Κηδεία Γιάννη Φέρτη: Συγκινημένη η σύζυγός του στο «τελευταίο αντίο»

Το «τελευταίο αντίο» στον αξέχαστο Γιάννη Φέρτη λένε αυτή την ώρα όσοι αγάπησαν και θαύμασαν τον μεγάλο έλληνα ηθοποιό, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών, κάνοντας τον καλλιτεχνικό κόσμο φτωχότερο.

Η κηδεία του Γιάννη Φέρτη πραγματοποιείται στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, οπού βρέθηκε από νωρίς η τελευταία σύντροφος της ζωής του Μαρίνα Ψάλτη.

Το  παρών έδωσε και η Ξένια Καλογεροπούλου, η πρώτη σύζυγος του ηθοποιού, η οποία συνοδευόταν από τον καλό της φίλο Σταμάτη Φασουλή. Οι δυο γυναίκες, μάλιστα, είχαν μια πολύ τρυφερή στιγμή μεταξύ τους, αφού όταν συναντήθηκαν αντάλλαξαν μια πολύ θερμή αγκαλιά.

Εκεί φυσικά ήταν και η δεύτερη σύζυγός του Μιμή Ντενίση, με την οποία μοιράστηκαν μια μεγάλη αγάπη και αρκετά χρόνια κοινής πορείας.

Πολλοί, όμως, ήταν και οι εκπρόσωποι του καλλιτεχνικού χώρου που θέλησαν να αποχαιρετήσουν τον Γιάννη Φέρτη, όπως: ο Γιώργος Νταλάρας, ο Γρηγόρης Βαλτινός, ο Γιάννης Βούρος, η Κατερίνα Λέχου, ο Σπύρος Μπιμπίλας κ.α.

Λίγα λόγια για τον σπουδαίο Γιάννη Φέρτη

Ο Γιάννης Φέρτης γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1938 και αποφοίτησε από τη σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν το 1958. Εμφανίστηκε πρώτη φορά στο θέατρο το 1959 στο έργο "Η ηλικία της νύχτας" του Ιάκωβου Καμπανέλλη.

