayer και Volkswagen δεν κινούν τα νήματα στις Λεβερκούζεν και Βόλφσμπουργκ αντίστοιχα, όπως ακριβώς ο δισεκατομμυριούχος Ντίτμαρ Χοπ της SAP στη... δική του Χόφενχαϊμ. Συνήθως μπαίνουν άλλοι μπροστά, για να μην επικρατεί η άποψη ότι ο κάθε πλούσιος θα κάνει τα πονηρά παιχνίδια του στις πλάτες της ομάδας. Αλλά από την άλλη, τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια όταν οι βασικοί χορηγοί της Μπάγερν Μονάχου είναι οι Telekom, Audi, Allianz και Adidas; 

Άρα λοιπόν οι σύλλογοι στη Γερμανία δεν κινούνται με... νερό, ενώ οι άλλοι βάζουν βενζίνη και δη 100άρα. Σίγουρα, όμως, οι διαφορές των επενδυτών στην Ντόρτμουντ και στη Νιουκάστλ ή την Παρί Σεν Ζερμέν είναι χαοτικές. Για παράδειγμα, το εβδομαδιαίο payroll της ΠΣΖ προς τους μισθούς παικτών φτάνει τα 5,5 εκατ. ευρώ, στη δε Μπορούσια το ποσό αγγίζει τα 2,4, εβδομαδιαίως πάντα. Οι φίλοι των Βεστφαλών εν μέρει έχουν δίκιο. Τι βλέψεις να έχει ένας Σείχης ώστε να επενδύσει αγγλικό, γαλλικό, ισπανικό, ιταλικό κλαμπ; Για χάρη της... φανέλας. Τελείωσαν αυτές οι εποχές. Το χρήμα είναι το κίνητρο, το μάρκετινγκ, τα κέρδη, μεσο- ή μακροπρόθεσμα.

Οι Γερμανοί παραμένουν από τις λίγες ρομαντικές - ποδοσφαιρικά - χώρες. Εναντιώνονται στη... μόδα των δισεκατομμυριούχων εταιρειών, που απλά θέλουν να φανούν ως σωτήρες ή λυτρωτές στους φίλους των ομάδων. Σε καθαρό αγωνιστικό πλαίσιο το «πληρώνουν» και με το παραπάνω, καθώς οι πορείες τους στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις δεν είναι ικανοποιητικές. Αλλά υπάρχει ένα στοιχείο το οποίο τείνει να εκλείψει στο σκληρό κόσμο του εμπορίου: οι αξίες και η ηθική. Πορεύονται δίπλα σ' αυτές, έστω κι' αν το τίμημα είναι πρόωροι αποκλεισμοί...