Κώστας Βερνίκος στο flash.gr: «Μεταδίδαμε όρθιοι, όλοι μας κοιτούσαν»

Συμπληρώνονται 20 χρόνια, ακριβώς. Είκοσι χρόνια από ένα έπος, που έβγαλε όλους τους Έλληνες στους δρόμους για να πανηγυρίσουν ένα αμύθητο γεγονός. Η Εθνική Ελλάδας είχε βάλει «πλώρη» για μια μεγάλη ιστορία. Μόλις είχε... υποτάξει μια ποδοσφαιρική Ευρώπη, καταφέρνοντας να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο του Euro στην γενέτειρα της αντιπάλους της, την Πορτογαλία.

Ο Χαριστέας πήδηξε στο... Θεό και με καρφωτή κεφαλιά έκανε ένα ολόκληρο έθνος να δακρύσει από την χαρά του. Η πιο μεγάλη στιγμή για την αγαπημένη γαλανόλευκη μόλις είχε γραφτεί, και πίσω στον κόσμο της Αθήνας και ολόκληρης της χώρας, οι Έλληνες είχαν «ξεχυθεί» στους δρόμους για το απόλυτο.

Ο Κώστας Βερνίκος, ο οποίος ήταν η φωνή που έχουμε συνδυάσει την μεγαλύτερη ποδοσφαιρική στιγμή μαζί της, μιλάει στο Flash.gr για την επική διαδρομή της Ελλάδας, τον άθλο που δεν περίμενε κανείς και την... τρέλα που τους διακατείχε μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο.

«Κανένας μας δεν το περίμενε»

«Ήταν το κλείσιμο μιας υπέροχης πορείας, η οποία ξεκίνησε δειλά δειλά από το 2002 και την προκριματική φάση, μέχρι και την Πορτογαλία το 2004. Κανένας μας δεν περίμενε αυτό που συνέβη όταν φτάσαμε εκεί. Από το πρώτο γκολ του Καραγκούνη, μέχρι και το ότι θα καταφέρναμε να φτάσουμε στον τελικό. Ούτε εμείς οι ίδιοι που βρισκόμασταν εκεί παρακολουθώντας από κοντά την πορεία, νομίζαμε ότι κάποτε θα σταματήσουμε, δεν φανταζόμασταν ότι θα φτάναμε μέχρι και την κατάκτηση.»

Στον τελικό υπήρχε η αγωνία, ήταν μεγάλη; «Η δική μου όχι. Ο τελικός ήταν ο μόνος αγώνας ο οποίος δεν είχα άγχος. Ο μεγάλος μου φόβος ήταν στον ημιτελικό με την Τσεχία αλλά και στο παιχνίδι με την Γαλλία. Mε την Πορτογαλία δεν είχα άγχος ήξερα το ότι είχαμε φτάσει έως εκεί ήταν τρομερό από μόνο του. Ξέραμε ότι η Εθνική όπως εξελίχθηκε η πορεία θα πάει στον τελικό για να παίξει συντηρητικά, αλλά αυτό δεν αναιρεί το τι ζήσαμε στην Πορτογαλία.»

Στην ιστορική σας μετάδοση στον τελικό υπήρχε κάποιο προσχέδιο, είχατε σκεφτεί τι θα πείτε από πριν;

«Όχι, δεν είχα προσχεδιάσει τίποτα, όλα μου έβγαιναν τελείως αυθόρμητα αυτά τα οποία έλεγα. Φυσικά είχα διαβάσει τους παίκτες, προϊστορία ότι χρειάζεται δηλαδή για να κάνεις μια τηλεοπτική μετάδοση, αλλά δεν είχα γράψει καμία ατάκα. «Στον 7ο ουρανό αδέρφια» αυτή η φράση ήταν εκείνης της στιγμής τόσο αυθόρμητη και έμεινε στην ιστορία. Όλα έβγαιναν μαζί με το συναίσθημα που είχαμε εκείνη την ώρα, ονειρικές στιγμές.»

