Η προτεραιότητα Ερντογάν μετά τον δεύτερο γύρο των εκλογών
Τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών στην Τουρκία ανέδειξαν βέβαια την μορφή του ανθρώπου που διοικεί την γειτονική χώρα δύο δεκαετίες αλλά φέρνουν στην επικαιρότητα τα μεγάλα διλλήματα που αφορούν το μέλλον της χώρας. Αυτά δεν λύθηκαν. Οι στρατηγικές επιλογές σχετικά με την μελλοντική κατεύθυνση της χώρας είναι ανοικτές και όλα όσα πρόκειται να συμβούν άμεσα, αφορούν κυρίως την οικονομία.
Στην προεκλογική περίοδο αναμετρήθηκαν δύο αντιλήψεις για το μέλλον της χώρας. Η αντιπολίτευση θεωρεί ότι πρέπει να αποκατασταθεί το έλλειμμα δημοκρατίας να αποφυλακιστούν πολιτικοί, δημοσιογράφοι και άλλοι που καταδικάστηκαν για αδικήματα που δεν… μάθαμε. Να παταχθεί η διαφθορά. Η χώρα να επιστρέψει στην συμμαχία της Δύσης.
Ο πρόεδρος Ερντογάν και οι σύμμαχοί του, πρόβαλλαν την ισχυροποίηση της Τουρκίας, το ρόλο περιφερειακής δύναμης που διεκδικεί, την ευημερία που (παλαιότερα) είχε δημιουργήσει. Την αυτονομία της ισχυρής Τουρκίας που πρέπει να εγκρίνει όσα γίνονται στον κόσμο.
Προφανώς η εικοσαετής περίοδος διακυβέρνησης Ερντογάν, δεν έληξε στις εκλογές με αποτυχία. Ο λαϊκιστής ηγέτης θα αναμετρηθεί με τον αντίπαλό του από τον οποίο προηγείται τέσσερις μονάδες, στο δεύτερο γύρο, έχοντας εξασφαλίσει ένα επιπλέον σημαντικό πλεονέκτημα.
Οι βουλευτικές εκλογές που έγιναν ταυτόχρονα με τις προεδρικές έδωσαν απόλυτη πλειοψηφία στον Ερντογάν και τους συμμάχους του και συνεπώς το κοινοβούλιο θα είναι πλήρως ελεγχόμενο. Είναι σημαντικό ότι το κόμμα Ερντογάν με 35% αναδεικνύεται πρώτο ενώ το κόμμα του Κιλιτσντάρογλου είναι δεύτερο με 25%.
Προφανώς ένα από τα επιχειρήματα του Ερντογάν θα είναι κι αυτό της σταθερότητας. Ακόμα κι αν κέρδιζε ο εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης θα αντιμετώπιζε μια εχθρική βουλή που θα απόρριπτε τις προτάσεις νόμου της κυβέρνησης που ορίζεται από την προεδρία.
Η μακρά πολιτική διαδρομή εξουσίας του Ερντογάν στηρίζεται όχι στην συνέπεια όσων υποστηρίζει αλλά αντίθετα στην απόρριψή τους. Δεν δίστασε να απομακρυνθεί από ανθρώπους, [πρακτικές και πολιτικές που υποστήριζε κάποτε υιοθετώντας τα αντίθετα. Αυτή η τυχοδιωκτική πρακτική προσαρμογής σε όσα «τώρα μας συμφέρουν» είναι το απόλυτο πλεονέκτημα που δεν έχουν «κανονικοί» πολιτικοί οι οποίοι λένε αυτά που πιστεύουν και προσπαθούν να υλοποιήσουν όσα είπαν.
Σήμερα η πιθανότερη εξέλιξη στην Τουρκία φαίνεται να είναι ότι σε δύο εβδομάδες ο λαϊκιστής ηγέτης θα ξανακερδίσει την εξουσία καθώς ο αντίπαλός του είναι πολύ «αποστειρωμένος» και ειλικρινής για να συγκινήσει τα πλήθη που αναζητούν έναν πατερούλη που μιλά την γλώσσα τους.
Οι θεαματικές εξελίξεις όμως θα έρθουν μετά, όταν ο πανίσχυρος εκλεγμένος ηγέτης, θα ανατρέψει όλα όσα έλεγε προεκλογικά για την οικονομία, την Δύση, ίσως και την Ελλάδα.
Το ουσιαστικό ερώτημα είναι ποια θα είναι η έκταση της στροφής που θα κάνει προκειμένου να αποκαταστήσει την πορεία της χώρας. Άγνωστο. Είναι όμως εύκολη η πρόβλεψη ότι μπορεί να κάνει οποιαδήποτε στροφή επιθυμεί, εφόσον αυτό διασφαλίζει την διακυβέρνησή του και κυρίως διευκολύνει στην ανάδειξη στην εξουσία όσων εγγυηθούν ασυλία σε αυτόν και το περιβάλλον του. Αυτή είναι η επόμενη προτεραιότητά του.
