ΚΚΕ και ΜέΡΑ25 να το σκεφτονται σιγά σιγά…
ΝΔ και άλλα κόμματα της δεξιάς θα έχουν γύρω στο 40-45%, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ γύρω στο 35-40%, ΚΚΕ και ΜέΡΑ25 γύρω στο 10%. Γύρω στο 10% θα είναι τα κόμματα που δεν θα ξεπεράσουν το όριο του 3%, που τα πιο πολλά θα είναι μικρά κόμματα δεξιάς διαμαρτυρίας.
Αυτό σημαίνει πως ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ θα έχουν παραπάνω από 120 βουλευτές και θα μπορούν να σχηματίσουν «προοδευτική κυβέρνηση» εφόσον συνδράμουν με κάποιον τρόπο το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25.
Θεωρώ αφελές να νομίζει κανείς πως το ΚΙΝΑΛ δεν θα κινηθεί προς συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ και τανάπαλιν. Τα δύο κόμματα θα έχουν να επιλέξουν μεταξύ μιας «αντιδεξιάς» συγκυβέρνησης με αβαρίες ή μίας νέας προσφυγής στις κάλπες, στις οποίες η ΝΔ θα επικρατήσει για «τέσσερα ακόμα χρόνια» και αυτά θα κινδυνεύσουν με απροσδιόριστες ζημιές.
Οπότε, το εάν θα προκύψει κυβέρνηση μετά τις επόμενες εκλογές με απλή αναλογική θα κριθεί από το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25 του κ. Βαρουφάκη.
Όσο κι αν σήμερα αρνείται το ενδεχόμενο να συμπράξει με άλλες προοδευτικές δυνάμεις, το ΚΚΕ θα πιεστεί από το ενδεχόμενο να ευνοήσει (ξανά!) την άνοδο της δεξιάς στην εξουσία. Επιπλέον, για πρώτη φορά μετά από τριάντα χρόνια, το ΚΚΕ κάνει κάποια δειλά πολιτικά ανοίγματα. Στην Ευρώπη, τα εναπομείναντα ΚΚ δείχνουν μετά από καιρό σημεία ζωής: το ΚΚ Αυστρίας εξέλεξε δήμαρχο στο Γκρατς, στην Πορτογαλία και στην Ισπανία, τα ΚΚ υποστήριξαν κεντροαριστερές κυβερνήσεις. Στη Γαλλία, οι κομμουνιστές ενδέχεται να λάβουν περισσότερες ψήφους σε προεδρικές εκλογές από τους σοσιαλιστές, για πρώτη φορά από τo 1969! Επιπλέον, το ΚΚΕ μπορεί να συμβάλει στη συγκρότηση κυβέρνησης, όχι μόνο με τη συμμετοχή του σε αυτήν, όπως συνέβη το 1989-1990, αλλά και με την αποχή ή ακόμα και με την αποχώρησή του από τη Βουλή στην κρίσιμη ψηφοφορία.
Πολύ πιο δύσκολη θα είναι η επιλογή για το ΜέΡΑ25. Πρόκειται για ένα κόμμα με χαλαρούς δεσμούς με τους ψηφοφόρους του. Οι βουλευτές εκλέγονται επειδή είναι γνωστές περσόνες, παλιοί πολιτικοί άλλων κομμάτων ή το επίθετό τους αρχίζει από «άλφα». Έχοντας μπροστά τους το φάσμα μιας νέας εκλογής στην οποία το κόμμα τους θα κινδυνεύει με σύνθλιψη και οι ίδιοι με ξαφνικό πολιτικό τέλος, αυτοί θα επιδιώξουν όσο το δυνατό μακροημέρευση της Βουλής, είτε ατομικά, αποστατώντας, είτε συλλογικά, επιβάλλοντας στο κόμμα το συμφέρον τους.
Είναι λάθος να θεωρείται πως οι επόμενες εκλογές θα είναι αναγκαστικά προάγγελος ενός «δευτέρου γύρου», στoν οποίo θα εκλεγεί αυτοδύναμη κυβέρνηση. Το παιχνίδι θα ανοίξει από την πρώτη Κυριακή. Όλα τα κόμματα, και ιδίως εκείνα που θα κληθούν να παίξουν έξαφνα στην «αυλή των μεγάλων», καλό είναι να προετοιμάζονται, εάν δεν θέλουν να αποδειχθούν αξιοθρήνητα κατώτερα των περιστάσεων.
Ο Νίκος Ράπτης είναι εκπαιδευτικός
