Κολομβία: «Πεινάω, η μαμά μου πέθανε» – Βίντεο με τα πρώτα λόγια και τη διάσωση των παιδιών στη ζούγκλα

Caption
Τάνια Γκιώση
Τάνια Γκιώση
Κολομβία: Οι πρώτες λέξεις των παιδιών που σώθηκαν από τη ζούγκλα ήταν «πεινάω» και «η μαμά μου πέθανε». Τα τέσσερα μικρά παιδιά, μέλη φυλής αυτοχθόνων, περιπλανιούνταν μόνα στη ζούγκλα της Κολομβίας για 40 ημέρες, μετά τη συντριβή του μικρού αεροσκάφους με το οποίο ταξίδευαν. Δυο ημέρες μετά τη διάσωσή τους ως εκ θαύματος, η κολομβιανή δημόσια τηλεόραση μετέδωσε την Κυριακή βίντεο από τη στιγμή της απίστευτης συνάντησης. Στα συγκινητικά πλάνα, τραβηγμένα με κινητό τηλέφωνο, διακρίνονται τα παιδιά, με το μικρότερο – ενός έτους – στην αγκαλιά ενός από τους διασώστες. Και τα τέσσερα είναι τρομερά αδυνατισμένα. «Τα βρήκαμε. Δόξα τω Θεώ!» λέει ο ένας, μέλος φρουράς αυτοχθόνων. Άλλος τραγουδάει, ένας τρίτος καπνίζει – το φυτό του καπνού είναι ιερό για τους ιθαγενείς , ευχαριστώντας τα πνεύματα για την ευμένειά τους. Η Λέσλι (13 ετών), ο Σολέινι (9), ο Τιεν Νοριέλ (5) και η Κριστίν (1) βρέθηκαν το απόγευμα της Παρασκευής από τους διασώστες, έπειτα από σαράντα ημέρες στη ζούγκλα, μετά τη συντριβή την 1η Μαΐου του μικρού αεροσκάφους Cessna 206 στο οποίο επέβαιναν, μαζί με τη μητέρα τους, έναν συγγενή και τον πιλότο. Και οι τρεις ενήλικοι έχασαν τη ζωή τους στο δυστύχημα. Προσκεκλημένη στο πλατό της RTVC, της δημόσιας τηλεόρασης, η ομάδα των αυτοχθόνων που βρήκε τα παιδιά αφηγήθηκε τι συνέβη τις πρώτες στιγμές της διάσωσης. «Η μεγαλύτερη κόρη, η Λέσλι, κρατώντας τη μικρή από το χέρι, έτρεξε προς εμένα. Την πήρα στην αγκαλιά μου, μου είπε ‘πεινάω’», ανέφερε ο Νικολάς Ορδόνιες Γκόμες, μέλος της ομάδας. «Τη ρώτησα πού είναι το αγόρι. Ήταν ξαπλωμένο στο πλευρό. Έπειτα από ένα πρώτο χάδι, του έδωσα λίγο φαγητό, σηκώθηκε και μου είπε, έχοντας πλήρη συναίσθηση του τι μου έλεγε: ‘η μαμά μου πέθανε’», συνέχισε. «Τους είπαμε γλυκά λόγια, πως είμαστε φίλοι, ότι μας έστειλαν οι δικοί τους, μας έστειλαν ο μπαμπάς, ο θείος. Πως ήμασταν της οικογένειας», είπε ο Ορδόνιες Γκόμες. «Μου απάντησε ‘θέλω φαρίνα και τσορίσο’ (σ.σ. ζεστό γεύμα με αλεσμένα σιτηρά και λουκάνικο)», συμπλήρωσε. «Μισή ώρα πριν, βρήκαμε μια χελώνα στον δρόμο», αφηγήθηκε άλλο μέλος της ομάδας. «Κατά τις πεποιθήσεις των προγόνων μας, αν βρεις χελώνα, μπορείς να τής κάνεις μια ευχή, και η ευχή σου θα γίνει πραγματικότητα. Της είπα ‘βρες μου τα παιδιά’, αν και θέλαμε να τη φάμε μετά. Όταν βρήκαμε τα παιδιά, την παρατήσαμε, δεν σκεφτόμασταν τίποτα άλλο παρά μόνο τα μικρά». Ο διοικητής της επιχείρησης έρευνας και διάσωσης, ο στρατηγός Πέδρο Σάντσες, ήταν επίσης παρών στο πλατό, με τη στολή του και μπορντό μπερέ. «Είναι ήρωες», είπε απλά αναφερόμενος στους περίπου δεκαπέντε ιθαγενείς στο στούντιο. «Είχαμε απελπιστεί λιγάκι, είχε περάσει πολύς καιρός που τα ψάχναμε», εξήγησε άλλο μέλος της ομάδας, ο Χένρι Γκερέρο, στο Γαλλικό Πρακτορείο. Το ότι εντέλει τα βρήκαν είναι «τεράστια ευτυχία». «Αυτό που ήταν αξιοθαύμαστο ήταν πως όλα είχαν πλήρη συνείδηση» του τι τους συνέβαινε, συνέχισε. Η μεγαλύτερη «τα παρακολουθούσε όλα». «Ήθελαν να φάνε ρυζόγαλο, ψωμί. Μόνο ‘να φάνε, να φάνε’. Κάθονταν πάνω σε μια λινάτσα στο έδαφος, είχαν περάσει τέσσερις ημέρες που βρίσκονταν στο ίδιο σημείο, δεν άντεχαν άλλο». Είχαν παραμείνει «κοντά σ’ ένα ρυάκι. Γέμιζαν μικρό μπουκάλι αναψυκτικού με νερό», εξήγησε ο κ. Γκερέρο. «Δεν τους συνέβη τίποτα», δεν τους επιτέθηκε κανένα άγριο ζώο, δεν τραυματίστηκε κανένα τους. «Τα πήγαν πολύ καλά». «Μίλησα μόνο με τη μεγαλύτερη. Μου είπε πως άκουσε όλα τα μηνύματα από τα ελικόπτερα, που έλεγαν ότι τα αναζητούσαμε, το μήνυμα της γιαγιάς τους, που τους έλεγε να μην κρυφτούν και να μη φοβηθούν τον σκύλο Γουίλσον, που τα έψαχνε. Άκουγαν τα μηνύματα, αλλά δεν ήξεραν πού να πάνε σ’ αυτή την πελώρια έκταση, που είναι πολύ δύσκολη». Τρεις ημέρες μετά τη διάσωσή τους, τα τέσσερα παιδιά συνεχίζουν να ξεκουράζονται, προφυλαγμένα από τα βλέμματα και την έξαψη των ΜΜΕ, σε δωμάτιο του στρατιωτικού νοσοκομείου στην πρωτεύουσα Μπογοτά όπου διακομίστηκαν με ελικόπτερο την ημέρα που διασώθηκαν. «Μιλάνε λίγο», σύμφωνα με συγγενείς, όμως αποκάλυψαν πως η μητέρα τους ήταν ζωντανή για τέσσερις ημέρες μετά το δυστύχημα, προτού τελικά υποκύψει στα τραύματά της, σύμφωνα με τον πατέρα τους, τον Μανουέλ Μίλερ Ρανόκε Μοράλες, κατά τον οποίο οι αυτόχθονες «έδειξαν στον κόσμο» για τι είναι ικανοί. «Παίζουν με τα δώρα (…) είναι καλά, σε καλά χέρια (…) Δεν μπορούμε να τους δώσουμε πολύ φαγητό προς το παρόν. Είναι διαδικασία που θα πάρει χρόνο», είπε ο παππούς τους.

