Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Χριστίνα Κυδώνα: Οι υγειονομικοί δεν μιλούν λόγω φόβου

Μετά την στοχοποίηση των υγειονομικών και τη μετακύλιση των κυβερνητικών ευθυνών για τους θανάτους στη Θεσσαλονίκη, ήταν επόμενο να υπάρξουν έντονες αντιδράσεις. Η εντατικολόγος, στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, Χριστίνα Κυδώνα μιλώντας στον ρ/σ Στο Κόκκινο Θεσσαλονίκης ανέφερε:

«Γκρεμίσαμε το κυρίαρχο αφήγημα και συνεισφέραμε στο να πούμε την αλήθεια. Αυτό είχε σημασία για να βελτιωθεί κάτι και όχι για να βγούμε εμείς ήρωες αλλά για να σωθούν άνθρωποι. Επειδή το σπάσαμε είχαμε τις ποινές που είχαμε, κυνηγήθηκαν συνδικαλιστές και ελάχιστοι άνθρωποι που δεν έχουμε αυτή την ιδιότητα, βγήκαμε και μιλήσαμε με το ονοματεπώνυμό μας.

Τα στόματα των υγειονομικών μείναν κλειστά και αυτό λόγω φόβου» δήλωσε η εντατικολόγος στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο Χριστίνα Κυδώνα μιλώντας στον ρ/σ Στο Κόκκινο Θεσσαλονίκης». Η ίδια περιέγραψε την κούραση και το ψυχικό φορτίο των υγειονομικών που έδωσαν την μάχη της πρώτης γραμμής λέγοντας τα εξής:

«Βιώνουμε ένα πένθος. Για να καταλάβουμε τι σημαίνει ψυχικό φορτίο, συνολικά εκτός πανδημίας ο μέσος όρος επιβίωσης των αναισθησιολόγων και των εντατικολόγων είναι μικρότερος απ` όλων των άλλων ειδικοτήτων γιατί θεωρούνται ειδικότητες που περνούν μεγάλο μέρος της ζωής τους σε φοβερό στρες.

Είναι ένα δείγμα για το τι πέρασαν πολλοί άλλοι υγειονομικοί (άλλων ειδικοτήτων) καθώς εξαντλήθηκε ο παθολογικός τομέας με 8 και 10 εφημερίες τον μήνα, φέραμε και άλλες ειδικότητες που δεν είχαν δει βαρέως πάσχοντες, π.χ. οφθαλμίατρους και γυναικολόγους που βιώσαν ένα φοβερό σοκ. Αρκετοί προσπάθησαν να βοηθήσουν και κάποιοι άλλοι έκαναν άρνηση».

Το αποτύπωμα της κακοδιαχείρισης

Είναι γεγονός ότι η διαχείριση της πανδημίας, αφήνει μια ισχυρή εγγραφή στην ελληνική κοινωνία που έχει να κάνει με τα εξής:

• Κακοδιαχείριση του covid-19 καθαυτή, η οποία οδήγησε στις μεγάλες απώλειες ανθρώπινων ζωών.
• Κακοδιαχείριση συνολικά της δημόσιας υγείας, που λόγω covid-19 «πέταξε έξω» την αντιμετώπιση χρόνιων παθήσεων και χειρουργικών εκκρεμοτήτων του πληθυσμού, αλλά και της ψυχικής υγείας.
• Κοινωνικό και οικονομικό μαρασμό λόγω της ισχνής στήριξης των ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων που πλήττονται και κυρίως των πιο εργατικών ή λαϊκών εξ αυτών.