Καλώς τα (τουρκικά) ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα

Κάπως έχει αρχίσει και ξεφεύγει το θέμα με τα συνθήματα που ακούστηκαν στη στρατιωτική παρέλαση από σπουδαστές της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού.

Το περιστατικό καταδικάστηκε από τους σώφρονες υπό την έννοια ότι μία στρατιωτική σχολή απαιτείται να έχει πειθαρχία και σοβαρότητα. Και δεν χρειάζεται να πούμε πως αυτά τα παιδιά πρέπει πρώτα να ανέβουν σε κανένα καράβι να δουν εάν τα μποφόρ θα τους ταλαιπωρήσουν πριν γίνουν «τουρκοφάγοι» των σαλονιών. 

Ούτε πως η επιχειρησιακή ετοιμότητα και η «μαγκιά» επί του πεδίου δεν καθορίζονται από κάποια ασφαλή μπινελίκια για την Τουρκία. Και κυρώσεις να υπάρξουν, οι προβλεπόμενες, για όσους ευθύνονται που το στράτευμα έδειξε απείθαρχο. Συμφωνούμε και τελεία. 

Αλλά κάπου, ώπα. Και δεν λέω για όλους όσοι ενοχλήθηκαν από τα συνθήματα αυτά αλλά δεν ενοχλούνται όταν ακούγονται μπινελίκια για τον Πρωθυπουργό και για το «μπουρδέλο την Βουλή». Ο καθένας μας ό,τι καταλαβαίνει. 

Αλλά αγαπητοί μου, πάει πολύ να κουνάει το δάχτυλο επίσημα η Τουρκία και το τουρκικό υπουργείο Άμυνας ζητώντας όχι μόνο εξηγήσεις από την Αθήνα αλλά χρησιμοποιώντας διαπιστώσεις του τύπου «στον δικό μας στρατό δεν θα δείτε τέτοιες συμπεριφορές». 

Η ιστορία όμως είναι αμείλικτη και γραμμένη. Κάποιες φορές με αίμα. Και αυτό δεν αλλάζει. 

Τώρα εάν το τουρκικό υπουργείο Άμυνας για λόγους ψυχολογικής πίεσης προς την Αθήνα, θέλει να παριστάνει την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων», αυτό είναι μία άλλη υπόθεση.

Το λυπηρό είναι ότι βρίσκει πρόθυμες ντουντούκες και εντός της χώρας που ενοχλήθηκαν από τα συνθήματα για τη χώρα που εισέβαλε και κατέσφαξε στην Κύπρο αλλά που ο στρατός της ξέρει... τρόπους και καλή συμπεριφορά.