Η μαγική Εθνική των πιτσιρικάδων - Τι άλλαξε και τι θέλει να πετύχει μαζί τους ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς

Όλοι οι άνθρωποι, με ό,τι κι αν καταπιάνονται, έχουν δικαίωμα στο λάθος. Οι έξυπνοι άνθρωποι, ωστόσο, δεν επιτρέπουν να επαναληφθεί το ίδιο λάθος. Σε αυτή την κατηγορία, δεν έχω καμία αμφιβολία, πως ανήκει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο άνθρωπος που έχει μετατρέψει σε ελληνική... αποικία το «Νησί», το έκανε πρώτη φορά με την Αγγλία στο «Γουέμπλεϊ», το επανέλαβε το βράδυ της Κυριακής στη Γλασκώβη με τα τρομερά μωρά του να παρουσιάζουν στην κρίσιμη ρεβάνς μια... οσκαρική παράσταση!

Σε μια μπακαλίστικη προσέγγιση, θα μπορούσαμε απλά να πούμε ότι «βγήκαν οι μεγαλύτεροι, μπήκε το νέο αίμα και όλα άλλαξαν...». Η αλήθεια, όμως, είναι εντελώς διαφορετική γιατί ο πρώτος που χρειάστηκε να κάνει υπέρβαση και το 0-1 του «Γ. Καραϊσκάκης» να ανατραπεί με 0-3 στο «Χάμπτον Παρκ», ήταν ο Σέρβος προπονητής. 

Κατάλαβε το λάθος και το διόρθωσε

Το είδε και το ξαναείδε το ματς της Πέμπτης ο πολύπειρος Σέρβος. Κατάλαβε ότι η βασική αγωνιστική προσέγγιση ήταν πέρα για πέρα λάθος ή -για να ακριβολογούμε- βούτυρο στο ψωμί των Σκωτσέζων. Ήταν, όντως, συμπαγής η ομάδα του Κλαρκ, όπως ο ίδιος ο εκλέκτορας της Ελλάδας είχε επισημάνει πριν από το πρώτο παιχνίδι, με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και μέχρι εκεί...

Τι έκανε η γαλανόλευκη στο πρώτο ματς. Είχε μια αταίριαστη τριάδα στη μεσαία γραμμή (Σιώπως, Μάνταλος, Κωνσταντέλιας), σχετικά γρήγορη, αλλά αδύναμη ανάμεσα στα βαριά κορμιά των αντιπάλων. Δύο μπακ (Ρότα, Τσιμίκας) που αναλώθηκαν σε δεκάδες σέντρες με στόχο το κεφάλι του Ιωαννίδη, ο οποίος πάλευε σε κάθε φάση με βουνά και πάνω απ' όλα έλλειψη ομοιογένειας και χημείας.  

Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα, να δημιουργήσει η «γαλανόλευκη» τις διπλάσιες ευκαιρίες από τους Σκωτσέζους στο πρώτο παιχνίδι, αλλά να χάσει σε μία από τις καθαρές ευκαιρίες που δέχθηκε και προκάλεσαν το πέναλτι. Είναι δεδομένο ότι η καλή λειτουργία του β' μέρους με την είσοδο του «υδραυλικού» Καρέτσα, έβαλε ιδέες στο τεχνικό επιτελείο, αλλά εκείνο που μέτρησε πάνω απ' όλα ήταν το (νέο) αγωνιστικό πλάνο. 

Χθες (23/3) στη Γλασκώβη δεν άλλαξε η μισή ενδεκάδα επειδή στο προηγούμενο ματς δεν βγήκε σχεδόν τίποτα, αλλά επειδή το νέο σχέδιο απαιτούσε άλλα πρόσωπα και διαφορετικά χαρακτηριστικά. 

'Επαιξαν όσοι ξέρουν με τη μπάλα κάτω

Η βασική οδηγία τις ημέρες που μεσολάβησαν από το 0-1 του Φαλήρου μέχρι τη ρεβάνς, ήταν ότι η μπάλα δεν πρέπει να σηκωθεί από το έδαφος και παράλληλα να γεμίσει η ενδεκάδα με παίκτες που θα συνδύαζαν ταχύτητα και ποιότητα. Από την άλλη πλευρά, ήταν τεράστιο το ρίσκο να επιλεγεί μια ενδεκάδα χωρίς 30άρη και να βγουν όλα τα μωρά μαζί στην πίστα (με Μ.Ο. ηλικίας τα 22,6 χρόνια), απέναντι σε μια σαφώς πιο έμπειρη ομάδα. 

Το σκέφτηκε καλά ο Ιβάν και κατέληξε ότι το δικό του ρίσκο με τους πιτσιρικάδες μπορεί να αποτελέσει και βασικό στοιχείο αιφνιδιασμού για τους αντιπάλους. Κι έτσι έγινε. Δεν νομίζω πως ίδρωσε κάποιος στα αποδυτήρια των Σκωτσέζων βλέποντας τις αρχικές επιλογές της Ελλάδας. Κακώς, όπως αποδείχθηκε...

