Κώστας Καραμανλής: Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες
Στην εκδήλωση μνήμης για τη Μαριέττα Γιαννάκου, που διοργάνωσε η Πανελλαδική Οργάνωση Γυναικών «Παναθηναϊκή», στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, κεντρικός ομιλητής ήταν ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Ο Κώστας Καραμανλής ξεκίνησε την ομιλία του με αναφορά σε βιογραφικά στοιχεία της Μαριέττας Γιαννάκου, χαρακτηρίζοντάς την «σοβαρή, μετρημένη, ευγενή και ταυτόχρονα μαχητική, επίμονη, με βαθιά πίστη στις ιδέες της».
«Γνώρισα την Μαριέττα πριν από 50 σχεδόν χρόνια, το φθινόπωρο του 1974. Την συνάντησα - πού αλλού; - στις γραμμές της Οργάνωσης Νέων της Νέας Δημοκρατίας, τους πρώτους μήνες της Μεταπολίτευσης. Σ' εκείνη την εποχή με τις έντονες ιδεολογικές αναζητήσεις, τις ατελείωτες συζητήσεις και τους διαξιφισμούς, όταν ακόμα, πέρα και πάνω από επιμέρους διαφορές, οι νέοι εμπνέονταν από φιλόδοξα οράματα», ανέφερε εισαγωγικά.
Η Μαριέττα Γιαννάκου «είχε άποψη καθαρή και επιχειρηματολογημένη» συνέχισε ο πρώην πρωθυπουργός. «Την ενέπνεαν τα μεγάλα ιδανικά της εθνικής ανεξαρτησίας, της ομαλής λειτουργίας της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, όπως την εξέφρασε με την πολιτική του ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Με πνεύμα ανεξάρτητο και αγωνιστικό, ήταν πάντα πρωτοπόρος στις μάχες των ιδεών».
Ειδική αναφορά έκανε επίσης στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε το θέμα με το βιβλίο της Ιστορίας και την επίμαχη διατύπωση για την καταστροφή της Σμύρνης, τονίζοντάς του, ότι οι αλλαγές έπρεπε να γίνουν «με συντεταγμένο τρόπο, από τα αρμόδια όργανα και τις θεσμικές διαδικασίες. Ο σεβασμός της θεσμικής τάξης είναι το ύψιστο καθήκον της εκάστοτε κυβέρνησης σε μια δημοκρατική πολιτεία».
Ακολούθως, όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, μίλησε για την ισχυρή πίστη της στον κοινοβουλευτισμό, που όπως είπε «αναδεικνύεται με την στάση που τήρησε την περίοδο που, ως υπουργός Παιδείας, παρουσίασε και έθεσε προς διαβούλευση την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και τον νόμο-πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η Γιαννάκου επιζητούσε πράγματι έναν Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία, δυστυχώς όμως σε ώτα μη ακουόντων. Με διορατικότητα, τόλμη και αποφασιστικότητα, πρότεινε τομές σ' έναν χώρο που κυριαρχούσαν κάθε λογής συμφέροντα, το βόλεμα και η ήσσων προσπάθεια».
Συμπερασματικά, ο κ. Καραμανλής τόνισε επίσης, πως είναι παρήγορο και προσωπική της δικαίωση, ότι αρκετές από τις μεταρρυθμίσεις της επανέρχονται και θεσμοθετούνται σήμερα, έστω και με καθυστέρηση πολλών ετών.
Ειδική μνεία έκανε στο ότι η ειδίκευσή της στην ψυχιατρική «την έφερε αντιμέτωπη στο πεδίο, στις κλινικές, τις δομές στήριξης και τις μονάδες απεξάρτησης, με τη μάστιγα των ναρκωτικών. Η εμπειρία αυτή, η διαχείριση του προσωπικού Γολγοθά των νεαρών, ως επί το πλείστον, χρηστών, αλλά και των οικογενειών τους, ήταν για τη Γιαννάκου καταλυτική».
