Ήθελαν την απλή αναλογική που υπονομεύουν

Σε λίγες ώρες, θα ψηφίσουμε για την νέα κυβέρνηση της χώρας, αν και όπως όλα δείχνουν, σύντομα θα ξαναψηφίσουμε (25-6 λένε οι τελευταίες πληροφορίες), μια και το σύστημα «απλή αναλογική» δεν θα δώσει κυβέρνηση.

Και δεν θα δώσει κυβέρνηση γιατί ακόμα και οι φανατικοί υποστηρικτές της, τα κόμματα που την ήθελαν και την ψήφισαν, τα κόμματα που εδώ και χρόνια ζητούν απλή και άδολη αναλογική, δεν μπορούν να διαχειριστούν το αποτέλεσμα των εκλογών με τέτοιο σύστημα.

Μια και το σύστημα της «απλής αναλογικής» προϋποθέτει συνθέσεις και κυρίως προϋποθέτει πολιτική κουλτούρα συνεργασιών και διάθεση για συνεργασίες.

Πριν πάμε πιο κάτω ας ξεκαθαρίσουμε πως και το σύστημα με το οποίο θα ψηφίσουμε την Κυριακή δεν είναι η επιλεγόμενη «απλή και άδολη» αναλογική.

Το σύστημα που θα ισχύσει την Κυριακή (για μια μόνον φορά, μια και στην επόμενη θα ισχύσει το νέο σύστημα), έχει και αυτό όριο για να περάσει το κατώφλι της Βουλής κάποιο κόμμα.

Άρα , όσοι νομίζατε ότι με 1% κάποιο κόμμα θα έχει τρεις βουλευτές στους 300 έχετε κάνει λάθος. Το όριο για να μπορείς να μπεις στο μοίρασμα των εδρών είναι 3%.

Δεν έχει σημασία αν αυτό είναι σωστό ή λάθος (προσωπικά θεωρώ πως το οροί θα έπρεπε να είναι πιο πάνω , ίσως 5%), το σίγουρο είναι πως δεν έχουμε την διαφημιζόμενη «απλή και άδολη» που «καταγραφεί την πραγματική εικόνα της κοινωνίας στην Βουλή» και αλλά παρόμοια που έλεγαν οι υποστηρικτές της.

Ας πάμε όμως στην ουσία του ζητήματος.

Όσοι θεωρούν ή τουλάχιστον έτσι λένε , την απλή αναλογική το πιο δίκαιο σύστημα και άλλα παρόμοια, στην ουσία, με τις πράξεις τους, ακυρώνουν όλα όσα λένε ότι πιστεύουν , όλα όσα έλεγαν για να περάσουν το συγκεκριμένο σύστημα στην Βουλή.

Γιατί όταν είσαι υπέρ της απλής αναλογικής, πρέπει αυτόματα να είσαι έτοιμος για συνεργασίες, συμφωνίες, υποχωρήσεις και αλλά που να οδηγήσουν σε μια κυβέρνησης δυο ή και τριών κομμάτων.

Και όχι μόνον αυτό. Αλλά θα πρέπει προεκλογικά, να έχεις εξηγήσει πoιο είναι το μίνιμουμ που μπορείς να δεχθείς ώστε να μετάσχεις σε μια κυβέρνηση.

Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει γίνει σήμερα, από τους οπαδούς του συγκεκριμένου συστήματος.

Ο Σύριζα, που νομοθέτησε το σύστημα αυτό, δεν κάνει καμιά προεκλογική συζήτηση, δεν βρίσκει με κανένα κόμμα μίνιμουμ πρόγραμμα και λέει «θα τα συζητήσουμε όλα μετρά το αποτέλεσμα της κάλπης».

Είναι περίπου σαν αυτό που λέει ο λαός « γουρούνι στο σακί», αφού δεν μας λέει ούτε καν με ποια από τα κόμματα θα ήθελε να συγκυβερνήσει, αν έβγαιναν οι έδρες στην Βουλή.

Έτσι, μπορεί να συμβεί ότι και το 2015, οπότε και ο «προοδευτικός» Σύριζα συγκυβέρνησε με τον... προοδευτικό Καμμένο.

Από την άλλη, το κόμμα του κ Βαρουφάκη –και αυτό υπέρμαχος της απλής, δηλώνει πως δεν θέλει να συγκυβερνήσει με τον Σύριζα, ούτε να μετάσχει στην «προοδευτική διακυβέρνηση»

Το ΠΑΣΟΚ, δεν λέει ακριβώς όχι, αλλά βάζει τέτοιους ορούς (πχ τρίτος πρωθυπουργός κλπ.) που είναι σαν να λέει όχι.

Όσο για το ΚΚΕ, είναι σαφές. Καμιά συμμετοχή σε κυβερνήσεις των «αστικών κομμάτων». Από την άλλη βέβαια , υπέρμαχο της απλής αναλογικής.

Όλο αυτό, τελικά αποτελεί μια καθαρή ελληνική τρελά.

Αγωνιζόμαστε για την απλή αναλογική , που σημαίνει συνεργασίες και την ίδια ώρα είτε αρνούμαστε να συζητήσουμε, είτε απορρίπτουμε συνεργασίες , είτε βάζουμε τέτοιους ορούς που απαγορεύουν και την συζήτηση καν για συνεργασία.

Δεν συμφωνείτε λοιπόν πως έχουμε μια ακόμα ελληνική πρωτοτυπία?

ΥΓ. Προσωπικά , είμαι υπέρ μιας ενισχυμένης αναλογικής που θα οδηγεί σε κυβερνήσεις κατά βάση μονοκομματικές ή έστω με μια προσθήκη ενός μικρού κόμματος, που θα είναι συγγενές προς το κυρίαρχο κόμμα και όλα θα είναι σαφή πριν τις εκλογές.