Όλα αυτά τα παιδιά ήξεραν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν για να φτάσουμε σε μια ιστορική ανατροπή. Βαγιαννίδης και Γιαννούλης, έχοντας σωστές καλύψεις από Καρέτσα και Τζόλη αντίστοιχα στις πτέρυγες, αλλά και από τους δύο αμυντικούς μέσους (Μουζακίτης, Ζαφείρης) που μοίρασαν ιδανικά το πλάτος του γηπέδου, ήξεραν πότε έχουν τις προϋποθέσεις να φτάσουν με ασφάλεια έως την αντίπαλη περιοχή, χωρίς να χρειαστεί να σηκώσουν τη μπάλα ούτε στιγμή από το έδαφος.

Κάπως έτσι ο Βαγιαννίδης έδωσε την ασίστ για το 0-1 του Κωνσταντέλια, κάπως έτσι ο Γιαννούλης είχε την key pass στο 0-2 προς τον «Ντέλια», ο οποίος στη συνέχεια σέρβιρε στον Καρέτσα για να ακολουθήσει ένα υπέροχο τελείωμα στην απέναντι γωνία. 

Ο Παυλίδης μπορεί να μη σκόραρε, αλλά άγγιξε το γκολ κι έβγαλε τα συκώτια των αντίπαλων στόπερ. Όχι μόνο δεν έδωσε σταθερό σημείο αναφοράς με τη διαρκή κίνησή του, αλλά ήξερε πότε έπρεπε να αδείασει τη... γωνιά για να μπουκάρουν ο Τζόλης και τα άλλα παιδιά και να εκθέσουν την άμυνα των γηπεδούχων. 

Για να φτάσουμε, όμως, μέχρι εκεί, χρειάστηκε οι δύο στόπερ Μαυροπάνος και Κουλιεράκης να καθαρίσουν όλες τις μονομαχίες και να θωρακίσουν σωστά τον Τζολάκη, ο οποίος όπου χρειάστηκε να επέμβει ήταν φύλακας-άγγελος. Δυναμικές μονομαχίες, ωστόσο, πρωτιές στις διεκδικήσεις και ψυχωμένες κόντρες δεν είδαμε μόνο από τους δύο στόπερ που έχουν και την ανάλογη σωματοδομή. 

Ζαφείρης και Μουζακίτης, έμπαιναν σε όλες τις φάσεις ως καμικάζι. Απέναντι σε αντιπάλους ένα κεφάλι ψηλότερους ή πολύ πιο δυνατούς, δεν μάσησαν ούτε στιγμή. Κι αυτό δείχνει σπουδαία δουλειά στον ψυχολογικό τομέα από τον κόουτς και τους συνεργάτες του. 

Ο αιφνιδιασμός έπιασε το απόλυτο στο 46'

Κάπως έτσι φτάσαμε στο 0-1 και λίγο αργότερα στο 0-2 με τους γηπεδούχους να μην πιστεύουν τι τους βρήκε από το... πουθενά. Ενδεικτικό της καλής ψυχολογίας, του θράσους, αλλά και της αυτοπεποίθησης που απέκτησαν οι Έλληνες διεθνείς είναι το 0-3 που μπαίνει στο 15ο δευτερόλεπτο του β' μέρους. Μιλάμε για το απόλυτο ριφιφί...

Η Εθνική ομάδα κέρδισε χθες πολλά περισσότερα από μια ιστορική νίκη. Κέρδισε την πρώτη ασπίδα που θα φέρουν πλέον όλοι οι ήρωες της Γλασκώβης. Μπάλα ξέρουν καντάρια. Παραστάσεις έχουν από το ψηλότερο επίπεδο, καθώς ανήκουν σε σπουδαίες ομάδες. Εκείνο που δεν είχαν και άρχισαν να αποκτούν είναι χημεία, αυτοματισμούς και την πεποίθηση ότι «μπορούμε». 

Κι αυτή την ευκαιρία, τη λες και πάσα, τους την έδωσε ο προπονητής τους, ο οποίος ξέρει πλέον πως έχει στα χέρια του μια φουρνιά, η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε εφάμιλλη κι ακόμη καλύτερη -γιατί όχι;- από εκείνη του 2004. Και κάτι τελευταίο. 

Οι μικροί έδειξαν ότι μπορούν πολλά, αλλά η εμπειρία των παλιότερων δεν αγοράζεται. Η Εθνική μας, έριξε τρίμπαλο χθες στη Σκωτία με παίκτη της Λίβερπουλ να κάθεται στον πάγκο. Με άλλα μπαρουτοκαπνισμένα παιδιά να παίζουν από λίγο έως καθόλου. Το μόνο που δεν χρειάζεται αυτή τη στιγμή είναι βιασύνη κι επιπολαιότητα. Η εξελικτική διαδικασία πρέπει να συνεχιστεί ομαλά με τους νέους να ωριμάζουν διαρκώς μέσα από τα παιχνίδια και τους μεγαλύτερους να αφήνουν την προίκα τους. Τα καλύτερα έρχονται...

Υ.Γ.: Στο πρώτο ματς η Εθνική μας είχε κατοχή μπάλας στο 58%, στη ρεβάνς 44%. Την Πέμπτη φτιάξαμε τις διπλάσιες τελικές και... χάσαμε, την Κυριακή ήταν 11-13 και το σκορ 0-3. Πολλά μπορεί να δείξει η στατιστική στο ποδόσφαιρο, η ευφυΐα και η ουσία δεν είναι ανάμεσά τους...