Ακόμη υπογράμμισε πως «η Μαριέττα Γιαννάκου υπήρξε μια γνήσια ευρωπαΐστρια. Πιστή στο ιδεώδες της ευρωπαϊκής ενοποίησης για τη δημιουργία μιας πραγματικά ευρωπαϊκής διακυβέρνησης με ομοσπονδιακή δομή. Και είχε, πάνω από όλα, την πεποίθηση ότι παρά τις αντιξοότητες και τα πισωγυρίσματα, η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε την ικανότητα να εμβαθύνει συνεχώς τη συνεργασία των κρατών και των λαών της, και ότι μακροπρόθεσμα η συνολική διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, θα οδηγούσε τελικά στην υλοποίηση του πρωταρχικού ευρωπαϊκού οράματος».
Σχολίασε μάλιστα, πως «σήμερα βέβαια, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των οραματιστών του και δεν γεννά αισιοδοξία ότι ακολουθεί αυτήν την κατεύθυνση. Σε πολλές μάλιστα και κρίσιμες περιπτώσεις, έχει απογοητεύσει. Δεν έχει κατορθώσει να επιτύχει μια στοιχειώδη συνεννόηση πάνω σε αυτά που αποτελούν τις ίδιες τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Δυστυχώς έχει επικρατήσει η υπεράσπιση των μικροσυμφερόντων των επιμέρους κρατών μελών, έναντι της υπεράσπισης των πανευρωπαϊκών μας αρχών και αξιών, που είναι ακριβώς αυτές που μας προσδιορίζουν και κάνουν την Ένωσή μας μοναδική».
Η «σημαντική» παρέμβαση για εκπόνηση Ευρωπαϊκού Συντάγματος
Υπενθύμισε επίσης για την Μαριέττα Γιαννάκου, πως «ξεχωρίζει και μια ακόμη σημαντική παρέμβασή της προς την Ευρωπαϊκή Συνέλευση για την εκπόνηση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος: Η Μαριέττα πίστευε σθεναρά στη σημασία της συμμετοχής όλων των πολιτών στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και την διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Υποστήριξε τη ρύθμιση για τη «λαϊκή πρωτοβουλία», με βάση την οποία, ένα εκατομμύριο πολίτες θα μπορούσαν να ζητήσουν την ανάληψη συγκεκριμένης νομοθετικής πρωτοβουλίας από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα».
Ο κ. Καραμανλής, ολοκληρώνοντας, επεσήμανε πως «σε μια εποχή που οι συμπεριφορές ή τα κίνητρα στον δημόσιο βίο αμφισβητούνται σε παγκόσμιο επίπεδο ολοένα και περισσότερο, έχουμε ανάγκη όσο ποτέ από ενάρετα πρότυπα. Η σπουδαιότερη προσφορά της Μαριέττας στα κοινά, πέρα από το σημαντικό έργο της, είναι ο χαρακτήρας, η διαδρομή της, το παράδειγμά της». Καθώς και ότι «γι' αυτόν τον χαρακτήρα της χρησιμεύει πάντα για όλους μας ως φωτεινός φάρος σε ομιχλώδες τοπίο».
Κλείνοντας τόνισε πως «τελικά, αυτό που έκανε την Μαριέττα να ξεχωρίζει, ήταν η ακεραιότητά της. Σε όλες της εκφάνσεις του δημόσιου αλλά και προσωπικού της βίου. Έντιμη και ειλικρινής στις σχέσεις της, ευγενής αλλά με περίσσιο θάρρος γνώμης, ζεστή, ταυτόχρονα όμως αυστηρή με όλους και πρωτίστως με τον εαυτό της. Με δύο λόγια άνθρωπος αρχών, με κεφαλαίο το άλφα». Και κατέληξε: «Πιστεύω βαθιά, όπως νομίζω πιστεύουν όλοι όσοι την έζησαν από κοντά, ότι η Μαριέττα είναι πάντα δίπλα μας, όπως πάντα πιασμένοι χέρι - χέρι στις δύσκολες ανηφόρες της αρετής».
