Η ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ και η "τέλεια καταιγίδα"
...Την Κυριακή, της ίδιας εβδομάδας, γινόταν δεύτερο κόμμα με ποσοστό 16,78% και 52 βουλευτές.
Είχε προηγηθεί βέβαια, το προηγούμενο διάστημα, μία σκληρή μάχη στην κοινωνία αλλά και στα μίντια.
Τα στελέχη, που το 2015 έγιναν υπουργοί, σχεδόν πρωΐ βράδυ ξιφουλκούσαν για τα οικονομικά στις πρωινές και βραδινές τηλεοπτικές εκπομπές, αποδομώντας τις συντηρητικές νεοφιλελεύθερες και μνημονιακές επιλογές με επιχειρήματα και κυρίως με παρουσία. Άοκνη, καθημερινή κοινωνική και μιντιακή παρουσία.
Ακολούθησε, από το 2012 μέχρι το 2015, το δεύτερο σκέλος της μάχης και την κατάληξη τη γνωρίζετε.
Εκείνο τον Μάϊο του 2012, τον θυμάμαι ως υποψήφιος των Οικολόγων Πρασίνων, που με 2,97% και για 2.000 ψήφους σε όλη την Επικράτεια έμειναν εκτός βουλής.
Τις επόμενες μέρες λοιπόν, μέσα στα γραφεία του μικρού κόμματος, μεταξύ άλλων επιτηδευμένων ιδεολογικών και κοινωνιολογικών αναλύσεων ακούστηκε και η φράση: "Έβρεχε ψήφους από το ΠΑΣΟΚ και εμείς κρατούσαμε Ομπρέλα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ" κ.λπ.
Ομπρέλα. Αυτή η λέξη και όσα σχηματοποιεί έμεινε στη μνήμη μου. Κρατούσαμε ομπρέλα. Την ομπρέλα των άμωμων ιδεών μας που δεν κατανόησε η ελληνική κοινωνία. Την ομπρέλα τής δια ροπάλου μοιρασμένης επικοινωνίας των στελεχών, την ομπρέλα των κακών καναλιών και δημοσκόπων και κυρίως την εξής ομπρέλα:
"Να μείνει όπως είναι η γυάλα μας για να φαινόμαστε εμείς τα μεγάλα ψάρια. Μη τυχόν μεγαλώσει. Μη ρισκάρουμε γιατί θα σπάσουν τα στεγανά της γυάλας μας. Θα έρθουν και άλλα ψάρια. Και αν δεν είναι στο χρώμα ή το ηθικό μας ύψος; Ωιμέ..."
Πάντως η ομπρέλα ήταν από πάνω μας. Και έβρεχε.
Πέρασε κοντά μια δεκαετία για να ξανακούσω τον όρο ομπρέλα. Αυτή την φορά στον ΣΥΡΙΖΑ και σε μία εποχή ξηρασίας.
Και μιλώ για το 9.000 λέξεων κείμενο που κατατέθηκε στο Πολιτικό συμβούλιο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το μανιφέστο της ομπρέλας.
"Ευπρόσδεκτο" όπως διαβάσαμε παντού από τον Αλέξη Τσίπρα. Όπως "ευπρόσδεκτο" ήταν και ένα ακόμη κείμενο πριν από αυτό της ομπρέλας. Αυτό της ΡΕΝΕ (ριζοσπαστικής εναλλακτικής ενότητας) που έκανε τον ένα κύκλο των προεδρικών, δύο κύκλους.
Τα κείμενα αυτά είναι αναγκαία ως εργαλεία για τον προσυνεδριακό διάλογο ενός κόμματος, αλλά καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πια μεγάλο κόμμα, από τη στιγμή που δημοσιεύονται και δεν μένουν μόνο σε εσωτερικά google groups ή στα κομματικά έντυπα μπαίνουν στο μικροσκόπιο. Έχουν υπογραφές άρα και πρόσωπο/α. Με ενδιαφέροντα σημεία και πολλές επαναλήψεις όπως συμβαίνει σε αυτού του είδους τα κείμενα.