Ακολούθησαν έργα όπως Όρνιθες του Αριστοφάνη, Ευρυδίκη του Ζαν Ανούιγ, Γλυκό πουλί της νιότης του Τενεσί Ουίλιαμς, Επικίνδυνη στροφή του Τζον Πρίσλεϊ, Άσκηση πέντε δακτύλων του Πίτερ Σάφερ, Το θαύμα της Άννι Σάλιβαν του Γουίλιαμ Γκίμπσον, Η μικρή μας πόλη του Θόρντον Ουάιλντερ (σε σκηνοθεσία Μάριου Πλωρίτη), Πεγκ, καρδούλα μου του Τζον Μάνερς, Μια ιστορία του Ιρκούτσκ του Αλεξέι Αρμπούζοφ, Ένας μήνας στην εξοχή του Ιβάν Τουργκένιεφ, Ο δικέφαλος αετός του Ζαν Κοκτώ. Έγινε συνιδρυτής του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου και εμφανίστηκε στα έργα Καπιταίν Σελ Καπιταίν Εσό του Σερζ Ρεζβάνι και Η μάνα του Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Από το 1967 και για μια δεκαετία, ως θιασάρχης μαζί με την Ξένια Καλογεροπούλου ανέβασε σημαντικά θετρικά έργα όπως: Ο γλάρος του Αντόν Τσέχοφ, Αφροδίτη και ντέτεκτιβ του Πίτερ Σάφερ, Καημένε μου Μάρικ του Αλεξέι Αρμπούζοφ, Ο σοβαρός κύριος Ερνέστος του Όσκαρ Ουάιλντ, Η ηδονή της τιμιότητας του Λουίτζι Πιραντέλο, Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες του Λέοναρντ Γκερς, Ο επιθεωρητής του Νικολάι Γκόγκολ, Το αυγουστιάτικο φεγγάρι του Τζον Πάτρικ, Λουβ του Μάρεϊ Σίσγκαλ, Φτωχέ φονιά του Πάβελ Κόχουτ, Ο άνθρωπος, το κτήνος και η αρετή του Λουίτζι Πιραντέλο, Ο δάσκαλος του Μπέρτολτ Μπρεχτ και Βρικόλακες του Ερρίκου Ίψεν.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, πρωταγωνίστησε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο Νυφικό κρεβάτι του Γιαν ντε Χάρντογκ, με τον θίασο Καρέζη-Καζάκου στην Παναγία των δολαρίων του Γκάρσον Κάνιν και με τους Μάνο Κατράκη και Μελίνα Μερκούρη στο έργο Συντροφιά με τον Μπρεχτ του Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Τη δεκαετία του 1980, ανέβασε με το δικό του θίασο στο θέατρο Αθηνά το Γλυκό πουλί της νιότης του Τενεσί Ουίλιαμς, με συμπρωταγωνίστρια τη Μελίνα Μερκούρη, το Μπεντ του Μάρτιν Σέρμαν, Το τέλος της κυρίας Τσέινι του Φ. Λόνσντεϊ με συμπρωταγωνίστρια τη Μιμή Ντενίση, Το παιχνίδι του έρωτα του Πιέρ ντε Μαριβώ, τα Οργισμένα νιάτα του Τζον Όσμπορν, Το πιο αληθινό του Τομ Στόπαρντ, Αμαντέους και Μαύρη κωμωδία του Πίτερ Σάφερ, Επικίνδυνες σχέσεις του Κρίστοφερ Χάμπτον.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, πρωταγωνίστησε στις παραστάσεις Ξενοδοχείο ο παράδεισος του Ζορζ Φεντώ, Λοκαντιέρα του Κάρλο Γκολντόνι, Καινούρια σελίδα του Νιλ Σάιμον, ενώ συμμετείχε επίσης στις επιθεωρήσεις Γελάς Ελλάς αγελάς και Χορός του Οζαλόγγου.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 συνεργάστηκε με το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου και ερμήνευσε τον Βόυτσεκ του Γκέοργκ Μπύχνερ (1990) και τον Άμλετ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ (1991 και 1992).

Την περίοδο 1993-1995 ακολούθησε η συνεργασία του με τον Ρώσο σκηνοθέτη Γιούρι Λιουμπίμοφ στον Γλάρο του Αντόν Τσέχοφ, τους Δανειστές του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ και τον Βυσσινόκηπο του Τσέχοφ.

Το 1997 ερμήνευσε τον Δον Ζουάν του Μολιέρου σε παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Βόλου.

 Το 2000 συνεργάστηκε ξανά με το Αμφιθέατρο ερμηνεύοντας τον Φάουστ του Γιόχαν Γκαίτε ενώ την περίοδο 2000-2001 πρωταγωνίστησε στο έργο Ο θαυματοποιός του Μπράιαν Φρίελ στο Απλό Θέατρο, για το οποίο απέσπασε το Βραβείο Ερμηνείας Αιμίλιος Βεάκης. Το 2003 συνεργάστηκε ξανά με το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» και πρωταγωνίστησε στην παράσταση Προσωπική συμφωνία του Ρόναλντ Χάργουντ, η οποία γνώρισε μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία για δύο σεζόν, ενώ συμμετείχε και στη μουσική παράσταση-αφιέρωμα των μαθητών της σχολής του Θεάτρου Τέχνης στους Κάρολο Κουν και Μάνο Χατζιδάκι Ο ύμνος στους θεούς ας πάει σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου. Το 2004 ερμήνευσε τον μονόλογο του Μ. Μακλιαμόρ Το πορτρέτο του Όσκαρ Ουάιλντ και πρωταγωνίστησε στις Τρεις αδελφές του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγεβιτς.

