Και όμως γίνεται…
Του Νίκου Υποφάντη
Οι εκλογές της 21ης Μαΐου έχουν έως τώρα δημιουργήσει ένα πρόβλημα και ένα δίλημμα. Στην δημοκρατία δεν χωρούν διλήμματα και προβλήματα είπαν οι πολιτικοί στο παρελθόν, καθώς από το 1974 έως σήμερα , επιλύονται με την λαϊκή κρίση που θα αποτυπωθεί με στην κάλπη . Όλα θα πάρουν τον δρόμο τους , όπως ορίζουν οι εκλογικοί μας νόμοι ή όπως θα έπρεπε να ορίζουν.
Και βέβαια δεν είναι έτσι… Και το πρόβλημα θα συνεχίσει να υφίσταται και το δίλημμα και ίσως να είναι για μια ακόμα φορά στην ιστορία της μεταπολίτευσης που οι κάλπες του «σύγχρονου» δημοκρατικού μας πολιτεύματος , αδυνατούν να λύσουν το ζήτημα της Κυβερνησιμότητας.
Και όλα αυτά για την «πολιτική» παγίδα που έστησε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Νέα Δημοκρατία και στο υπόλοιπο πολιτικό κατεστημένο . Ο Αλέξης Τσίπρας είχε ως συλλογισμό , όταν έφερνε τον εκλογικό νόμο , να συσπειρώσει σε έναν συνασπισμό κομμάτων που έχουν ένα σοσιαλιστικό πρόσημο , ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ΜΕΡΑ 25 ίσως και την δεξιά της Νέας Δημοκρατίας , το‘χει κάνει με ΑΝ.ΕΛ, να ηγηθεί και να αφομοιώσει τον χώρο. Όμως...έπεσε μέσα στο δόκανο του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο νυν πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και παρά τα όσα έγιναν στην περίοδο της διακυβέρνησης του , λίγο έλλειψε να πέσει και πύραυλος στην Ελλάδα , κατάφερε να ισορροπήσει μεταξύ της παραδοσιακής δεξιάς της Νέας Δημοκρατίας , των Καραμανλικών και Σαμαρικών τάσεων και λοιπών υποτάσεων , να φέρει τους πασοκογενείς του Σημίτη και να έρχεται μπροστά στις δημοσκοπήσεις έως τώρα. Αρά με την πρώτη θέση, υπό κατάληψη από τη Νέα Δημοκρατία , πάει περίπατο το σενάριο «προοδευτικής» διακυβέρνησης με Αλέξη Τσίπρα πρωθυπουργό και με ανοχή ή σύμπραξη ΠΑΣΟΚ-ΜΕΡΑ 25. Κοινώς τα κουκιά δεν βγαίνουν…εκτός και αν!
Εκτός και αν οι ηττημένοι ΣΥΡΙΖΑ , ΠΑΣΟΚ, ΜΕΡΑ 25,αν μπει ο τελευταίος , συνασπίσουν βουλευτές τους, βάλουν «κρασί στο νερό» τους και τελικά ως ηττημένοι , ανατρέψουν την πολιτική ηθική , τα πρέποντα και τα ήθη και δούμε το τέρας να έρχεται για την επόμενη τετραετία στην διακυβέρνηση. Και όμως γίνεται …
