Κιάμος: Το τραγούδι «Χωρίς νερό» έπαιξε στα ραδιόφωνα 5 μήνες μετά την κυκλοφορία του και είχα απελπιστεί
Για τις ιστορίες των τραγουδιών που έγιναν επιτυχίες μίλησε ο Πάνος Κιάμος στην εκπομπή «Αστερόσκονη».
Καλεσμένος στην εκπομπή «Αστερόσκονη» ήταν ο Πάνος Κιάμος και μίλησε για την πορεία του και για τις αμέτρητες επιτυχίες του και τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από αυτές.
«Εγώ επειδή δεν μπορούσα να ερμηνεύσω τραγούδια αν δεν τα πίστευα ο ίδιος, αν δεν μου άρεσε δεν μπορούσα να το πω. Γιατί δεν πίστευα ότι θα το περάσω και στον κόσμο. Άλλο να τον έχω ζήσει τον πόνο και άλλο να τον φανταστώ για να τον γράψω» εξήγησε και μίλησε για την γνωριμία του με τον παρουσιαστή.
«Με τον Νίκο γνωριστήκαμε το '94, πριν 30 χρόνια. Τότε εγώ είχα πρωτοξεκινήσει να τραγουδάω και είχα γνωριστεί με το Νίκο που ήταν μέσα στα πράγματα και συνεργαστήκαμε μετά από πολλά χρόνια. Ο Νίκος δεν γράφει απλά τραγούδια, γράφει τραγούδια βιώματα, τραγούδια ψυχής που δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Μου έχει δώσει δύο τραγούδια, τα οποία τα θεωρώ τέτοια τραγούδια, που δεν θα σταματήσω ποτέ να τα λέω».
«Οι άνθρωποι που λέγονται στιχουργοί και συνθέτες μας δίνουν ένα κομμάτι της καρδιάς τους. Και γι' αυτό προσπαθώ τουλάχιστον εγώ ως Πάνος να μην τους ξεχνώ ποτέ και κυρίως να μην ξεχνάω ότι μου δώσαν ένα κομμάτι του εαυτού τους.
Έχουμε έλλειψη με τον στίχο, μελωδίες έχουμε. Και γιατί δεν έχουμε στίχο; Γιατί, παιδιά, είμαστε, και βάζω και τον εαυτό μου μέσα, αν και εγώ είμαι παλαιότερης γενιάς, είμαστε παιδιά που μεγαλώσαμε εύκολα. Δεν έχουμε βιώματα. Τα βρήκαμε όλα έτοιμα. Δεν έχουμε πονέσει πολύ στη ζωή μας. Καμιά φορά ο πόνος, η αποτυχία, η απόρριψη, η επιτυχία, όλα αυτά τα πράγματα, όταν μπορείς και τα βιώνεις, βγαίνουν κάπως. Είμαστε σε μία εποχή, δηλαδή η γενιά από το 1975 και μετά, το '80 και μετά, θεωρώ ότι μεγάλωσε στα εύκολα. Άμα δεν έχω βιώματα, πώς θα μου βγει να γράψω τον πόνο. Τον πόνο πρέπει να τον νιώσεις.
Με νοιάζει τα τραγούδια μου να παίζονται στο ραδιόφωνο και να αγγίζουν τον κόσμο. Όταν έβγαλα το τραγούδι «Χωρίς νερό μπορώ» ήμουν πάνω από το ραδιόφωνο όλη μέρα. Δεν κοιμόμουν μήπως παίξει το τραγούδι και δεν το ακούσω. Είχαν περάσει 4-5 μήνες και δεν το έπαιζαν πουθενά. Και είχα απελπιστεί και ξαφνικά ακούω ένα σταθμό και το παίζει. Εκείνη τη στιγμή ήταν σαν να μου έδωσες όλο τον κόσμο» εξήγησε.
