Κιρ Στάρμερ: Ο άθεος με τα τρία διπλώματα μουσικής που ανέβασε στην εξουσία τους Εργατικούς

Χρειάστηκαν 14 χρόνια και ένας μαχητικός πρώην δικηγόρος για να επιστρέψει το Εργατικό Κόμμα στην κυβέρνηση στη Βρετανία. Ο 62χρονος Κιρ Ρόντνεϊ Στάρμερ ανέλαβε τις τύχες του Εργατικού Κόμματος τον Απρίλιο του 2020 και τέσσερα χρόνια μετά πέτυχε μια σαρωτική -όσο και ιστορική- νίκη επί των Συντηρητικών του Ρίσι Σούνακ, εξασφαλίζοντας την αυτοδυναμία στις εκλογές της Πέμπτης (04/07).

«Απόψε οι άνθρωποι εδώ και σε ολόκληρη τη χώρα μίλησαν και είναι έτοιμοι για την αλλαγή. Η αλλαγή αρχίζει ακριβώς εδώ», δήλωσε μετά τον θρίαμβο της κεντροαριστεράς παράταξης στις εκλογές της Βρετανίας ο Σερ Κιρ Ρόντνεϊ Στάρμερ, ο οποίος την Παρασκευή (05/07) αναμένεται να λάβει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον βασιλιά Κάρολο. 

Ποιος είναι ο Κιρ Στάρμερ

Γεννημένος στις 2 Σεπτεμβρίου 1962 στο νότιο Λονδίνο από οικογένεια που ανέκαθεν στήριζαν το Εργατικό Κόμμα, ο Κιρ Στάρμερ μεγάλωσε στο Σάρεϊ και το 1981 αποφοίτησε από το Λύκειο της περιοχής. Στη συνέχεια, έχοντας λάβει υποτροφία σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο του Λιντς, όπου το 1985 αποφοίτησε ως αριστούχος. Το 1986 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στο Αστικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

Το 1987 ξεκίνησε να εργάζεται ως δικηγόρος, αναλαμβάνοντας κυρίως υποθέσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το 2002 ορίστηκε Σύμβουλος της Βασίλισσας, το 2008 έγινε Διευθυντής της Δημόσιας Εισαγγελίας και προϊστάμενος της Βασιλικής Εισαγγελίας, μια θέση που κράτησε μέχρι το 2013. Για τη δράση του στη Δημόσια Εισαγγελία χρίστηκε Ιππότης του Τάγματος του Λουτρού το 2014. 

Η κοινοβουλευτική καριέρα

Ο Κιρ Στάρμερ είναι βουλευτής από τον Μάιο του 2015, με τον Τζέρεμι Κόρμπιν να τον διορίζει ως σκιώδη Υπουργό Μετανάστευσης, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 2016 μαζί με πολλούς άλλους βουλευτές του Εργατικού Κόμματος σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την ηγεσία του Κόρμπιν. Αργότερα διορίστηκε σκιώδης υπουργός αρμόδιος για την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μετά την ήττα του Εργατικού Κόμματος στις γενικές εκλογές του 2019, ο Στάρμερ εξελέγη νέος ηγέτης του Εργατικού Κόμματος.

Χαρακτηρίζεται ως μετριοπαθής πολιτικός.

Άθεος, μουσικός και υποστηρικτής της Άρσεναλ

Τα ενδιαφέροντα του Κιρ Στάρμερ δεν περιορίζονται στο νομικό πεδίο και την πολιτική. Ο νέος Βρετανός πρωθυπουργός είναι κάτοχος τριών διπλωμάτων μουσικής, έχοντας ειδικευτεί στο φλάουτο, το πιάνο και το βιολί στη μουσική σχολή «Guildhall School of Music and Drama» του Λονδίνου.

Ως γνήσιος Λονδρέζος είναι υποστηρικτής της Άρσεναλ, ενώ και ο ίδιος στο παρελθόν έχει ασχοληθεί ερασιτεχνικά με το ποδόσφαιρο.

Ο Κιρ Στάρμερ αυτοπροσδιορίζεται ως άθεος, ενώ έχει δηλώσει πως τα τελευταία χρόνια είναι χορτοφάγος. 

Από το 2007 είναι παντρεμένος με τη δικηγόρο Βικτόρια Αλεξάντερ, με την οποία έχουν αποκτήσει δύο παιδιά και κατοικούν στο βόρειο Λονδίνο.

Τα παράνομα παγωτά

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο Κιρ Στάρμερ, που προέρχεται από μια οικογένεια που δεν είχε οικονομική άνεση, βρέθηκε στα χέρια της αστυνομίας, επειδή πουλούσε παράνομα παγωτά, στην προσπάθειά του να συγκεντρώσει χρήματα κατά τη διάρκεια των διακοπών του στη γαλλική ριβιέρα. Γλίτωσε χωρίς να του επιβληθεί κάποια ποινή, πέρα από τα παγωτά που κατασχέθηκαν από τις αρχές.

Τα Γλυπτά του Παρθενώνα

Η εκλογή του Κιρ Στάρμερ στη θέση του νέου πρωθυπουργού της Βρετανίας, έχει προεκτάσεις και στην Ελλάδα και μάλιστα σε ένα φλέγον ζήτημα, αυτό των Γλυπτών του Παρθενώνα. Μετά από ένα πολύ δύσκολο διάστημα, με τις σχέσεις του Ρίσι Σούνακ και του Κυριάκου Μητσοτάκη να μην είναι και οι καλύτερες δυνατές, πλέον φαίνεται πως η υπόθεση της επιστροφής των γλυπτών θα μπει σε νέα βάση. 

Ο Κιρ Στάρμερ εξάλλου, στο παρελθόν είχε επικρίνει τον Ρίσι Σούνακ για τη στάση του τον Νοέμβριο του 2023, όταν αρνήθηκε να συναντηθεί με τον Έλληνα πρωθυπουργό, μετά τις δηλώσεις του για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα. Ο ίδιος άλλωστε είχε δηλώσει ότι δεν θα σταθεί εμπόδιο σε ενδεχόμενη επιστροφή τους στην Ελλάδα, η οποία πέρα από τις αντιδράσεις του Βρετανικού Μουσείου «κολλάει» και σε έναν νόμο του 1963, που θα μπορούσε να αλλάξει με δεδομένη τη θετική στάση του νέου πρωθυπουργού στις ελληνικές θέσεις.