Το προοδευτικό τμήμα της κοινωνίας βέβαια σκέφτεται πως πάλι καλά που τα πρόσωπα εμφανίστηκαν δι αυτών των κειμένων. Αναφερόμενη σε όσους έχουν χαθεί από την πρώτη γραμμή της μάχης, την ώρα που ο Τσίπρας τρέχει από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και πηγαίνει μέχρι και στην Κιβωτό του πατέρα Αντώνιου για τα κάλαντα.
Την ίδια ώρα, η συντριπτική πλειονότητα των όσων υπογράφουν, πλην εξαιρέσεων, είναι 20 μήνες σε silver alert. Και δεν αναφέρομαι σε όσους δεν είχαν ποτέ πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης ή μεγάλη εξωστρέφεια αλλά σε εκείνες και εκείνους που π.χ την προαναφερθείσα περίοδο 2012-2015 δεν είχαν αφήσει τηλεοπτικό στασίδι για στασίδι.
Και αφήστε τα μίντια. Και στις γειτονιές με τη μασκούλα σου μια χαρά μπορείς να πας και να αφουγκραστείς την αγωνία των ανθρώπων. Δεν συμβαίνει, όμως πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και όσο περνά ο καιρός πιο σπάνια. Φουλ zoom και κείμενο με έναν στενό κύκλο να ζυμώνεται ξανά ξανά.
Πρέπει να είναι πραγματικά έκπληκτος και ευτυχής π.χ ο Χρήστος Σταικούρας που και επί Σαμαρά ήταν Υπουργός Οικονομικών και κάθε πρωί περνούσε από το τηλεοπτικό κρεβάτι του κάθε Προκρούστη αριστερού καθηγητή ή στελέχους, ενώ τώρα (ο Σταϊκούρας) ζει με την "αγωνία" των κειμένων και των αραιών και πότε, κυριακάτικων συνεντεύξεων σε εφημερίδες που αγοράζονται κυρίως για τα περιοδικά και τα ένθετα. Και σε μέσα που όσο πιο κριτικά για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι θέσεις, τόσο πιο ευπρόσδεκτες.
Και για να μην αδικούμε όσους κοπίασαν με τα δύο κείμενα που κατατέθηκαν πρόσφατα, υπάρχουν κι άλλοι και άλλες που έχουν εγκλωβιστεί στις προσωπικές τους αγωνίες και πάντως μακριά από τον κόσμο.
Θα μου πείτε κάθε κόμμα που βρίσκεται στην αντιπολίτευση μετά από μία περίοδο διακυβέρνησης μπαίνει σε μία φάση εσωστρέφειας και αυτό συνέβη π.χ και με τη Νέα Δημοκρατία το 2015. Όμως εδώ κοντεύουμε δύο χρόνια και κάποιων τα πρόσωπα τα έχουμε ξεχάσει.
Η πανδημία και το αφήγημα για "πετσομπουκωμένα" μέσα είναι άριστες δικαιολογίες για όσους περιμένουν κλεισμένοι στο σπίτι, στο στενό περίγυρό τους και μπροστά στα βιβλία και τον υπολογιστή τους, έχοντας άποψη για το τι πρέπει να γίνει, όταν ξαναρχίσει η βροχή. Όταν θα κάτσει η σκόνη της μάχης που δίνουν οι ελάχιστοι.
Και στη μεγάλη μάχη των διπλών εκλογών πιθανώς θα εμφανιστούν στο παρά πέντε. Στο "και πέντε" βέβαια και σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ μετρήσει πέντε σερί εκλογικές ήττες (Αυτοδιοικητικές 19, ευρωεκλογές 19, Εθνικές 19 + διπλές 21) τα νέα κείμενα θα θέτουν εναλλακτικά, ριζοσπαστικά ή με ομπρέλα, θέμα ηγεσίας.
Μέχρι τότε οι τακτικισμοί θα έχουν επιτρέψει την "τέλεια" καταιγίδα.