Το 2007 πρωταγωνίστησε στην Επιστροφή του Τζόζεφ Κόνραντ, όπου τιμήθηκε για την ερμηνεία του με το Θεατρικό Βραβείο Κοινού. Το 2008 πρωταγωνίστησε στην Επιστροφή της γηραιάς κυρίας του Φρίντριχ Ντίρενματ και το 2009 στον Βυσσινόκηπο του Τσέχοφ στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. Το 2010 έπαιξε στο βραβευμένο έργο Ο θεός της σφαγής της Γιασμίνα Ρεζά, την περίοδο 2011-2013 στην παράσταση Ο δρόμος περνάει από μέσα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ενώ το 2012 ερμήνευσε τον Πατέρα του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ. Την περίοδο 2014-2015 ερμήνευσε τον Θείο Βάνια του Αντόν Τσέχοφ. Το 2016 πρωταγωνίστησε στην παράσταση Από τη σιωπή έως την άνοιξη του Λεωνίδα Προυσαλίδη. Τη διετία 2017-2018 πρωταγωνίστησε στους Ήρωες του Ζεράρ Σιμπλερά σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγεβιτς όπου και τιμήθηκε για την ερμηνεία του με το Θεατρικό Βραβείο Κοινού 2018. Το 2019 πρωταγωνίστησε στο βραβευμένο έργο της Μαρίλια Σαμπέρ Τόρες Ένας αληθινός καουμπόι.

Οι εμφανίσεις σε τηλεόραση και κινηματογράφο

Στον κινηματογράφο, πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 30 ταινίες. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1961 στην ταινία ''Ποια είναι η Μαργαρίτα'' με την Τζένη Καρέζη. Την επόμενη χρονιά ερμήνευσε τον Ορέστη στην Ηλέκτρα σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη, ταινία που απέσπασε 25 διεθνείς διακρίσεις (μεταξύ των οποίων και υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας). Το 2008 κέρδισε το Βραβείο Α΄ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην ταινία Σκλάβοι στα δεσμά τους σε σκηνοθεσία Τώνη Λυκουρέση.

Στην τηλεόραση, έπαιξε σε περισσότερες από 15 σειρές, με σημαντικότερες τη Δασκάλα με τα χρυσά μάτια και τον Συμβολαιογράφο το 1979.

Η υπέροχη φωνή

Ο Γιάννης Φέρτης είχε υπέροχη φωνή και εξαίρετη άρθρωση κι έτσι διακρίθηκε και στο τραγούδι και την αφήγηση. Το 1971, μαζί με την Αφροδίτη Μάνου κυκλοφόρησαν το ντουέτο Σαν με κοιτάς. Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε ως ηχητική επένδυση για την ταινία Εκείνο το καλοκαίρι και συμπεριλήφθηκε σε αρκετά άλμπουμ. Το 1972 συμμετείχε ως αφηγητής στο τραγούδι Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω του Γιώργου Νταλάρα. Το 2001, συμμετείχε ως αφηγητής με τη Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης στην παρουσίαση του Άξιον Εστί - Πνευματικό Εμβατήριο στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού και σε λοιπές συναυλίες ανά την Ελλάδα καθώς και στο αφιέρωμα στον ποιητή Γιάννη Ρίτσο που παρουσιάστηκε στη Μακρόνησο. Το 2007 συμμετείχε ως αφηγητής στα κομμάτια Τραγούδι του παλιού καιρού και Ελένη του Μανώλη Μητσιά από το δίσκο Αργοναύτες.

Το 2014 συμμετείχε επίσης ως αφηγητής στο μεγάλο ορχηστρικό έργο με θεματικό χαρακτήρα, για αφηγητή, σολίστες, χορωδία και ορχήστρα Μέρες Επιταφίου, που βασίστηκε στο πρωτότυπο κείμενο του Νίκου Γκάτσου και μελοποίηση του Δημήτρη Παπαδημητρίου.

Με την ιδιαίτερα εκφραστική φωνή του έχει ντύσει πληθώρα διαφημίσεων στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο.

Πρώτη σύζυγός του υπήρξε η ηθοποιός Ξένια Καλογεροπούλου, δεύτερη η ηθοποιός Μιμή Ντενίση ενώ από το 2001 ήταν νυμφευμένος με την ηθοποιό Μαρίνα Ψάλτη.