Η νίκη Κυριάκου, η νέα κατάρρευση Σύριζα και οι «ακροδεξιές» δικαιολογίες…
Σε μια πρώτη αξιολόγηση των χθεσινών εκλογικών αποτελεσμάτων, νομίζω ξεχωρίζουν τρία σημεία.
Το πρώτο είναι η νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη (κυρίως) και της ΝΔ. Μια νίκη περίπου προεξοφληθείσα από την 21η Μαΐου. Ίσως και γιαυτό κάποιες χιλιάδες οπαδών της δεν «έτρεξαν» και πάλι στις κάλπες και δεν βρέθηκε στο 42% περίπου που περίμεναν πολλοί στην Πειραιώς. Η σιγουριά της νίκης λειτούργησε ως ένα είδος εφησυχασμού.
Το δεύτερο σημείο είναι η «κατάρρευση» (εκ νέου) του Σύριζα. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν κατάφερε να συγκρατήσει καν τα ποσοστά του Μαΐου. Η δικαιολογία εδώ της απογοήτευσης των στελεχών και της μεγάλης διαφοράς που δεν άφηνε περιθώρια, δεν μπορεί να είναι πειστική (τουλάχιστον στο σύνολο) μια και η προσπάθεια της ηγεσίας του Σύριζα τον τελευταίο μήνα ήταν περίπου «όλα για όλα»…
Το τρίτο στοιχείο είναι η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ, να καρπωθεί την καταρρεύσει του όμορου κόμματος, του Σύριζα. Ούτε τον Μάϊο που ο Σύριζα έχασε 11 μονάδες μπόρεσε να πάρει μεγάλο μέρος από τους ψηφοφόρους του, ούτε τώρα με την νέα πτώση κατάφερε να αλιεύσει αυτό το ποσοστό.
Ένα άλλο σημείο που πρέπει να επισημανθεί είναι η «άνοδος της ακροδεξιάς», όπως εμφανίσθηκε χθες στις συζητήσεις σε όλα τα κανάλια, με την είσοδο στην Βουλή, εκτός του κόμματος του κ Βελόπουλου και των κομμάτων Σπαρτιάτες και Νίκη.
Είναι το ζήτημα τόσο σημαντικό, ώστε να γίνει κεντρικό θέμα συζήτησης στα χθεσινά τηλεοπτικά πάνελ; Το θέμα δεν είναι αμελητέο, όμως θα έλεγα πως δεν μπορεί να είναι κεντρικό ζήτημα των εκλογών, όπως ίσως κόμματα που «ατυχήσαν» (Σύριζα) προσπάθησαν να το επιβάλλουν στον δημόσιο διάλογο, για να περάσει σε δεύτερη μοίρα η δική τους κατάρρευση.
Θα έλεγα λοιπόν ότι δεν μπορεί να είναι κεντρικό θέμα των εκλογών. για δυο κυρίως λόγους:
--- Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι και τα τρία αυτά κόμματα (Ελληνική Λύση, Νίκη Και Σπαρτιάτες), μπαίνουν στην Βουλή με την ψήφο των Ελλήνων πολιτών (Όπως δηλαδή και τα υπόλοιπα κόμματα)
--- Αντίστοιχα ποσοστά είχαν παρόμοιας πολιτικής αντίληψης κόμματα (Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ) το 2015.
Και κάτι ακόμα. Τα «ακροδεξιά κόμματα» έχουν ένα κοινό. Θα έλεγε κανείς ότι είναι «πολύ κοντά» (για να μην πω κάτι άλλο) στον Ρωσικό παράγοντα. Και αυτό ίσως θα έπρεπε να έχει την προσοχή μας, πολύ περισσότερη από τα «ακροδεξιά» χαρακτηριστικά, που δεν είναι σαφές ότι υπάρχουν και στα τρία αυτά κόμματα.
Και από εδώ και πέρα; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, οφείλει να κινηθεί πολύ γρήγορα , συγκροτώντας μια όσο πιο αντιπροσωπευτική και ικανή κυβέρνηση και να προχωρήσει ΑΜΕΣΑ σε ρήξεις και να σχεδιάζει δράσεις με σκοπό συγκεκριμένα αποτελέσματα.
Παράλληλα, πρέπει να δει (και μάλιστα σχετικά σύντομα) τι θα κάνει με την «πληγή» δεξιά της. Λύσεις υπήρχαν και υπάρχουν. Θέληση, επινοητικότητα και αποφασιστικότητα χρειάζεται.
Ο Σύριζα, φαίνεται (και από την χθεσινή δήλωση Τσίπρα) ότι δεν είναι πολύ εύκολο να διαχειρισθεί την κατάρρευση. Οι εσωτερικές διαδικασίες που υποσχέθηκε ο αρχηγός του δεν είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσουν στην ανασυγκρότηση του κόμματος και όχι στην αποσύνθεση.
Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ανακαλύψει γιατί δεν «τσίμπησε» ένα ικανό ποσοστό από αυτό που έχασε ο Σύριζα και να κατανοήσει πως για να κυριαρχήσει στον κεντροαριστερό χώρο πρέπει να καταλάβει ποσό έχει αλλάξει η κοινωνία και ότι επιζητεί όχι μόνον αναφορές στο ένδοξο παρελθόν, νέα πρόσωπα άγνωστα και «άκαπνα» και επιθέσεις σε άλλα κόμματα αλλά θέσεις, συγκεκριμένες και σταθερότητα.
