Πώς ένα «έξυπνο κουτάλι» δίνει ελπίδα σε ασθενείς με νόσο Πάρκινσον

Ένας 17χρονος με πάθος για τη ρομποτική δημιουργεί φθηνό σκεύος με αισθητήρες και μειώνει το τρέμουλο των χεριών.

Το κίνητρο για την εφεύρεσή του Aarrav Anil ήρθε πέρυσι όταν είδε τον θείο του Arjun, ο οποίος πάσχει από τη νόσο του Πάρκινσον, να αγωνίζεται για να φάει. «Λίγο φαγητό χύθηκε από το στόμα του και το υπόλοιπο πιτσιλίστηκε στα ρούχα του» ανέφερε.

Ο Αρτζούν προσπάθησε να αυτοεξυπηρετηθεί πολλές φορές. Ωστόσο η προσπάθεια του δεν είχε πάντα αποτέλεσμα και έτσι αναγκάστηκε να προσλάβει βοηθό.

Το θέαμα του θείου του να κουνάει το κουτάλι τόσο βίαια ενέπνευσε τον Aarrav, 17 ετών, από την νότια Ινδία, να στραφεί στη ρομποτική. 

Κλειδώθηκε στο δωμάτιό του με μικροελεγκτές, αισθητήρες, κινητήρες και έναν τρισδιάστατο εκτυπωτή.

 Αυτό που προέκυψε ήταν ένα πρωτότυπο «έξυπνο κουτάλι» που τώρα υποβάλλεται σε δοκιμές στο RV College of Physiotherapy στη Μπανγκαλόρ.

Οι αισθητήρες στο κουτάλι που λειτουργούν με μπαταρία ανιχνεύουν το τρέμουλο στη μία πλευρά και ενεργοποιούν την κίνηση από την άλλη, ακυρώνοντας αποτελεσματικά το κούνημα για να διατηρηθεί το κουτάλι σταθερό.

«Έχω συντονίσει καλά το σχέδιο με βάση τα σχόλια του κολεγίου – ότι πρέπει να είναι αδιάβροχο ώστε να μπορεί να πλυθεί χωρίς να καταστρέψει όλα τα ηλεκτρονικά μέσα, ότι πρέπει να είναι αποσπώμενο για να μπορεί να καθαριστεί και να αντικατασταθεί με ένα πιρούνι και ότι πρέπει να είναι βαθύ για να χωράει όσο το δυνατόν περισσότερο φαγητό», λέει ο Aarrav.

Ο θείος του δοκίμασε το αρχικό σχέδιο, συμβουλεύοντας τον Aarrav ότι η λαβή ήταν πολύ ολισθηρή και χρειαζόταν πιο σταθερό κράτημα.

Για το 17χρονο αγόρι η κατασκευή αυτή  είναι το αποκορύφωμα μιας αγάπης που μετρά περίπου 10 χρόνια, σχεδόν από τότε που η μητέρα του, του αγόρασε ένα σετ Lego. Πλέον έχει εκπροσωπήσει την Ινδία σε περισσότερους από 20 διαγωνισμούς ρομποτικής σε όλο τον κόσμο.

Όταν το σχέδιο για το έξυπνο κουτάλι κέρδισε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία μελλοντικών καινοτόμων στην περσινή Παγκόσμια Ολυμπιάδα Ρομπότ στη Γερμανία, ο Aarrav ένιωσε ενθάρρυνση να φτιάξει το πρωτότυπο.

«Ήταν απογοητευτικό που δεν μπορούσα να βρω τα μικροσκοπικά ηλεκτρονικά εξαρτήματα που χρειαζόμουν εδώ στην Ινδία. Έπρεπε να παραγγείλω μερικά από την Κίνα, αλλά χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να φτάσουν», λέει.

Σημειώνεται ότι περισσότεροι από 7 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ινδία πάσχουν από τη νόσο του Πάρκινσον, μια κατάσταση κατά την οποία τμήματα του εγκεφάλου καταστρέφονται προοδευτικά και η οποία επηρεάζει κυρίως άτομα άνω των 50 ετών.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ακούσιο τρέμουλο και δύσκαμπτους μύες. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, το φαγητό μπορεί να γίνει πιο δύσκολο, αναγκάζοντας τους ανθρώπους να βασίζονται στη βοήθεια άλλων.

Το έξυπνο κουτάλι δεν είναι εντελώς πρωτότυπο. Μερικές αμερικανικές εταιρείες πωλούν κάτι παρόμοιο, αλλά κοστίζουν πάνω από 200 $ (164 £), κάτι που ο Aarrav γνωρίζει ότι δεν είναι προσιτό για τους περισσότερους Ινδούς. Υπολογίζει ότι το κουτάλι του θα κοστίσει περίπου 80 δολάρια.

Οι δοκιμές στο κολέγιο και η διαδικασία επικύρωσης αναμένεται να ολοκληρωθούν στις αρχές του επόμενου έτους και τα αποτελέσματα θα δημοσιευθούν σε ιατρικό περιοδικό. Στη συνέχεια, ο Aarrav ελπίζει να το κατασκευάσει σε μικρότερη κλίμακα, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί και σε νοσοκομεία της χώρας.

Η φιλοδοξία του νεαρού αγοριού είναι κάθε οικογένεια που έχει κάποιον με Πάρκινσον να έχει το έξυπνο κουτάλι. Λέει ότι τα λόγια του θείου του Arjun αντηχούν συνεχώς στο μυαλό του: «Ποιος θα πίστευε ότι ένα τόσο μικρό πράγμα θα μπορούσε να σημαίνει τη διαφορά μεταξύ αξιοπρέπειας και αναξιοπρέπειας;»