«Ρεκόρ τηλεθέασης όλων των εποχών - Μεταδίδαμε όρθιοι»

Τι είναι αυτό που θυμάστε ακόμη και σήμερα; «Ήταν απίστευτο το πως μας κοίταζαν οι σχολιαστές των άλλων χωρών. Όχι των Πορτογάλων όμως. Εμείς από ένα σημείο και μετά είμασταν όρθιοι και σχολιάζαμε έτσι, είχαν γυρίσει όλοι και μας κοίταζαν και έδειχναν ότι ζούσαν και εκείνοι μαζί με εμάς την χαρά μας.»

Η θεαματικότητα στην ΕΡΤ στον τελικό ποια ήταν; «Υπήρξε ρεκόρ όλων των εποχών στον τελικό όχι μόνο στην ΕΡΤ αλλά και σε όλη την ελληνική τηλεόραση συνολικά. Τότε έφτασε περίπου το 91%. Ωστόσο, και στον ημιτελικό με Τσεχία αλλά και στο προημιτελικό με την Γαλλία πάλι η τηλεθέαση ήταν πολύ υψηλή, ήταν κοντά στο 80%.»

Από την άλλη στον χώρο της ενημέρωσης, μετά το θαύμα της κατάκτησης ο Διευθυντής της Sport Day, Σταύρος Γεωργακόπουλος, μιλάει για το πως έζησαν οι εφημερίδες και ο Τύπος το μεγάλο γεγονός.

«Η εφημερίδα τότε έκανε καθημερινά ρεκόρ πωλήσεων»

«Οι εφημερίδες τότε βρίσκονταν στην επικράτεια της ενημέρωσης. Το ίντερνετ έκανε μόλις τα πρώτα του βήματα και δεν είχε εισχωρήσει για τα καλά στην ζωή μας, οπότε οι εφημερίδες ήταν ο μόνος τρόπος για να ενημερωθεί ο κόσμος. Την τότε περίοδο, μια μέση εφημερίδα έκανε καθημερινά ρεκόρ πωλήσεων με περίπου 40.000 φύλλα την ημέρα. Εκείνες τις ημέρες που η Εθνική έδειχνε ότι τα πάει πολύ καλά μετά και τον προημιτελικό με την Γαλλία, η αύξηση ήταν εμφανής.»

«Ούτε εμείς οι ίδιοι δεν το πιστεύαμε. Συζητούσαμε στα γραφεία, και λέγαμε ως εδώ ήταν στο επόμενο παιχνίδι πιθανότατα θα έχουμε αποκλειστεί, ισχυρίζονταν οι μισοί, και οι άλλοι μισοί έλεγαν αυτό που έβλεπαν, με δεδομένου της εικόνας της εθνικής στα παιχνίδια δεν ήξερες που μπορεί να σταματήσει αυτή η ομάδα.»

«Ακυρώνονταν γάμοι και βαφτίσεις παιδιών των ποδοσφαιριστών»

«Θυμάμαι μιλούσαμε με τους ποδοσφαιριστές, και έβγαζαν αισιοδοξία, ότι πάμε καλά, ότι υπάρχει πολύ αυτοπεποίθηση στην ομάδα, αλλά κάθε 3-4 ημέρες αλλάζανε εισιτήρια και αυτοί δεν ξέρανε που θα φτάσει η ομάδα.»

«Υπήρχαν γάμοι και βαφτίσεις παιδιών ποδοσφαιριστών οι οποίοι τα είχαν προγραμματίσει για τότε, νομίζοντας ότι θα έχουμε αποκλειστεί και πήγαν πίσω χρονικά. Ακόμα και οι  δημοσιογράφοι που βρίσκονταν εκεί έλεγαν ότι πάμε καλά, αλλά πριν από τα παιχνίδια με Γαλλία και Τσεχία ήταν όλοι «μαζεμένοι» πηγαίναμε ματς με το ματς και μετά λίγο ακόμα περισσότερο. 

Ακόμα και δημοσιογράφοι που δεν μπορούσαν να πάνε εκεί με διαπιστεύσεις έψαχναν εισιτήρια για να πάνε ως απλοί οπαδοί. Υπήρχαν ρεπόρτερ οι οποίοι πήγαν για 10 μέρες εκεί και έμειναν για ένα μήνα. Άλλοι που δεν τους κάλυπταν από τις δουλειές τους και πέρασαν εκεί με δικά τους έξοδα, ως απλοί οπαδοί.»

Ευαγγελία Φάκα