Πώς επιβίωσαν

Στον κολομβιανό Τύπο έχουν αρχίσει να δημοσιεύονται λεπτομέρειες για τον γολγοθά των παιδιών. Είχαν μαζί στην περιπλάνησή τους μια κουνουπιέρα, μια πετσέτα, λίγα υλικά κατασκήνωσης, δυο κινητά τηλέφωνα οι μπαταρίες των οποίων εξαντλήθηκαν γρήγορα, έναν φακό, ένα μικρό μουσικό κουτί. Έπειτα από έναν μήνα και πλέον άκαρπων ερευνών, ο στρατός ετοιμαζόταν να μειώσει τα μέσα και τους άνδρες που είχε αναπτύξει. Παρότι έτρωγαν γερά, το καθένα από τα μέλη των ειδικών δυνάμεων που έλαβαν μέρος στην επιχείρηση έχασε από τρία ως δέκα κιλά: συμμετείχαν καθημερινά στην ασταμάτητη, εξαντλητική έρευνα από τις πέντε το πρωί. «Κάθε πρωί λέγαμε: ‘σήμερα θα τα βρούμε!’», αφηγήθηκε ένα από τα μέλη των ειδικών δυνάμεων στον Τύπο. Ο στρατός ανέφερε πως συνεχίζει την αναζήτηση για τον Γουίλσον, το μαλινουά που χάθηκε στη ζούγκλα ψάχνοντας τα παιδιά. Το όνομα και φωτογραφίες του βελγικού ποιμενικού έξι ετών απαντώνται πλέον αναρτημένα σε διάφορα σημεία στην Μπογοτά. Αυτός ήταν που βρήκε το μπιμπερό της Κριστίν, αναπτερώνοντας τις ελπίδες πως τα παιδιά ήταν ακόμα ζωντανά στην πορεία της επιχείρησης.

Διάβασε περισσότερα

Κολομβία ζούγκλα Κόσμος
Loader