«Ήμουν 13 ετών, θυμάμαι τον μεγάλο σεισμό στη Σαντορίνη σαν τώρα», δηλώνει ο κ. Γιώργος στο flash.gr

«Ήμουν 13 χρονών τότε. Κοιμόμουν. Ήταν 9 Ιουλίου, πέντε το πρωί», ξεκινάει την αφήγησή του ο Γεώργιος Βλαβιανός στο flash.gr και τον Γιάννη Κέμμο για τον μεγάλο σεισμό που συγκλόνισε τη Σαντορίνη το 1956.

Και συνεχίζει με καθαρό λόγο, που σε μεταφέρει νοερά σε εκείνη την ημέρα:

«Όταν έγινε ο σεισμός σηκώθηκα και πήγα ν' ανοίξω την πόρτα αλλά επειδή ήταν ο σύρτης, δεν έφτανα και χοροπηδούσα για να τον φτάσω. Με βλέπει τότε ο μεγάλος αδελφός μου που κοιμόταν στο ίδιο δωμάτιο, σηκώθηκε και ανοίξαμε την πόρτα». 

Τότε, όπως είπε, αντίκρυσαν πολλή σκόνη, ένα τοπίο στην ομίχλη. «Αφού βγήκαν και τα άλλα αδέλφια μου και οι γονείς μου, πήγαμε στο Ατλαντίς. Εκεί έγινε ο δεύτερος σεισμός, θυμάμαι τις καμπάνες να χτυπούν και εμείς να μην μπορούμε να σταθούμε όρθιοι. 

Στη συνέχεια, μας πήρε ένα θείος μας και μας πήγε στον όρμο, στο Μονόλιθο. Εκεί είδαμε κάτι άλλο, εκεί που ήταν ο δρόμος είχαν ανέβει οι βάρκες από το παλιρροϊκό κύμα».

Ο κ. Βλαβιανός θυμάται πως έμειναν για μέρες σε ένα οικόπεδο. «Στην αρχή είχαν βάλει κοφίνια και ένα σεντόνι από πάνω για να κοιμούνται. Όλη τη νύχτα η γη έτρεμε. Μετά από δύο ημέρες έφεραν ένα μεγάλο αντίσκηνο, όπου έμειναν 40 άτομα. Οι άνδρες από τη μια και οι γυναίκες από την άλλη».

Ο απολογισμός για το νησί ήταν θλιβερός. «Είχαμε 50 νεκρούς και πολλούς τραυματίες, διότι τα σπίτια μετά τον πόλεμο δεν είχαν επισκευαστεί». Σήμερα, ο κ. Βλαβιανός θεωρεί ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά. «Το 90% των κτισμάτων είναι καινούρια, αντισεισμικά και γι' αυτό εμείς οι μεγάλοι που ζήσαμε τα παλιά, δεν φοβόμαστε».   

Έχει την αίσθηση ότι το φαινόμενο δεν έχει τελειώσει ακόμα. «Τη μια μέρα φαίνεται πως σταματάει, την άλλη μέρα όμως συνεχίζει». Ο ίδιος πιστεύει ότι δεν πρέπει να ανοίξουν ακόμα τα σχολεία, αν και όπως επισημαίνει, έπρεπε τα παιδιά να είχαν μάθει από μικρά τους σεισμούς. 

Ερωτηθείς για το ενδεχόμενο να υπάρξει πλιάτσικο στα σπίτια που έμειναν άδεια, τονίζει πως η αστυνομία έχει λάβει μέτρα. «Κάνει περιπολίες, όμως πρέπει όλοι να προσέχουμε». 

Δηλώνει, μάλιστα, αισιόδοξος πως ακόμα και σε περίπτωση μεγάλου σεισμού, η Σαντορίνη δεν θα έχει ζημιές. «Το καλό είναι ότι θα γίνει χειμώνα. Αν γινόταν καλοκαίρι θα υπήρχε μεγάλος πανικός».

«Η νύφη μου με τα δύο μικρά παιδιά της, που πάνε σχολείο, έχουν φύγει. Θα επιστρέψουν όταν ανοίξουν ξανά», κατέληξε, με το χαμόγελο να μην φεύγει από τα χείλη του ούτε στιγμή.